i
mm
Ria Bremer, creatief, maar
vooral veelzijdig televisie talent
n
informatief
met
350
0
Bruisende duizendpoot in Omroepland
Radio Soest
Ab van Schaik:
'Blues uit Artishock'
Atie Derksen over
haar programma
'Senioren vragen'
RADIO SOEST, Informatief! EtherFM 105.9 MHZ - Kabel:107.9 MHZ
ON
AIR
>agina 4
a
f
ia
002
804 72
9.00 uur
Januari 2002
'On Air' Radio Soest
pagina 5
Ze is er eigenlijk nog maar net mee gestopt. Live-uitzendingen doet ze liever niet meer.
Het houdt een keer op, vindt ze. Een mens wil op een zeker moment eens wat anders
gaan doen. Veertig jaar lang bleef ze haar AVRO trouw. Verliefd op die publieke
omroep waar ze zich lekker voelde, veel vrijheid had, haar mannetje stond. Vakkundig,
snel, overal bij en bovenop, veelzijdig. Ze deed van alles, van speelse kinderprogram
ma's (StuiPs in) tot en met vaak ingewikkelde medische reportages over ziektes en ope
raties (Vinger aan de pols). Ze was lange jaren mede het gezicht van AVRO's
Televizier, crosste het land door voor Regio-Vizier, deed een magazine dat 'Via Ria'
heette en werkte recentelijk ook nog voor Netwerk. Ze heeft sinds 1997 haar eigen
bedrijf: 'Medical Multi Media'. De medische aspecten van haar vak winnen het van al
het andere. Ze geniet van drukte. Praat graag met mensen. Met ons bijvoorbeeld.
Er waren en er zijn een paar duidelijke rust
punten in het jachtig lijkende bestaan van
Ria Bremer. Het mag dan zo zijn dat ze van
hot naar her vliegt, dag in dag uit bezig is
met televisie; ze weet maar al te goed dat
een mens van tijd tot tijd tot rust moet
komen, zich steeds in een vertrouwde
omgeving op moet laden om de volgende
missie op het juiste niveau tot een goed
einde te brengen. Daar is ze de AVRO altijd
trouw bij gebleven, ondanks de opkomst
van de 'commerciëlen'. 'Weet ik', legt ze
meteen uit, 'ik had misschien hemeltje
schatrijk kunnen zijn als ik die kant was
opgegaan. Maar rijk ben ik toch wel, op
mijn manier, ik geniet van mijn werk en
van mijn thuis. Misschien heb ik wel eens
wat teveel hooi op de vork genomen, maar
last heb ik daar nooit van gekregen.'
Achttien jaar lang deed ze met Mieke
Benda - 'zalige tijd' - 'StuiPs in'. Zc werkte
tegelijktertijd in een veel harder sfeertje
voor AVRO's Televizier. AVRO-corifeeën
als Jaap van Meckren en Wibo Van der
Linde waren haar mede-razendsnelle-
nieuwsjagers. 'Regio-Vizier' was in die tijd
een soort afgeleide en ook daaraan deed ze
mee. De naam belooft hel al: ze jakkerde
het hele land door. Onder de naam Marian
Tersteeg leidde ze nog een dubbel ether-
leven bij de radio. Bob, haar man, die in
die tijd Hoofd Sport bij de Avro was, zag ze
toch teveel 'en passant'. Ria heeft op tijd
gas teruggenomen en vond een op haar
gezonde lijf geschreven interessegebied in
de medische wereld. Daar maakte ze naam
mee, het werd een deel van haar leven, hel
werd haar specialiteit. Zeg 'Vinger aan de
pols' cn iedereen vult spontaan haar naam
erbij in. Ze heeft het presentatieslokje
onlangs overgegeven aan Pia Dijkstra.
Twee dagen per weck is ze er zelf nog
volop mee bezig binnen haar eigen
Televisieproductiebedrijf 'Medical Multi
Media'. Er werken inmiddels 60 mensen
full-iime. Goede T.V.- programma's beden
ken en produceren vréét tijd. Is het tóch een
soort verslaving dan?
Geen droom
Geboren in Rotterdam, belandde ze als enig
kind met haar ondernemende vader en moe
der in de Friese hoofdstad Leeuwarden. Pa
en ma hadden drie zeer florerende winkels
waar kousen, panty's en sjieke Jago-shawls
werden verkocht. In die tijd hot items, dc
oorlog was nog niet zo lang over. De lagere
en de middelbare schooljaren kabbelden
probleemloos aan haar voorbij. 'Nee nog
niks met radio of T.V., daar droomde ik niet
van, ik had geloof ik geen idee wat ik wilde
worden. Mijn ouders zullen er wel ooit
rekening mee hebben gehouden dat ik in
een van hun drie winkels terecht zou
komen. Ik denk dat ik dat toen geen goed
idee zou hebben gevonden. Zie jij mij in
een winkel staan?' In Rotterdam probeerde
zc nog wel even om onderwijzeres te wor
den, maar dat doek viel al na een halfjaar:
van school gestuurd...
Journalistiek
Haar eerste vriendje was journalist, zó zit
het inelkaar. Dié wereld sprak haar aan. Ze
liet zich inlijven bij het Noordhollands
Dagblad. Die hadden een kopblad: 'Ons
Noorden'. Haar werk verscheen niet alleen
daarin, maar ook de Friese koerier was een
perfecte uitlaatklep voor de prille verslag
geefster. Talent blijft nooit onopgemerkt: ze
werd gevraagd door de Volkskrant. Radio-
en TV-verslaggeving. Het omroepkwartje
valt: de AVRO was haar ontdekker en dat
werd ruimschoots gehonoreerd niet Ria's
ongekende leergierigheid met betrekking tot
alle in en ouls van dat wonderschone vak
van telelvisie- en radiomaken. Binnen de
kortste keren was ze op tal van fronten
inzetbaar. Hoewel ze verdedigt dal ze het
ook altijd erg getroffen heeft met de mensen
met wie ze heeft gewerkt - Mieke Benda
bijvoorbeeld - kan het niet'anders of er
moet toch altijd al sprake zijn geweest van
een sluimerend veelzijdig fenomeen. Ze
draaide haar hand niet om voor een druk en
ingewikkeld wekelijks kinderprogramma, ze
ging tegelijkertijd op elk nieuws af en
maakte er altijd een interessante reportage
van. Ze bedacht dingen, produceerde ze,
regisseerde ze, monteerde ze. En ze kreeg
liefdevolle steun van een AVRO-vakbroe-
der: het hoofd van de afdeling Sport, Bob
Bremer, zoon van de baas van het in de
jaren vijftig/zestig uiterst populaire week
blad 'Sport en Sportwereld'. Samen met
hem bouwde ze naast de AVRO aan wat
haar tweede rustpunt in haar leven zou wor
den: een gezellig gezin met drie zonen, dat
tientallen jaren lief en leed zou gaan delen
in en om een knus en magnifiek verbouwd
huis op een schitterend plekje in de buurt
van één van de bosranden van Soest.
Creëren
Ria Bremer mag je ongestraft een alles-eter
noemen. Als je haar vraagt welk onderdeel
van haar werk ze het liefste doet, twijfelt ze
geen tel: 'Alles! Ik doe het liefste alles.'
Ze ziet dat we het niet écht geloven, er is
toch altijd wel iets... 'Monteren!' roept ze
dan. 'Editten heet dat tegenwoordig. Het
hok ingaan met de editor niet die soms meer
dan 8 uur aan videobanden waar je maar 25
minuten van mag gebruiken. Monteren is
creëren. Hel programma opnemen is regis
treren, op band zetten, de dingen maken die
je van tevoren hebt bedacht. Ook die voor
kant is spannend, dat bedenken, zoeken naar
invalshoeken, de goeie vragen verzamelen,
hel onderste uit de kan zien tc krijgen, het
voor de kijker interessant maken. Dat
gebeurt tijdens het monteren...ja, dét is het
leukste, het moeilijkste ook.'
Radio
Radio, televisie zonder beeld? 'Nou nee, je
doet sowieso een beroep op de verbeel
dingskracht van de luisteraar, dat heeft
natuurlijk zijn eigen charme, maar je moet
wel steeds proberen om dat wat de luisteraar
niet ziet zo creatief mogelijk te behandelen.
'Een hoorspel? Vréselijk moeilijk om te
maken. Verbaast me niks dat het niet mee
valt om zoiets weer ingevoerd te krijgen.
Radio zal toch altijd een belangrijke plek in
de samenleving blijven houden. Het is en
blijft een uiterst snel medium. Het kan
direct de lucht in. Dat kan met TV ook wel,
maar dat heeft wel wat meer voeten in
aarde. Radio is bij goed gebruik meestal
gezellig. Heeft ook dikwijls een achter
grondfunctie. Je kunt toch niet hele dag naar
dat scherm zitten kijken? Je moet vooral je
doelgroep in de gaten houden. Als je weet
dat de jeugd niet luistert, hoefje daar ook
niks voor te maken. Ik denk dat Radio Soest
de ouderen goed kan bedienen, het plaatse
lijke nieuws en de sociale ontwikkelingen
zijn uitstekende items hoor. Als je dat goed
weet te brengen - het nieuws van om de
hoek - is daar heus grote belangstelling
voor. Er zijn hier in de buurt ooit plannen
geweest voor veel nieuwbouw. Daar wilden
we alles van weten en we hebben het mooi
voorelkaar gekregen dat het niet doorging.
Regionale zenders pakken dat ook zo aan en
die hebben vaak zeer belangwekkende dis
cussieprogramma's. Je moet wel zorgen dat
de mensen weten dat je dat soort dingen
doet. Die krant die je nou aan het maken
bent kan dat uitdYagen, maar ook op andere
manieren kun je de bekendheid van Radio
Soest verder uitbreiden. Alert overal bij
zijn, waar mensen komen, waar wat te doen
is. En volhouden, al heb je maar 500 luiste
raars die van je genieten, dan moet je
gewoon dóórgaan. Wel steeds voor zoveel
mogelijk kwaliteit blijven zorgen. Kritisch
zijn op wat je maakt. Na elk programma
evalueren, met elkaar. Doen wij ook hoor,
het kan altijd beter.
Hole in one
Wie zal beweren dat ze ongelijk heeft? Ze
weet van wanten. Ze is er deels mee
gestopt. Achter de schermen draagt ze haar
kennis over. En ook man Bob zette er
onlangs een punt achter. De laatste jaren
hoog in de top van de NOS als net-coördi
nator van Nederland 2. Het is wel mooi
geweest, vinden ze alle twee. Tijd om meer
te gaan reizen. Natuurlijk blijven ze met
van alles bezig. Stilzitten is er niet bij. Ria
nog steeds druk met haar 'Medical Multi
Media', Bob hevig organiserend en coördi
nerend als voorzitter van de Golfclub
Soéstduinen. De familie Bremer: hét liefst
alles wat ze doen, hole in one!
Ab van Schaik. Geboren in Rotterdam.
Sinds 1978 woonachtig in Soest.
Muziekliefhebber in hart en nieren, al
meteen vanaf zijn 5e... In de zestiger jaren
ontdekte Ab de bluesmuziek. Gek op
Engelse bands, zoals de Rolling Stones, de
Animals, Pretty Things etc. Ze speelden
vooral nummers van zwarte, Amerikaanse
artiesten, die als het ware met die geweldi
ge blues-ritmes geboren schijnen te zijn. 1
Bluesmuziek, het was al jong niet meer
weg te denken bij Ab. Er kwam niet alleen
in Engeland, maar in heel Europa een
ware rage van de grond met artiesten als
Fleedwood Mac, John Mayall, Eric
Clapton, Alexis Corner en vele anderen.
Door deze ontwikkelingen kwamen de
Amerikaanse 'uitvinders' van deze muziek
ook in eigen land veel sterker in de
belangstelling te staan en werd hun
muziek ook hier steeds beter verkrijgbaar.
Ab: 'De liefde voor de bluesmuziek heeft
zich bij mij automatisch uitgebreid naar
vórmen die gestalte kregen via bijvoor
beeld de slide-guitaar, de mondharmonica
en de piano, waarbij we uiteraard de tallo
ze sfeervolle 'vocals' niet mogen vergeten.
Het is een muzieksoort die zich energiek
voortzet in de jeugd, die het enthousiast
overneemt van de ouderen. De toekomst
lijkt wat dat betreft mooi verzekerd en ook
Radio Soest staat volledig open voor deze
magnifieke muziek. Soest en omgeving
kunnen er volop van genieten.'
Laatste vrijdag van de maand
Samen met Cock Schouten die de techniek
verzorgt, is Ab van Schaik regelmatig in
de lucht met zijn grote liefhebberij. De
drukbezochte 'blues-nights' in Artishock,
die live worden uitgezonden, bewijzen dat
er in de regio grote belangstelling bestaat
voor de bluesmuziek. Elke laatste vrijdag
van iedere maand kan men, tussen 18.00
en 19.00 uur meegenieten van Ab's keuze
en grote kennis, de sfeer daar in dat mooie
historische gebouw aan de Steenhoffstraat
46, waar ook altijd van harte welkom
bent! Al was het alleen al om de unieke
entourage. Onthouden dus: 'Blues uit
Artishock' gepresenteerd door Ab van
Schaik, techniek Cock Schouten.
Atie Derksen maakt het programma
samen met Riet Libbens en technicus
Henk Enserink. Enthousiast als ze is ver
telt ze het bijna in één adem: 'Ik ga de
verzorgingscentra in Soest langs om
muziekaanvragen los te krijgen. Eenmaal
aan een tafeltje plaatsgenomen, komen, na
een babbeltje, de wensen wel los. De laat
ste keer dat ik in één van de huizen was,
kwamen er ook verschillende verzoeken
van andere bewoners en bewoonsters om
ook eens bij hen langs te komen voor het
'aanvragen van een plaatje'. Meestal ont
spint zich tijdens die bezoeken een leuk
gesprekje. Op die manier leer ik steeds
meer senioren en hun wensen kennen.
Sinds kort werkt Riet Ribbens mee aan dit
Atie Derksen op zoek naar de
aangevraagde nummers.
programma. Ze gaat wellicht binnen
afzienbare tijd ook de presentatie doen,
zodat ik mij meer bezig kan houden met
het zogenaamde 'voorwerk': het voeren
van de gesprekken, het zoeken naar de
aangevraagde nummers, waar dan ook, en
de samenstelling van het programma
voorbereiden'.
lees verder op pagina 7
MIMB
