Windhond Actiejaar: een kijkje terug en een blik vooruit!
^°et rö^
NVM
De ervaring van zorg
van o e zssoe
Het slagveld van de managers
Zonder een stuiver na te
laten is de gulden weg
Anne Schröder wint stapel
boeken bij Van de Ven
PAGINA 24
SOESTER COURANT
o p M
^OhLBPBLB BSC«-\
LAPUS...WsRLO£
ONS, ARfhEN -fb C/V
MACNf.. OS MANA -
GBRS
Samenwerkende Bonden van Ouderen
[unie kbo 1OB
ANBO
IAA<0M€
1<0CHWB£K
GBWOCtVOf/S I
y/£PKMM£/V
Prepaid-gsm KPN
fors duurder
De gouden oliebol
Een boodschap van
de burgemeester
Met Carr y Slee Leespuzzel
Van de Voorzitter
Heuvelweg
harmantenka-
taand woonhuis
en een vrije beslo-
zuidwesten,
let, woonkamer
pen haard, mo-
jken met inbouw-
;n, badkamer met
mbinatie. Verdie-
slaapkamers, stu-
Voorzien van gas
jnvaarding in
ijs 270.000,-k.k.
Mercury
>rijs 299.000,-k.k.
Hartmanlaan
orihuis uit de der-
;en rustige laan in
nog diverse stijl
periode. De onder
egde tuin (met be-
heeft diverse ter-
g ten opzichte van
al, toilet, luxe com-
pparatuur (Bosch),
ler met parketvloer
in, studeerkamer
;uren naar de tuin.
v.w. en zwevend
net c.v. opstelling
iluxraam. Alle ka-
:ing. De vrijstaande
/aarding in overleg.
)m 429.000,- k.k.
Laanstraat
carport, grote
sn verwarming. Be
kende staat van on-
»rijs€ 405.000,-k.k.
ck Pyrmontlaan
ijke en rustige loca-
;ristiek vrijstaand
rage en carport en
ichtertuin. Bouw-
akte 365 m2. Inhoud
hal, provisiekel-
'oonkamer met par-
rd en serre totaal
oonkeuken. Verdie-
slaapkamers, badka-
>uche en toilet, vaste
et twee kamers.
:.v. en gedeeltelijk
prijs €497.000,-k.k.
NVM
035 - 6030025
HUIS KOPEN?
Neem je eigen
makelaar mee.
Met een
NVM-makelaar
koop je
zonder zorgen
S0ESTERBERG
iso^Tst
Stichting Welzijn Ouderen Soest
Dalplein 6 - 3762 BP Soest - tel. 035-6023681
"Een noodzakelijk kwaad", zegt
m\v. Truus Budde resoluut. Mw.
Budde, 88 jaar, kwam 15 jaar
geleden met haar man vanuit
Den Haag naar Soest én naar
Mariënburg, in een aanleunwo
ningen Soest woonde schoonfa
milie, vandaar. En de bossen;
toch schitterend hier oud te wor
den. Een jaar na inschrijving
hadden ze een aanleunwoning,
een bewuste keus; veiligheid
voor later want zij was toen al
reu ma patiënt.
Haar man is inmiddels overle
den en aan een huwelijk van 65
jaar kwam een einde.
En een droeve bijkomstigheid
was dat met het heengaan van
haar man er tevens een einde
kwam aan haar, toen nog, be
trekkelijk zelfstandig wonen.
Dat dit zo zou gebeuren wisten
ze beiden. "Nu kan Eelemaal
niets meer" zegt ze "want alleen
mijn hoofd is nog goed." En dat
hoofd van mw. Budde is heel
actief; lezen, puzzelen en na
tuurlijk ook televisiekijken. Ze is
gek op soaps en als - As The
World Turns - aanstaat, is ze
niet te spreken. Verder interes
seert ze zich voor medische do
cumentaires. "Ik wil alles over
het lichaam weten", zegt ze met
klem. Haar zoon en dochter,
die toch wel ver weg wonen,
zoeken haar regelmatig op, ze
heeft vijf klein-kinderen en vier
achterkleinkinderen. Mijn zoon
van 62 heeft ook het begin van
reuma zegt ze; ik wist niet dat
dit erfelijk was. Dat vind ik erg.
Het ondergaan van achteruit
gang?
"Het erge van achteruitgaan is
dat het zo sluipend komt vorig
jaar bijvoorbeeld ging ik nog
naar het huwelijk van mijn
kleindochter in Leiden, nu kan
ik niet eens de auto meer in.
En zo is dat met alles; opeens is
er weer een stukje beweeglijk
heid weg. Vindt u dat u goed
verzorgd wordt? "Ja", zegt ze
stellig en je kunt ook merken
dat de verzorgende mensen hier
hun beroep gekozen hebben
maar.... er zijn er altijd te wei
nig. "Het aannemen van zorg",
vraag ik, want mw. Budde kan
eigenlijk zelf niets meer. Dat is
een vraag waarbij emoties los
komen: kwaad op mijzelf zegt
ze, opstandig en verdrietig, dat
ben ik. Eigenlijk is het huilen en
lachen tegelijk want het is ver
schrikkelijk zó afhankelijk te
moeten zijn, zegt ze. Maar uit
eindelijk is het toch jezelf over
geven. Positief én reëel zijn. Ja,
ze heeft een euthanasieverkla
ring en nee ze is niet bang dat
als men haar lastig zou vinden
om te verzorgen, dat zo'n ver
klaring daar invloed op heeft;
wat een belachelijk idee zeg!
Waarom zo'n verklaring?
Toen haar man na een hersen
bloeding in het ziekenhuis kwam
hebben zij en de kinderen dat
verschrikkelijke gesol meege
maakt; terwijl hij, goed van
geest, de slangetjes eruit trok
omdat hij niet meer wilde, spra
ken de artsen toch nog over al
lerlei technische verrichtingen
om haar man in leven te hou
den. "Als je zoiets meemaakt te
ken je meteen een euthanasie
verklaring" zegt ze heel stellig,
"want op onze leeftijd moet je
het mensen gunnen om in waar
digheid te sterven. Dan moet je
ook niet meer reanimeren".
Wat zou ze nog graag eens doen
als ze zich "normaal" (zo
noemt ze dat zelf) zou kunnen
bewegen? Dat weet mw. Budde
precies; de Keukenhof nog eens
zien, al die prachtige bloemen,
die schitterende kleuren! De
ambitie echter om buiten dit
huis nog iets te doen is verdwe
nen; koffie met gebak... heerlijk
maar sinds ze zelf niet meer in -
staat is het eet- en drink- gerei
te hanteren wil ze zeker in het
openbaar niet met haar handi
cap te koop lopen. Is de stem
ming in dit huis goed, worden er
gezellige dingen gedaan en
heeft u daar wel zin in? Abso
luut vindt zij; naar afleiding kijk
je uit. Ik kan niet meer in mijn
handen klappen maar dat doe ik
dan maar op mijn stoelleuning
zegt ze met een twinkeling in
haar ogen. Apropos stoel. Mw.
Budde zit in een schitterende
stoel, een groene stoffen stoel
die alles kan door middel van
een soort afstandsbediening. De
elektrische rolstoel staat in een
hoek, daarmee gaat ze 's zomers
naar buiten. En op een mooie
winterdag? Ze schudt haar
hoofd; te veel werk voor dat
eventjes want de zuster moet ko
men, ze moet me dan aan- en
uitkleden, nee laat maar, ik be
kijk het allemaal wel door mijn
raam. Ze peinst even. "Optimis
tisch blijven, dat is goed maar 't
moet niet te lang meer duren
want waar is dat goed voor, niet
dan?" Er wordt op de deur ge
klopt en een vrolijke donkere
jongen komt binnen met het
middageten. Tijd om afischeid te
nemen van mw. Budde. Het is
de laatste keer dat ik wegfiets
van Mariënburg na een inter
view. Ik was daar welkom en
zag er regen, zon en mooie
herfstkleuren; deze keer zit er
een kilte in de lucht; voorbode
van de winter. Ik hoop dat u,
net als ik, van deze interviews
heeft kunnen genieten; dat "de
ervaring van zorg" Zorg een
beetje verduidelijkt heeft.
door Anna Wagemakers,
redactielid Senioren Nieuws
NIEUWS
12» JAARGANG NUMMER 9.
'És CUUAPUS
Als er iets snel ingeburgerd is,
dan is het wel de mobiele tele
foon. Overals ziet men, dat er
druk gebruik van wordt ge
maakt. Bij ouderen is vooral het
prepaid-mobieltje erg in trek.
Het is handig en niet duur, ten
minste
Veel ouderen hebben een pre
paid-mobieltje aangeschaft voor
snel gebruik in noodgevallen.
Gewoon bellen doen ze thuis
wel, omdat de gesprekskosten
daar goedkoper zijn dan bij het
mobieltje. Vooral als men veel
onderweg is b.v. met de fiets;
krijgt men een lekke band dan
kan men het thuisfront even
melden dat men wat later terug
is. Of met de auto: bij pech of
andere noodsituatie hoeft men
niet naar een praatpaal te lopen
om hulp in te roepen, maar
men belt even vanuit de auto.
Kosten
De kosten worden vooruit be
taald door oplading met een be
drag naar keuze van 25 of 50
gulden. Na een jaar moet de
kaart weer worden opgewaar
deerd, ongeacht het nog reste-
Enkele maanden geleden heeft
KPN het oplaadbedrag ver
hoogd naar resp. 44,07 (20
euro) of 88,15 (40 euro) Een
behoorlijke verhoging dus.
Maar dat is nog niet alles. Met
ingang van 1 januari 2002 wordt
de oplaadtermijn teruggebracht
van een jaar naar een half jaar.
Een verhoging van 100 procent
boven de eerdere verhoging van
het oplaadbedrag. De opwaarde
ring van het beltegoed moet bin
nen 30 dagen na het verstrijken
van de halfjaartermijn plaatsvin
den, daar anders de aansluiting
aan het einde van die maand
vervalt.
Alternatief
De vraag is of overstap naar een
andere aanbieder op de lange
duur uitkomst biedt. Dit zal on
der meer afhangen van de vraag
of ook andere aanbieders de
prijzen gaan optrekken.
Ook hier geldt weer: eerst de
aanschaf aantrekkelijk maken
door voordelige tarieven en bij
massaal gebruik de taneven fors
verhogen. Een en ander zal ook
afhangen van het feit of de Opta
(het toezichthoudend orgaan)
voor deze verhoging nog een
stokje kan steken.
Professor Dr. B. Smalhout heeft
enige tijd geleden in zijn co
lumn: 'Op het scherp van de
snede' geschreven over de kwalij
ke rol van de managers. In zijn
artikel: 'wie stopt de managers?'
neemt hij als voorbeeld ons ei
gen Medisch Centrum Molen-
dael en de dreigende ontmante
ling van dit kleine maar uitste
kende ziekenhuis.
Aan het hoofd van dit centrum
staat de vroegere luchtmachtge-
neraal en de oud-politiechef van
Rotterdam J.W. Brinkman.
Nota béne! Zoals we weten is
het de bedoeling dat Molendael
gefuseerd wordt met ziekenhuis
Eemland te Amersfoort, dat
zelf al een fusieproduct is van
de Lichtenberg en het Sint Eli-
sabeth Ziekenhuis.
De fusietechniek van de mana
gers is even simpel als kwaadaar
dig: eerst stellen zij voorzichtig
een zogenaamde 'samenwer
king' met een ander ziekenhuis
ter discussie met als gevolg dat
de paniek dan meteen toeslaat
bij het personeel. De beste dok
toren en verpleegkundigen
vluchten en zoeken hun heil el
ders'. zij weten namelijk al wat
hen aan ellende te wachten staat;
personeelstekorten.
Daardoor ontstaan weer tekor
ten op andere afdelingën: het
bekende sneeuwbaleffect en dan
zegt het management handen
wrijvend: helaas nu moeten we
fuseren, want er kan geen 24-
uurs zdrggarantie meer worden
geboden.
Ongeveer twintig jaar geleden
begon in ons land de moordda
dige aanval op de kleine zieken
huizen. Die aanslag viel samen
met een wild woekerende groei
van het aantal managers. De ge
volgen zijn desastreus gebleken.
De klassieke structuur die borg
stond voor een goede gezond
heidszorg, werd in rap tempo
tenietgedaan. In plaats hiervan
kwam een organisatie die af
komstig was uit de industrie en
het bedrijfsleven. Dit systeem in
filtreerde de ziekenhuizen tot in
de kleinste afdelingen tezamen
met het daarbij behorende taal
gebruik: zwaartelijnen, speer
punten, invalshoeken, clusters,
functieprofielen, prijskaartjes en
draagvlakken moesten geïmple
menteerd worden met een ver
taalslag naar de werkvloer toe.
Uiteindelijk werden er meer
vergadertafels dan operatietafels
gebruikt.
In deze gefuseerde mega-units
heerst vaak, zoals wij zelf erva
ren, een onaangename kille sfeer
waarin intermenselijke contacten
zijn verdwenen en wij ons als
patiënten verloren voelen. De
echte zorgprofessionals, zoals
doktoren en verpleegkundigen
stonden uiteindelijk voor de
keus; aanpassen of opstappen.
Als zij opstappen doen zij dat
omdat het niet meer bevredi
gend is te werken in de ijskast
van een managementcultuur die
het eigen belang voor ogen
heeft. Duidelijk is ook gebleken
dat met de wensen van de plaat
selijke bevolking, huisartsen en
het gemeentebestuur geen enke
le rekening wordt gehouden.
Lastige medewerkers krijgen
een gouden handdruk en moei
lijke vragen worden niet beant
woord.
De overheid heeft in boven om
schreven sloopproces een kwa
lijke rol gespeeld; de vis stinkt
altijd vanaf de kop.
Is het voor minister Borst mo
gelijk over haar eigen schaduw
heen te springen: te herover
denken en heroverwegen, weer
als arts en niet als manager te
functioneren en zó een krachtig
halt toe te roepen aan de pest
van de fusiepsychose die de cul
tuur van de gezondheidszorg nu
al zo lang teistert? Wellicht kan
zij dan in mei aanstaande het
vreselijke slagveld dat haar de
partement geworden is, met op
geheven hoofd verlaten.
door Anna Wagemakers en
LiesbethDrijver-Pina
Woensdagmiddag, 16 januari
werd in "De Schoof' tijdens de
feestelijke nieuwjaarsreceptie van
GroenLinks/Progressief Soest,
de zestiende Gouden Oliebol
2001 uitgereikt aan de Thuisbe
zorgen Maaltijden van de Stich
ting Welzijn Ouderen Soest
(SWOS). Deze geweldige orga
nisatie telt 130 vrijwilligers. Het
spreekt vanzelf dat de bekroon
de bezorgers van deze maaltij
den zeer veel betekenen voor al
die mensen die thuis afhankelijk
zijn van hun onvermoeibare in-
De Gouden Oliebol is destijds
ingesteld als vrijwilligersprijs
door GroenLinks/Progressief
Soest onder het motto; "Je
moet wel een oliebol zijn als je
dit werk vrijwillig wilt doen".
Ondertussen is deze Gouden
Oliebol, een beeldje met stevige
De volgende editie verschijnt
op 27 februari 2002.
Kopij graag vóór 11 februari
2002 inleveren bij de werk
groep "Seniorennieuws"
p/a SWOS-kanioor Dalweg 6,
3762 SP Soest of
dhr. J. Schreuders
Veenbesstraat 630,
3765 BT Soest,
e-mail:
j.schrcuders@12move.nl
voeten op een marmeren sok
keltje, een begrip geworden in
Soest en de regio.
Dat het bekende symbool van
vrijwilligerswerk deze keer werd
uitgereikt door Paul Rosenmöl-
ler, voorzitter van de Tweede
Kamerfractie van GroenLinks
was niet alleen extra feestelijk
maar had wellicht ook een dub
bele symboliek.
door Anna Wagemakers,
redactielid Seniorennieuws
Hoera de euro is er en we moe
ten afscheid nemen van onze
vertrouwde gulden en de daar
mee samenhangende muntstuk
ken. We zullen nooit meer Voor
een dubbeltje geboren worden'
en dus ook nooit meer 'een
kwartje kunnen worden'. 'Voor
een dubbeltje op de eerste rij
zitten' is er niet meer bij.
Als voorzitter van het comité van
aanbeveling ondersteun ik van har
te de herbouw van stellingkoren
molen "De Windhond". Momen
teel wordt overlegd om belangrij
ke financiële bijdragen te verkrij
gen. Ik ben er positief over en zie
de molen herrijzen op de Soester
Eng.
Ook alle Soesters en Soester be
drijven wil ik vragen hun bijdrage
te (blijven) leveren.
Bedankt.
Burgemeester van Soest,
drs J.J.L.M. Janssen
door Teun Duhen, redactielid
Senioren Nieuws
Trouwens we zullen ook nooit
meer 'een dubbeltje zien rollen',
laat staan dat het 'een dubbeltje
op z'n kant wordt'. We zullen
voortaan 'geen stuiver meer be
zitten', maar we kunnen er ook
niet meer 'een stuiver mee ver
dienen'. Op de markt kunnen
we het ook vergeten, 'de gulden
wordt nooit meer een daalder
waard'. Maar gelukkig zijn we
af van 'een heitje voor een kar
weitje' en van een 'knaak voor
een taak.' Jammer is echter dat
'de eerste klap geen daalder
meer waard is', dat wordt nu
vast een euro. We zijn ze kwijt-
De Stuiver, het beisje, het heitje
en de piek. We 'kunnen fluiten
naar de daalder', een knaak en
een joetje. Vergeten zijn het
geeltje, de meier en de rooie
rug. Zo zien we maar weer dat
de geschiedenis zich herhaalt,
wij senioren hebben wel meer
afscheid moeten nemen van ons
vertrouwd geld. Onze ouders
betaalden nog met 'een gouden
drietje' of met 'een hangend
haar' (gouden tientje met Wil
lem III en Wilhelmina in haar
kinderjaren.) Zelf deden we nog
boodschappen met een spie en
een plak (cent en 2Vi cent.) We
betaalden met klinkende munt,
ofwel het geluid van een zilveren
gulden of rijksdaalder op het
marmeren toonbankblad in de
winkel. We hadden een munt
stuk van een halve gulden, ter
wijl we ook nog meegemaakt
hebben een stuiver van zilver,
van nikkel en van brons. Voor
de oorlog hadden we een nikke
len vierkante stuiver en konden
we een duit in het kerkzakje
doen. En dan in de oorlog dat
verschrikkelijke zinken geld met
Germaanse symbolen terwijl op
de papieren gulden en rijksdaal
der "Zilver Bon" gedrukt stond.
De omwisseling van de gulden
naar de euro, waar men het nu
zo druk mee heeft gehad, is
ook voor ons senioren ouwe
koek. Je kunt nu zoveel omwis
selen als je wilt, maar vlak na de
oorlog waren we allemaal even
rijk. Niks omwisselen zoveel als'
je wilt. Het tientje van Lieftick
was ons hele bezit. Door de
geldsanering werd wel een hoop
zwart geld, in de oorlog ver
dient, uit de markt gehaald en
dat zal nu ook wel weer de be
doeling zijn. Een troost echter...
De gulden was poen en de-
euro blijft ook poen. Toch zal
de euro op den duur haar nut
wel bewijzen, ook al doen we.
wat weemoedig over onze gul-;
den. We zijn in een hoop lan
den van Europa in ieder geval
van dat valuta wisselen af.
De gulden is dood... Leve de
euro!
door Loek Nachbahr,
redactielid Seniorennieuws
Als voorzitter van de Stichting
De Windhond ben ik verheugd
te kunnen melden dat het Ac
tiejaar 2001 een bijzonder suc
ces was. Meer dan ooit heeft
het plan om de Windhond te
herbouwen in de belangstelling
gestaan. Het 'openbare' begin
van het actiejaar was de deel
name aan de carnavalsoptocht
in februari.
Het afgelopen jaar is er veel infor
matie verstrekt en werden er hon
derden Windhond stickers uitge
reikt. Brasserie 'De Soester Dui
nen' en pannenkoekenboerderij
'De Smickel' droegen bij aan het
succes door het aanbieden van di
nerbonnen als prijzen voor de
maandelijkse stickeractie. Opval
lend was dat, ondanks de lange ge
schiedenis van de Stichting, acties
zoals het verspreiden van posters
voor veel van de toeschouwers van
de optocht iets'nieuws' waren.
In maart gingen 13 basisscholen
aan de slag met het Windhond-les
pakket. Tien van deze scholen
hebben ook meegedaan aan de
kunstwedstrijd 'Wind wint'. De
burgemeester van Soest, die tevens
voorzitter is van ons Comité van
Aanbeveling, opende temidden
van een grote schare kinderen de
kunsttentoonstelling in het Cultu
reel Centrum C-drie en reikte de
prijzen uit. Van een aantal 'kunst
werken' die de kinderen hadden
ingezonden hebben wij professio
nele wenskaarten laten maken,
waarvan er al veel hun weg in bin
nen- en buitenland hebben gevon
den.
De Molenloop over en rond de
Eng in april bracht veel mensen,
jong en oud, op de been. Tien
schoolteams plus bijna zestig recre
antenlopers deden mee aan de
Molenloop, die georganiseerd
werd in samenwerking met Atle
tiekvereniging Pijnenburg. Het
winnende team van de Insinger-
school ontving de 'cheque' voor de
eerste prijs - een kleurenprinter -
van Andries Geleijnse van Tech-
nocare. Jammer was dat er veel
minder deelnemers aan de dertig
kilometer lange fietstocht waren,
die in samenwerking met Tempo
Wielervereniging tot stand kwam.
Sien O verduin (l.) van De Wind
hond ontvangt een cheque uit han
den van Renée v.d. Horst van t
Vaarderhoogt.
öütiZ&SSI
Posters, huis-aan-huis brieven,
stickers, acties, een 'Dagboek' in
De Soester Courant - de sneeuw
bal begon te rollen en er kwamen
spontane reacties. Zoals de af
scheidsreceptie van ambtenaar
Marcel Vossestein, die als cadeau
een bijdrage voor de Windhond
vroeg. De Soester Horeca organi
seerde de veiling van een tonnetje
Hollandse Nieuwe, waarvan de
opbrengst voor De Windhond was.
De koper van het vaatje haring
zorgde ook nog eens voor een
extra bedrag voor onze molen
door de zoute versnapering met
winst te verkopen.
Tijdens de zomer liep het actiejaar
gewoon door. Elke maand was er
een winnaar Van de stickeractie en
de hele zomer heeft men vrolijke
Vlijtige Liesjes kunnen kopen bij
Tuincentrum 't Vaarderhoogt. Van
elk verkocht Vlijtig Liesje werd
tien procent beschikbaar gesteld
voor De Windhond.
Omdat De Oude Ambachten
markt niet door ging i.v.m. de
MKZ-crisis werden onze ballon
nenwedstrijd, met als prijs een bal
lonvaart aangeboden door SNS
Vorige week woensdag
vond bij boekhandel Van de
Ven de prijsuitreiking plaats
van de wedstrijd 'Doe mee en
maak kans op de Carry Slee
Trofee'. Anne Schröder uit
Soest won de grote stapel kin
derboeken. Ze maakt ook nog
eens kans op de grote super-
prijs: de Carry Slee Trofee en
een boekenbon van 113,45.
In september konden alle kinderen
van 8 jaar en ouder de Carry Slee
Leespuzzel ophalen bij Van de
Ven. In de Carry Slee Leespuzzel
moesten de kinderen allerlei vra
gen beantwoorden over de boeken
van Carry Slee, de bekende kin
derboekenschrijfster. Anne Schrö
der heeft deze antwoorden als een
echte Carry-fan beantwoord. Zij
heeft de puzzel het beste gemaakt
en werd dan ook gekozen tot win
nares van een grote stapel boeken
van Carry Slee, Paul de Leeuw,
Francine Oomen, Joost Heyink,
Ron Molemaker, Pieter Feller,
Mirjam Mous en Noëlla Eibers.
En dat is nog niet alles, want Anne
maakt óók nog eens kans op de
grote superprijs: de Carry Slee
Trofee en een boekenbon ter waar
de van 113,45.
Libris Carry Slee Trofee
In het hele land, bij alle Libris-
boekhandels, hebben prijswinnaars
zo'n geweldige grote stapel lees
boeken gewonnen. En toch..... er
kan er maar één de beste zijn: de -
grootste Carry Slee-fan. Daarom
zullen alle inzendingen van alle
prijswinnaars door een deskundi
ge jury beoordeeld worden. In ja
nuari 2002 zal Carry Slee de Car
ry Slee Trofee en een boekenbon
ter waarde van 113,45 persoon
lijk overhandigen aan de gelukki
ge winnaar/winnares.
Bank Randstad, en de start van de
'Steentjes'-actie uitgesteld tot de
Gildefeesten van eind augustus.
Half september was de deadline
voor deelname aan de fotowed
strijd 'Wind' die was georganiseerd
i.s.m. alle fotozaken van Soest. De
jury boog zich over ruim zeven
tig inzendingen. Eind oktober
heeft Koos Postema de prijswin
naars bekend gemaakt tijdens de
opening van de expositie in C-drie.
Vindt U ook dat
de Windhond rond moet?
Wilt u donateur of begunstiger
worden Of op andere wijze hel
pen, bijvoorbeeld als vrijwilli
ger? Neem dan contact met ons
op. Bel 035-6014841, of schrijf
(zonder postzegel) naar Stich
ting 'De Windhond', Antwoord
nummer 7006, 3760 TA Soest,
of kijk op windhond.nl
Tegen het eind van het jaar was De
Windhond aanwezig op de sei-
zoenmarkt, de ruilbeurs van de
Historische Vereniging en de
kerstmarkt van het Vaarderhoogt.
Wat een verschil met het begin van
het Actiejaar! Bijna niemand in
Soest had NIET van De Wind
hond gehoord. Veel steentjes ver
kocht, veel sets wenskaarten aan
de man/vrouw gebracht. En toen
werd de Stichting ook nog als een
van de zeven groepen genomi
neerd voor de Gouden Oliebol
2001 (een vrijwilligersprijs van
Groen Links/Progressief Soest).
De Windhond leeft als nooit te
voren!
Zo'n succesvol Actiejaar was al
leen mogelijk dankzij veel steun
van veel mensen, bedrijven en or
ganisaties in en rondom Soest.
Wat nu?
Wij zullen ons in dit nieuwe jaar,
met de hulp van donateurs, be
gunstigers, sponsors, vrijwilligers
Een impressie van de herbouw
de Windhond. De herbouw kost
ongeveer 1 miljoen.
en vrienden van De Windhond
blijven inzetten om 'De Wind
hond' letterlijk van de grond te
krijgen. Momenteel is er serieus
overleg gaande met een financieel
betrouwbare partner om in de her
bouw en de exploitatie van de
molen te participeren. Wij hopen
dat wij binnen niet al te lange tijd
positief nieuws kunnen melden:
'DE MOLEN KOMT ER'.
Gerhard Sterken
Voorzitter stichting
'De Windhond'
Tonnetje Hollandse Nieuwe voor
de Windhond, aangeboden door de
Soester horeca.
