rden...
I
OPRUIING
OPRUIMING
Op weg naar vijftig jaar
uitwisseling Soest-Soest
tU i
TOT
70% KORTING
Vrijdag en zaterdag
'Van heidehut tot residence'
12;
VAh k-ooteh
Fietsende passanten 2
m
Aangrijpend oorlogsverhaal van
Soester medicus Jan Luijten
Soest 50 jaar geleden
^avond
>001
1 OP SOEST
start 14 juni
Uit de historie van Soest(erberg)
ff: MV
PAGINA 10 l WOENSDAG 13 JUNI 2001
SOESTER COURANT
i
Gssoyderfowd
TEL 035-6019954
Aardbeienslof
van 14,95 voor
50
■m*
bottelier
VAN WEEDESTRAAT 61 SOEST 0356012424
'Hommage' aan bevrijders Bergen op Zoom
Voor al uw Verzekeringen,
Financiële Diensten,
Hypotheken en Pensioenen
PAGINA 11
Officiële medelingen.
|LeveiM>pd^ïngh|
Aflevering 43
Reiskoorts
Gratis gelukkig
Muziek in Utrecht
MODE
OPRUIMING
ZOMERCOLLECTIE
eveneens
houten- of
>er heeft een
jrk.
>ut of echt kurk
n echt kurk
Density Fireboard)
i onderlaag
oer heeft een
;urk.
jscule geluiddemper
jscule warmte-isolator
uscule drukdemper
uscule schokdemper
°den van de zee en
'uursche en haar
in Nouilly Prat en tuinkers
rveerd met een tomaten
nonsseline en garnaaltjes
'.saus
18.00 uur.
16 juni 2001.
che
KC Baarn
54 23 288
mlid van de
Vereniging van
Nederlandse
Inslaliatiebedrijven
3
BROOD- EN BANKETBAKKERIJ
Birkstraat 93 - Soest - Tel. 601 23 54
Beukenlaan 46 - Soest - Tel. 601 20 65
Van Weedestraat 46A - Soest - Tel. 601 38 77
Henk en Annie de Gier.
In de zomermaanden kun je in
Soest heel wat 'vreemdelingen
tegenkomen, die onze gemeente
meestal op de fiets doorkruisen.
Jan Postema posteert zich van
tijd tot tijd langs de hoofdroute;
hij schiet de 'passantenaan en
doet van die ontmoeting onre
gelmatig verslag in de Soester
Courant.
Een klein geel briefje op de stuur-
tas van Henk de Gier gaf de route
aan van woensdag 30 mei: Soest,
Amersfoort, Woudenberg, Scher-
penzeel, Ede, Arnhem. Voor hem
en zijn vrouw Annie de Gier was
het de tweede fietsdag. De dag
daarvoor waren ze vertrokken uit
Dirkshorn (Noord-Holland) en na
'exact 95,4 km' neergestreken in
hotel de Witte Bergen, dat behoor
lijk aan de prijs was, f82 voor een
tweepersoonskamer. Het hotel ligt
i in een web van wegen en snelwe-
I gen en het was nog even een puz-
i zei om er op de fiets te komen.
I De verdere tocht ziet er als volgt
uit: Arnhem, Helmond, Thom
I ('het witte stadje'), Kaatsheuvel
I (maar niet de Efteling), Hoofd-
I dorp, Dirkshorn. Met een gemid-
delde afstand per dag van 90 km
I alles bij elkaar zo'n 650 km. Met
I een hotelboek van de ANWB had-
den ze hun route gepland.
Henk en Annie zijn respectievelijk
66 en 65 jaar. Hij met de VUT,
kinderen de deur uit ('de oudste is
I. al 40') en maar genieten van de
vrijheid. Hun vier kinderen maken
zich geen zorgen over hun ouders,
maar vonden het dit jaar toch pret
tiger als pa en ma een mobieltje
meenamen, want je weet maar
nooit. Als je zo'n ding hebt ga je
hem gebruiken, dus hadden ze al
na een dag maar even gebeld.
Henk heeft zijn hele leven in de
bouw gezeten en had nog meege-
timmeid aan de Nederlandse Bank
in Amsterdam. Toen hij de bouw
verliet was hij hoofduitvoerder.
Annie wijdde haar leven aan het
gezin en was dus, wat we niet vaak
meer horen, huisvrouw.
In 1994 zijn ze begonnen met fiet
sen. Ze rijden op een stevige toer
fiets, 'van Nederlands fabricaat,
dus niet op zo'n Taiwan-ding'. De
bagage is bescheiden van gewicht,
ieder 10 kg. Banden plakken kun
nen ze zelf, voor andere ongemak
ken moeten ze naar een fietsenma
ker. Ze zijn ervaren fietsers gewor
den door tochten door Nederland,
Vlaanderen, de Ardennen,
Luxemburg, Duitsland. In augus
tus gaan ze met een bus naar
Zuid-Duitsland om een tocht langs
de Donau te maken. Ze maken
plannen en zijn niet levensmoe.
'Watje graag wilt moetje nu doen,
anders krijg je er later spijt van', is
de filosofie van Annie. Op 8 juni
wilden ze weer terug zijn in Dirk
shorn, thuis bij hun menagerie van
een hectare met hertjes, geitjes en
kippen.
jjj Irish Mist
Stolic
Stolichnaya
vvww.bottelier.nl
Het Derde Bulletin Tweede
Wereldoorlog, onlangs ver
schenen bij de Soesterbergse
uitgeverij Aspekt, bevat een
opmerkelijke bijdrage van de
Soester medicus dr. Jan Luij
ten. Hij maakte als jongen van
twaalf de bevrijding mee van
Bergen op Zoom (1944) en re
construeerde de gang van za
ken tijdens het Canadese of
fensief dat daaraan voorafging.
Dr. Luijten is in Soest vooral be
kend als neuroloog/psychiater. Hij
was meer dan twintig jaar als zo
danig werkzaam in ziekenhuis
Zonnegloren (voor de Molendael-
fusie). In die periode moeten hon
derden Soesters hem hebben Ieren
kennen, en andersom. Naast zijn
medische en wetenschappelijk
loopbaan - o.m. aan de universi
teiten van Utrecht en Nijmegen,
waarin hij meewerkte aan baanbre
kend onderzoek op het gebied van
de genen en daarover ook het no
dige publiceerde - hield hij zich uit
persoonlijke belangstelling ook in
tensief bezig met de bestudering
van de geschiedenis. 'Eén van m'n
hobby's,' zoals hij het omschrijft.
Zijn herinneringen aan de 'slag' bij
Bergen op Zoom vormen zijn eer
ste publicatie op dit terrein.
In de jaren '80 kwam de Canade
se oud-sergeant Charles D. Kipp
naar Nederland om nog eens een
kijkje te nemen op de plek waar ze
in 1944 zo hard moesten vechten
tegen de Duitsers. Hij kwam (op
nieuw) contact gemaakt met Luij-
tens vader, die destijds leraar En
gels was in Bergen op Zoom en als
tolk voor de Canadezen optrad.
Luijten junior zocht hem later ook
in Canada op; Kipp had inmiddels
een boek geschreven over het ge
vecht van 'The Lost Patrol', zoals
zijn onderdeel destijds werd aange
duid.
Het aangrijpende relaas van Kipp
gaat over een enerverend man-te
gen-man-gevecht - Duitsers tegen
Canadezen - in een bezette haar-
denfabriek en aanpalende likeurfa-
briek, die van strategisch belang
waren voor de 'egelstelling' Bergen
op Zoom en daardoor voor de toe
gang tot de Zeeuwse eilanden
Zuid-Beveland en Walcheren (en
dus voor de beheersing van de
Westerschelde - de voor de geal
lieerden uiterst belangrijke aan-
voerroute naar Antwerpen). Kipps
patrouille stuit in het fabriekscom
plex op heftig verzet van de fana
tieke Duitse troepen en er vallen
talrijke doden. Als hij teruggaat
om de achter hen komende solda
ten te waarschuwen laat hij zijn
kameraden in de fabriek achter; ze
lijken aanvankelijk reddeloos ver
loren. Als de fabriek later alsnog in
Canadese handen valt blijken de
overgebleven mannen echter nog
in leven te zijn.
Waard om te bewaren
Het verhaal van Kipp is groten
deels terug te vinden in dr. Jan
Luijtens bijdrage aan het bulletin.
Initiatiefnemer van deze reeks is
Aspekt-uitgever Perry Pierik, zelf
ook historicus, die met Martin Ros
ook de redactie van de serie vormt.
'Het gaat om verhalen die mis
schien nooit in de grote geschiede
nisboeken komen te staan, maar
die het beslist waard zijn om te
bewaren en niet verloren te gaan,'
Dr. Jan Luijten.
aldus dr. Jan Luijten. Hij houdt
binnenkort een lezing over de ge
beurtenissen van destijds in zijn
Brabantse geboortestad. Of het
geïnteresseerde publiek binnenkort
nog meer historische bijdragen van
zijn hand kan verwachten staat nog
niet vast. 'Ik heb zeker wel stof,
maar of het ervah komt weet ik
nog niet.'
Luijten heeft genoten van de re
search voor zijn artikel. 'Als je gaat
zoeken ontdek je steeds meer. Ik
heb intussen nog meer interessan
te details teruggevonden, maar ja,
dan blijf je bezig. Beschouw mijn
bijdrage maar als een 'hommage'
aan sergeant Kipp en zijn kamera
den. Ze hebben destijds prachtig
werk gedaan, nota bene als vrijwil
ligers, en zeer velen hebben dat
met de dood moeten bekopen. Ze
liggen door heel Europa begraven.'
www.soesterondertinge.nlinfo@soesteronderiinge.nl
Soesterbergsestraat 26, Soest. 035 - 6029060
Soester
Onderlinge
Gedurende een ZEER KORTE PERIODE bieden wij u enkele
showroommodellen aan tegen sterk gereduceerde prijzen!
tweezitsbanken fauteuils
lampen salontafels
bijzettafels enz.
OPENINGSTIJDEN
dinsdag t/m vrijdag van 9.30-18.00 uur
vrijdag koopavond tot 21.00 uur
zaterdag 9.30-17.00 uur
Kerkstraat 3-5 Soest Tel.: 035 - 603 03 03
Uit de Soester Courant van Dinsdag 12 Juni 1951
90.000T.B.C.-PATIËNTEN.
Het aantal lijders aan t.b.c. be
draagt op het ogenblik negentig a
honderdduizend. De meeste van
hen worden thuis verpleegd, want
de Sanatoria tellen tesamen niet
meer dan 12.000 bedden.
Jaarlijks worden sinds 1943 18.000
nieuwe gevallen geregistreerd en
hoewel 't sterfte-cijfer aanmerke
lijk is gedaald, stierven in 1913
10.000 personen, in 1939 3800, in
1945 8.000 en in 1949 2436 per
sonen.
Uit bovenstaande gegevens blijkt,
hoe belangrijk de taak is, die onze
bevolking op het gebied van de
tuberculose-bestrijding heeft.
Zaterdag a.s. wordt een collecte
gehouden voor "Herwonnen Le
venskracht" en "Santos" en dat
het comité op een flink totaalbe
drag rekent laat zich denken.
SPEELTUIN "WEST'
WEER GEOPEND.
Zaterdagmiddag heeft de speeltuin
van de Buurtvereniging "West",
De tweejaarlijkse sportuitwis-
seling tussen Soest en de gelij
knamige (maar spreek uit:
Zoost) gemeente in het Duitse
Westfalen, die volgend jaar vijf
tig jaar bestaat, is voor de deel
nemers altijd een groot feest.
Het eindresultaat van alle wedstrij
den in verschillende takken van
sport is dan ook ondergeschikt aan
het werkelijke doel van de uitwis
seling: het leggen, uitbreiden en
verstevigen van de onderlinge con
tacten tussen vooral de jeugd van
beide gemeenten. Dit stond de ini
tiatiefnemers voor ogen toen ze in
1952 de eerste uitwisseling organi
seerden en die doelstelling is sinds
dien onveranderd hetzelfde geble
ven. Door de jaren heen zijn er
ook op andere terreinen (scholen,
cultuur, politiek) contacten ont
staan. In septemberkomt een gro
te groep 'Zooster' politici op be
zoek in Soest. Doel is vooral om
rond het thema natuur praktische
ervaringen uit te wisselen.
Overigens dateren de eerste con
tacten tussen Soest en Stadt Soest
al van 1934. Ze gingen uit van de
Duitsers, maar ze leidden aanvan
kelijk niet tot resultaat. Toen de
Tweede Wereldoorlog uitbrak,
ontstond er tussen beide gemeen
ten een afstand die onoverbrug
baar scheen. De Nederlanders
kenden na de oorlog geen Duitsers
meer, ze kenden slechts mensen
die hen vijf jaar lang hadden on
derdrukt en gepijnigd. Het was
dan ook niet verwonderlijk dat een
Duits verzoek, niet lang na de oor
log, om een sportuitwisseling tus
sen beide gemeenten te organise
ren, werd genegeerd. De herinne
ringen aan zoveel jaren oorlogsleed
waren nog te vers om het 'verge
ven en vergeten' in praktijk te
brengen.
In 1951 herhaalden de Duitsers het
verzoek. De toenmalige burge
meester van Soest, wijlen mr. S. P.
baron Bentinck, wilde toen niet
langer de uitgestoken hand nege
ren. Hij bracht een bezoek aan
Stadt Soest en legde de eerste con
tacten. De burgemeester had er
lang over nagedacht. 'Ik heb dit
eerst met mezelf moeten uitvech
ten', zei hij destijds. Hij stelde vast
dat de Duitsers de situatie zeer
goed aanvoelden. Ze wisten dat
een sportuitwisseling met een an
der land veel gemakkelijker tot
stand was te brengen dan met Ne
derland.
'Er is inderdaad een schuldgevoel
aanwezig', zei de burgemeester na
zijn bezoek aan Duitsland. 'De
jongere inwoners van Stadt Soest
zijn zeer geporteerd van een Fede
ralistisch Europa. Ze zijn aangeslo
ten bij de Europa Union en willen
de fouten van hun ouders voorko
men. Ik meen dat we met dit
sportcontact een positieve bijdra
ge kunnen leveren tot een betere
onderlinge verhouding,'
De eerste uitwisseling van 24 tot
30 juni 1952 was bescheiden van
omvang. Een voetbalelftal van
BDC (nu SO Soest) en twaali
turnsters van de Soester Turnclub,
Olympia en Crescendo waren de
eerste sporters die naar Duitsland
vertrokken. Eerder had een gezel
schap van zestig leden van de
Duitse Vrouwenbond op doorreis
naar Amsterdam een tussenstop in
het Soester Natuurbad gemaakt.
Burgemeester Bentinck maakte
van die gelegenheid gebruik het
gezelschap toe te spreken. Hij wees
erop dat het noodzakelijk was dat
de Duitsers hun 'Wille zur Macht'
zouden vervangen door de wil om
te dienen en te begrijpen.
Die geest heerste ook tijdens de
eerste sportontmoeting tussen in
woners van beide plaatsen. Toch
was niet iedereen het eens met
deze contacten, "slechts zeven jaar
na de capitulatie van onze onder
drukkers, pijnigers, berovers en
moordenaars", aldus een inwoner
in een ingezonden brief in de
plaatselijke krant. "Ik vraag mij af
hoe het mogelijk is om op 4 Mei
zeer devotelijk een dodenherden
king te houden en ons te scharen
rondom de fusilladeplaatsen waar
honderden hun bloed met de bo
dem drenkten, om dan vervolgens
24 Juni naar Duitsland te gaan
voor sportbeoefening. In dit kader
doorgaande zouden we dan maar
beter onze dodenherdenking kun
nen laten vervallen om onze Duit
se 'sportvrienden' toch vooral niet
onaangenaam te zijn."
De briefschrijver gaf volmondig
toe "dat voor ons allen het God
delijk gebod aanwezig is 'Heb uw
vijanden lief, maar dan ware het
beter als de Duitsers in eigen huis
zouden blijven en wij als Neder
landers zo min mogelijk met de
vroegere 'beschermers' in aanra
king komen. Door de tijd zal dan
ook zeer zeker het ons aangedane
leed wel slijten, maar zeven jaar is
toch wel wat erg kort daarvoor."
Hij zal ongetwijfeld ook de mening
van anderen hebben verkondigd,
maar het gemeentebestuur onder
aanvoering van burgemeester Ben
tinck wilde de voor de zoveelste
keer uitgestoken hand niet langer
weigeren. Toen de oorlog uitbrak,
waren de jongens en meisjes die
elkaar in 1952 op de sportvelden
zouden ontmoeten, acht tot tien
jaar oud. Zij hadden part noch
deel aan de oorlog gehad; niet als
aanvaller en niet als aangevallene.
Een toegestoken hand weigeren en
'nee' zeggen zou de weg van de
minste weerstand zijn geweest. Die
hand wèl te drukken is een bewijs
van zedelijke moed, was het stand
punt van het gemeentebestuur.
'Het drukken van die jeugdige
handen is nodig om de jeugd tot
elkaar te brengen en te leren besef
fen dat de jaren 1940-1945 niet
mogen terugkeren. We behoeven
de terreur niet te vergeten, noch de
concentratiekampen, de jodenver
volgingen, de slavenjacht, de fusil
lades. Hieraan hebben echter de
kinderen van het Duitse Soest
Gezicht vanuit het Theodor
Heuss Park op de Maria zur Wiese
Kirche in Soest (Zoost) Duitsland.
Rechts een van de typische vak
werkhuizen, waaraan de Stadt
Soest zo rijk is. (Bron: Eemland
Pers).
geen schuld. Zij zijn niet de beu
len van onze Nederlandse slachtof
fers. Wij zullen eraan moeten me
dewerken dat er geen beulen meer
gevormd worden.'
Soest was de eerste gemeente in
Nederland die na de oorlog con
tacten ging onderhouden met een
Duitse gemeente. Die zijn er tot op
de dag van vandaag gebleven, al is
sinds 1992 gekozen voor een twee
jaarlijkse sportuitwisseling en is het
aantal sporters ook uitgedund.
Maar vijftig jaar sportuitwisseling
is zonder problemen haalbaar. Het
zal de contacten zonder twijfel een
nieuwe impuls geven als dit jubi
leum in 2002 in beide gemeenten
groots gevierd zou worden. Een
viering die ook en vooral een eer
betoon moet zijn aan hen, onder
aanvoering van burgemeester Ben
tinck, die zeven jaar na de oorlog
de moed hadden om elkaar de
hand te reiken, hoe moeilijk dat
toen ook was!
op de Klaarwaterweg, haar poor
ten weer wijd open gezet voor de
jeugd uit die omgeving en met
kennelijk genoegen werden de
werktuigen weer in gebruik geno
men.
Voordat de kinderen echter bezit
konden nemen van de speeltuin,
waren er veel "grote" mensen, die
welkom werden geheten door de
voorzitter van de buurtvereniging,
de heer J.C.M. Smit. Speciaal de
aanwezigheid van de heer J.G.A.
Batenburg, gemeente-secretaris,
die het gemeentebestuur vertegen
woordigde en de heer J.C. van
Dijk, die namens de Buurtvereni
ging "Ons Genoegen" kwam, stel
de spr. op hoge prijs.
Hij wees er verder met enige trots
op, hoe deze speeltuin geheel uit
eigen middelen was opgebouwd en
thans weer is gecompleteerd met
nieuwe werktuigen, waaronder
rekstok, ringen, klimrek en een
gemetselde zandbak. Hij dankte
dan ook de vele werkers, die hier
aan hun beste krachten hadden
gegeven, vooral de heer J. Huis
man, hoofd van de speeltuin-com
missie.
Namens de buurtvereniging "Ons
Genoegen" sprak de heer Van
Dijk zijn gelukwensen uit, daarbij
zijn spijt betuigend, dat "Ons Ge
noegen" gevaar loopt haar speel:
tuin kwijt te raken door de voort
schrijdende woningbouw.
De heer J.G.A. Batenburg sprak
zijn verheugenis uit over deze par
ticuliere organisatie en het werk
voor de jeugd, een organisatie, die
niet heeft aangeklopt bij het ge
meentebestuur, waarvoor spr. veel
waardering heeft.
De heer Batenburg verklaarde
hierop de speeltuin voor geopend
en onder luid gejuich nam de
jeugd bezit van tuin en speeltuig.
OPENING GEMEENTELIJK
WANDELPARK "OOLENSO".
Burgemeester en Wethouders van
Soest brengen ter kennis, dat het
gemeentelijk Wandelpark "Colen-
so" aan de Vredehofstraat geo
pend is van zonsopgang tot zons
ondergang. Kinderen beneden 18
jaar hebben zonder geleide geen
toegang.
Het is in voormeld park ten streng
ste verboden:
a. honden te laten loslopen,
b. zich buiten de paden te begeven,
c. takken van bomen en heesters te
verwijderen en bloemen te pluk
ken.
Het park wordt aan de zorg van
het publiek toevertrouwd.
Burgem. en Weth. Voornoemd,
De Burgem. S.P. BENTINCK.
De Secretaris, J. BATENBURG.
Soest, 11 Juni 1951.
Ik ben dol op lezen. Liefst dikke
detectives. De laatste maanden
moest ik mij wegens tijdgebrek be
perken tot de Soester Courant
Frustrerend, maar de buurvrouw
bracht uitkomst; zij kwam op de
proppen met een aantal bundels
korte verhalen. Een ervan is geti
teld 'Reiskoorts'. Een aanrader,
met de vakantie in zicht. Zelfs
voor mensen zoals ik, die niet
hardop durven te zeggen dat ze ei
genlijk helemaal niet zo dol zijn
op reizen. Want reizen verbreedt
de blik! Cultuur happen! Een
paar weken in de zon liggen!
Ik word al moe bij het idee dat ik
van te voren oppas moet regelen
voor de beesten, het huis moet
schoonmaken, alle vuile was weg
werken, en koffers economisch
moet inpakken. Met het vooruit
zicht dat ik na de vakantie zo on
geveer dezelfde ellende krijg, al
leen in omgekeerde volgorde. En
dan de reis naar het vakantieoord.
Per trein, auto, vliegtuig of bus -
het is altijd sjouwen en afzien. En
dat alleen maar om in Parijs de
Mona Lisa te aanschouwen? Of
om een paar uur per dag verze
kerd te zijn van de zon in Spanje?
In 'Reiskoorts'geven tientallen
gerenommeerde schrijvers, zowel
reislustigen als huismussen zoals
ik, hun visie op het reizen. Van
Seneca tot Maarten 't Hart, van
George Sand tot Kees van Kooten.
Voor elk wat wils. Eén citaat van
Jan Blokker wil ik u alvast niet
onthoudenEen 'Doe-vakantie is
de uitkomst voor iemand die het
hele jaar voor een hoog salaris
geen bal te doen heeft gehad.
Wat u ook wel of niet onderneemt
deze maanden - mede namens de
buurvrouw wens ik u een heel
prettige vakantie toe!
Olga Duijm
In de bijbel staat het verhaal van
een man uit Syrië, Naaman, die
een geweldige carrière heeft ge
maakt in het leger. Hij is niet ge
lukkig. Hij is namelijk ziek, hij
heeft lepra. Een slavin in zijn huis
vertelt hem dat er in haar eigen
land, Israël, een profeet woont, die
hem zal kunnen helpen. Hij ver
trekt daarom naar Israël en neemt
een flinke zak geld mee. Hij wil
genezing kopen. Maar de rijke
vooraanstaande Naaman krijgt de
profeet niet eens te zien. Een
knecht vertelt hem dat hij zich
moet gaan wassen in de rivier de
Jordaan, dan zal hij beter worden.
Woest is Naaman, hij heeft niet
eens een VIP-behandeling gekre
gen. Hij wil direct terug naar Syrië.
Maar zijn knechten halen hem
over om het toch maar even te
proberen. Zo moeilijk is het toch
niet, je wassen in de Jordaan? Hij
laat zich overhalen en... wordt ge
nezen. Dan erkent hij dat God een
levende, een echte God is. En hij
wordt gelukkig. Zo is het vandaag
nog. Zoals God door de profeet
aan Naaman beloofde dat hij beter
zou worden, zo belooft Hij aan de
mensen vandaag dat Hij naar hen
toekomt, op allerlei manieren.
Hem vinden is niet moeilijker dan
je wassen in de Jordaan. Als ie
mand vraagt of Hij wil helpen om
te geloven, laat Hij niet op Zich
wachten. Meer hierover wordt ver
teld in de dienst van 10:00 uur van
de gereformeerde kerk vrijgemaakt
in Soest (Parallelweg 1). Informa
tie: 885826448 of 6027898.
Zaterdag 16 juni, Domkerk: 'Petite
Messe Solennelle' van G. Rossini
voor koor, soli, piano en harmo
nium, door Christine Jansen (so
praan), Ans van Dam (alt), Henk
Vonk (tenor), Bas Kuijlenburg
(bas), Jan Jansen (piano), David
Jansen (harmonium) en het koor
van de Domcantorij o.l.v. Remco
de Graas. Aanvang: 15:30 uur.
Toegang vrij.
KONINGINNELAAN 18-20
SOESTDIJK
035-5880780
