:e i- EN- EN rondtrekkende vrolijkheid Ti É«D j I'. 1 staarten Aan alle jazzliefhebbers Sfeermakers in ruste: RA GELD DIENEN? pagina 4 September 2002'On Air' Radio Soest pagina 5 4 38 77 55 rest kunt v gevoeglijk zelf wel invullen. Ze trouwden in 1964. De kiel voor de Kermisklanten was gelegd. Maar ze begon nen als Spanjaarden. 'Las Estrellas', de ster ren. Wie niet beter wist, geloofde direct dat ze rechtstreeks uit het land van Sinterklaas kwamen. De bonte kostuums hangen nog steeds keurig op volgorde in een ruime kast in hun Soester bungalow. Hun eerste televi sieoptreden was bij Paul van Vliet in 'Nieuwe Oogst'. Waar is de tijd gebleven... Platen maken 'Good Old' Annie de Reuver zong niet alleen over de poppetjes in haar ogen waar in je mocht kijken, maar had daarnaast een naar nieuw talent speurende functie bij Dureco, de bekende platenmaatschappij die heel wat beroemdheden op de markt heeft gebracht. Annie wilde wel wat met de Van Voskuylens, maar niet als 'Las Estrellas'. Aanvankelijk wat tegensputterend, veran derde het tweetal van Spaanse troubadours in rondtrekkende Kermisklanten. Een elec- tronische vondst, die ze nooit hebben ver klapt, zorgde voor een geheel eigen sound, die niet meer bij het stel was weg te den ken. Je herkende dat op elk feest al van verre. De eerste LP kwam in 1969 uit. Dc meeste nummers waren door Henny zelf geschreven. Toen hij in 1970 het nummer 'Zigeunertango' bedacht en componeerde was de beer pas goed los. Dc single stond talloze weken in de Nederlandse Top 40 en op de Belgische hitlijsten. Dat had avond aan avond optredens in zowel Nederland als België tot gevolg. Dc Avro maakte een TV-special van ze van 50 minuten, de Tros deed dat nog eens dunnetjes over naar aan leiding van een LP, samen met Frank en Mirella. Internationaal Alle bekende thealerbureaus, alle arbeids bureaus, want die speelden vroeger bij het boeken van artiesten een belangrijke rol, hadden de Kermisklanten in hun files staan. Ze waren nooit een uurtje thuis. Weken achtereen trokken ze van hot naar her, mid dag- en avondvoorstellingen, soms wel twee of drie op een dag. Ze genoten ervan. Hel maakte ze niet uit dal ze feitelijk in auto's en hotels leelden. Ze maakten muziek, ze waren populair, overal waar ze kwamen was het feest, heerste er vrolijk heid en ddt was hun product, hun doel. Ze waren overgelukkig, wat ze altijd gewild hadden was gelukt en ze hebben het dertig jaar volgehouden. De internationale doorbraak kwam in 1970. Met die hit 'Zigeunertango', die zette heel Duitsland op zijn kop. Het stel heette daar 'Die Kirmesmusikanten'. Hun zigeuner stond wekenlang in de Duitse Top 10. Een logisch gevolg was de eigen platenbu- siness. Henny de platenproducer, de com ponist, de arrangeur, Coby zorgde voor de rest, die weet wel hoe je een goed feestje organiseert... Het liep als een trein. Het Duitse succes was niet' meer te stoppen en dat is ook de reden geweest waarom we ze geleidelijk aan minder op de Nederlandse podia tegenkwamen. Henny schreef in 1995 een mooi liedje voor het programma 'Kinderen voor kinderen': 'We willen niet naar huis toe gaan'Tot op de dag van vandaag staat dit nummer nog steeds op het vaste repertoir van alle VARA-Kindersongfestivals in ons land. Even opgeteld: in Nederland realiseerden de Kermisklanten 5 gouden LP's, ze won nen in 1999 de 'Accordeon Award' en ze werden beiden, hun grote tróts en ze vinden het het absolute hoogtepunt in hun carrière, via de Soester Wethouder Neks Blommers Sommigen van jullie zijn al terug van, anderen zijn nog op vakantie: Maar hoe dan ook, het jazzseizoen staat weer voor de deur. Als ik naar de komende maan den kijk, zie ik een grote verscheiden heid aan jazz die we brengen. Ik zie ook veel extra jazzconcerten. Voor elk wat wils dus. Deze maand zijn wc gestart met een extra concert van een big-band in het openlucht theater Cabrio. De jazzclub op de eerste zaterdag (7e) kwam helaas te vervallen, i.v.m. bouw werkzaamheden in Arlishock. Het con cert op de tweede (aanstaande) zaterdag (14 september) gaal gewoon door. Voor de liefhebber, een Workshop- Improvisatie. Net als de succesvolle workshop vorig jaar, onder leiding van Job Helmers. Publiek is (gratis) welkom om 16:30 uur. Zatérdag 14 september, 21:00 uur, Jazzconcert:Sprinkhuizen, Fenuis Didderen. Jazz-trio met een rockmen- taliteit brengt een vitale kruising tus sen Monk en Hendrix. Zondag 29 september, Workshop Jazzimprovisatie. Onder leiding van Job Helmers. Jazzpodium Artishock, Bezoekadres: Steenhoffstraat 46a, 3764 BM Soest Toegang via rechterzijkant van museum Oud-Soest Dertig jaar achtereen hebben ze samen op allerlei planken gestaan, platen gemaakt, feesten opgeluisterd, radio- en TV-optredens verzorgd. Alles voor het overgrote deel in eigen land, maar ook bij onze Zuider- en Oosterburen waren ze geliefd. Om hun vrolij ke muzikaliteit, de uitbundige en openhartige presentaties. De Kermisklanten. De prij- zenkast hangt vol, ze zijn beiden geridderd, Coby en Henny. Een rijtje gouden platen siert de wand, vlakbij een heus Roermonds straatorgel, dat bij binnenkomst in de gezel lige woonkamer, meteen links geparkeerd staat. Het speelt nog als het moet. Dat is voor de Kermisklanten zelf wel even anders. Maar daar zitten ze niet zo mee... Coby Mol en Henny van Voskuylen. Sinds jaar en dag verknocht aan hun accordeons, allebei van kindsbeen af. Zij in Amersfoort, hij in de populaire Utrechtse buurt Lombok. Coby had een lieve Oma. Die beheerste de accordeon en zong liedjes met haar klein kinderen. Van 't één komt t ander: dat wilde Coby ook: muziek maken, zingen, dansen en...voor publiek optreden, dat laat ste vooral, daar droomde ze echt van: ooit.... Coby, nog steeds in alles de ras artieste, vriendelijk en stralend, behendig manouvrerend op haar hoge hakjes over de witplavuizen vloer, van alles aandragend: Ze wuiven de medische problemen weg. En dat menen ze oprecht: je kunt ook op een andere manier het leven zinvol maken is het parool en nagenieten is ook een mooie bezigheid. De attributen die ze daarbij hel pen, en die je overal op je weg door hun huis tegenkomt, zijn de trotse bewijsstukken van een carrière die in dienst heeft gestaan van een publiek dat gezelligheid, vrolijk heid, muziek, zang en dans zocht. Ze reden er zo'n kleine 150.000 kilometers per jaar voor. Ze zaten nergens mee, stelden nooit iemand teleur. Hun herinneringen zijn goud waard. Ze vertellen met verve. Tel. (033)480 22 44 Fax (033)480 25 20 >oester Courant nsdagmiddag, us zo gepiept- Hoogendonk Vijftig accordeonisten Wat de accordeon van oma voor het toe komstbeeld van Coby was, dat waren 50 synchroon spelende accordeonisten tijdens een straatfeest in de Utrechtse wijk Lombok voor Henny. Geobsedeerd heeft hij als ven tje van vijf, zes jaar staan kijken naar al die vliegensvlugge vingers die over duizenden knoppies en toetsen roetsjten en naar die wiegende balgen die binnen in die glinste rende muziekdozen voor lucht zorgden om dat heerlijke geluid, dat zo uniek is voor het instrument, mogelijk te maken. Hij rende naar huis, vertelt hij nu nog, trok zijn ouders mee naar die plek waar het gebeurde en riep:'kijk, dat wil ik nou ook later.' Het bleef geen illusie, je zou het een sprookje kunnen noemen, want er hoorde, een paar jaar later, een muzikale prinses bij. Ziekenomroep Pa Mol kon er niet omheen. Coby had het letterlijk in de vingerjes en met haar eerste kleine accordeonnetje trad ze al snel op voor de Hilversumse Ziekenomroep 'ROVOZ', Radio Omroep voor Onze Zieken. Daar vertoonden zich wel meer later zeer bekende 'mannen en vrouwen uit Hilversum'. Gerard de Vries bijvoorbeeld en in feite is in die contreien, de eerste en roemruchte illegale zee-zender 'Veronica' ontstaan. Coby deed het conservatorium, piano, met als tweede instrument natuurlijk die accordeon. En altijd bezig: overal optre den, meedoen aan talentenjachten, hopen op ontdekking, straatfeesten, bruiloften, partij en, zaaltjes in, zaaltjes uit. In Utrecht wisselden zij en Henny van Voskuylen, zonder het te weten, elkaar in een club af. Toen het Henny ter ore kwam dat, als hij er niet was, er zo'n leuk meisje uit Amersfoort op zijn plek stond te spelen, is hij gaan kijken. En zij naar hem en de tot Ridder in de orde van Oranje Nassau verheven. Op 29 april 1999. Henny tussen zijn schitterende kunst werken kwast en maakte hij schitterende schilderij en, of ging op zoek in hel bos naar grillig gevormde takken en boomstronken. Die beschilderde hij en er slaan en liggen dien tengevolge her en der in 'huize Kermisklanten' vernissende, bontgekleurde plastieken van hout die zó uil dc collectie van Karei Appel afkomstig zouden kunnen zijn'. Hij mag van Coby niet meer expose ren: dan wordt cr teveel verkocht en houdt ze zelf niks meer over. Bijschilderen gaat moeilijk en vergt teveel tijd. Waar de warmte van een lieve Amcrsfoortse oma en vijftig synchroon spe lende Utrechtse accordeonisten in dc Kanaalstraat al niet toe hebben kunnen lei den... Coby en Henny van Voskuylen wonen op een sprookjesachtig plekje, niet ver van het Koninklijk Paleis en genieten daar na van een vorstelijk geslaagde, artistieke carrière. istaurant. <r uw fietstocht 19- uw zakentunch. vet video. geopend uur egenheid. plakboeken, foto's, programmablaadjes, oude affiches: 'Optreden voor publiek, dét leek me het einde, waarom weet ik niet. Op zo'n podium staan of gewoon op een tafel in een café en de mensen mee laten deinen, mee laten zingen, ze vrolijk maken, dat heb ik altijd gewild'. Ze begon er al heel jong op familiefeestjes mee. Maar 'in het echt' is het er ook van gekomen en dat was niet in de laatste plaats te danken aan haar al net zo muzikale accordeon-virtuoze man Henny van Voskuylen, die dc zaken vanuit een weliswaar bijna alleskunnende, maar ook zeer beperkende electrische rolstoel gade slaat. Een vooral muzikant-onvriendelijke spierziekte scheidde hem een paar jaar gele den van zijn geliefde instrument, dat nu ergens in het bos rondom zijn huis aan de spreekwoordelijke wilgen moet hangen. Met die van Coby ernaast. Maar samen van daan zijn de kermisklanten nog hechter dan ooit tevoren. Samen nagenieten van een geslaagde, muzikale carrière In Duitsland kunnen ze bogen op 2 gouden LP's, ze ontvingen er de 'Robert Stolz Biiste' en de 'Harmann Löns Medaille' (de Duitse Edison) in brons, goud en platina. Toen Henny de knoppen door zijn weiger achtige vingers niet meer kon bedienen op de manier zoals hij dat wenste, wierp de veelzijdige toonkunstenaar zich op de T DE HL Soest 3fax 035-601 76 nen.nl 27

Historische kranten - Archief Eemland

Soester Courant | 2002 | | pagina 37