:e
i-
EN-
EN
rondtrekkende vrolijkheid
Ti
É«D j
I'. 1
staarten
Aan alle
jazzliefhebbers
Sfeermakers in ruste:
RA GELD
DIENEN?
pagina 4 September 2002'On Air' Radio Soest pagina 5
4
38 77
55
rest kunt v gevoeglijk zelf wel invullen. Ze
trouwden in 1964. De kiel voor de
Kermisklanten was gelegd. Maar ze begon
nen als Spanjaarden. 'Las Estrellas', de ster
ren. Wie niet beter wist, geloofde direct dat
ze rechtstreeks uit het land van Sinterklaas
kwamen. De bonte kostuums hangen nog
steeds keurig op volgorde in een ruime kast
in hun Soester bungalow. Hun eerste televi
sieoptreden was bij Paul van Vliet in
'Nieuwe Oogst'. Waar is de tijd gebleven...
Platen maken
'Good Old' Annie de Reuver zong niet
alleen over de poppetjes in haar ogen waar
in je mocht kijken, maar had daarnaast een
naar nieuw talent speurende functie bij
Dureco, de bekende platenmaatschappij die
heel wat beroemdheden op de markt heeft
gebracht. Annie wilde wel wat met de Van
Voskuylens, maar niet als 'Las Estrellas'.
Aanvankelijk wat tegensputterend, veran
derde het tweetal van Spaanse troubadours
in rondtrekkende Kermisklanten. Een elec-
tronische vondst, die ze nooit hebben ver
klapt, zorgde voor een geheel eigen sound,
die niet meer bij het stel was weg te den
ken. Je herkende dat op elk feest al van
verre. De eerste LP kwam in 1969 uit. Dc
meeste nummers waren door Henny zelf
geschreven. Toen hij in 1970 het nummer
'Zigeunertango' bedacht en componeerde
was de beer pas goed los. Dc single stond
talloze weken in de Nederlandse Top 40 en
op de Belgische hitlijsten. Dat had avond
aan avond optredens in zowel Nederland
als België tot gevolg. Dc Avro maakte een
TV-special van ze van 50 minuten, de Tros
deed dat nog eens dunnetjes over naar aan
leiding van een LP, samen met Frank en
Mirella.
Internationaal
Alle bekende thealerbureaus, alle arbeids
bureaus, want die speelden vroeger bij het
boeken van artiesten een belangrijke rol,
hadden de Kermisklanten in hun files staan.
Ze waren nooit een uurtje thuis. Weken
achtereen trokken ze van hot naar her, mid
dag- en avondvoorstellingen, soms wel
twee of drie op een dag. Ze genoten ervan.
Hel maakte ze niet uit dal ze feitelijk in
auto's en hotels leelden. Ze maakten
muziek, ze waren populair, overal waar ze
kwamen was het feest, heerste er vrolijk
heid en ddt was hun product, hun doel. Ze
waren overgelukkig, wat ze altijd gewild
hadden was gelukt en ze hebben het dertig
jaar volgehouden.
De internationale doorbraak kwam in 1970.
Met die hit 'Zigeunertango', die zette heel
Duitsland op zijn kop. Het stel heette daar
'Die Kirmesmusikanten'. Hun zigeuner
stond wekenlang in de Duitse Top 10.
Een logisch gevolg was de eigen platenbu-
siness. Henny de platenproducer, de com
ponist, de arrangeur, Coby zorgde voor de
rest, die weet wel hoe je een goed feestje
organiseert... Het liep als een trein.
Het Duitse succes was niet' meer te stoppen
en dat is ook de reden geweest waarom we
ze geleidelijk aan minder op de
Nederlandse podia tegenkwamen.
Henny schreef in 1995 een mooi liedje voor
het programma 'Kinderen voor kinderen':
'We willen niet naar huis toe gaan'Tot op
de dag van vandaag staat dit nummer nog
steeds op het vaste repertoir van alle
VARA-Kindersongfestivals in ons land.
Even opgeteld: in Nederland realiseerden
de Kermisklanten 5 gouden LP's, ze won
nen in 1999 de 'Accordeon Award' en ze
werden beiden, hun grote tróts en ze vinden
het het absolute hoogtepunt in hun carrière,
via de Soester Wethouder Neks Blommers
Sommigen van jullie zijn al terug van,
anderen zijn nog op vakantie: Maar hoe
dan ook, het jazzseizoen staat weer voor
de deur. Als ik naar de komende maan
den kijk, zie ik een grote verscheiden
heid aan jazz die we brengen. Ik zie ook
veel extra jazzconcerten. Voor elk wat
wils dus.
Deze maand zijn wc gestart met een
extra concert van een big-band in het
openlucht theater Cabrio.
De jazzclub op de eerste zaterdag (7e)
kwam helaas te vervallen, i.v.m. bouw
werkzaamheden in Arlishock. Het con
cert op de tweede (aanstaande) zaterdag
(14 september) gaal gewoon door.
Voor de liefhebber, een Workshop-
Improvisatie. Net als de succesvolle
workshop vorig jaar, onder leiding van
Job Helmers. Publiek is (gratis) welkom
om 16:30 uur.
Zatérdag 14 september, 21:00 uur,
Jazzconcert:Sprinkhuizen, Fenuis
Didderen. Jazz-trio met een rockmen-
taliteit brengt een vitale kruising tus
sen Monk en Hendrix.
Zondag 29 september, Workshop
Jazzimprovisatie. Onder leiding van
Job Helmers.
Jazzpodium Artishock, Bezoekadres:
Steenhoffstraat 46a, 3764 BM Soest
Toegang via rechterzijkant van museum
Oud-Soest
Dertig jaar achtereen hebben ze samen op allerlei planken gestaan, platen gemaakt,
feesten opgeluisterd, radio- en TV-optredens verzorgd. Alles voor het overgrote deel in
eigen land, maar ook bij onze Zuider- en Oosterburen waren ze geliefd. Om hun vrolij
ke muzikaliteit, de uitbundige en openhartige presentaties. De Kermisklanten. De prij-
zenkast hangt vol, ze zijn beiden geridderd, Coby en Henny. Een rijtje gouden platen
siert de wand, vlakbij een heus Roermonds straatorgel, dat bij binnenkomst in de gezel
lige woonkamer, meteen links geparkeerd staat. Het speelt nog als het moet. Dat is voor
de Kermisklanten zelf wel even anders. Maar daar zitten ze niet zo mee...
Coby Mol en Henny van Voskuylen. Sinds
jaar en dag verknocht aan hun accordeons,
allebei van kindsbeen af. Zij in Amersfoort,
hij in de populaire Utrechtse buurt Lombok.
Coby had een lieve Oma. Die beheerste de
accordeon en zong liedjes met haar klein
kinderen. Van 't één komt t ander: dat
wilde Coby ook: muziek maken, zingen,
dansen en...voor publiek optreden, dat laat
ste vooral, daar droomde ze echt van:
ooit.... Coby, nog steeds in alles de ras
artieste, vriendelijk en stralend, behendig
manouvrerend op haar hoge hakjes over de
witplavuizen vloer, van alles aandragend:
Ze wuiven de medische problemen weg. En
dat menen ze oprecht: je kunt ook op een
andere manier het leven zinvol maken is het
parool en nagenieten is ook een mooie
bezigheid. De attributen die ze daarbij hel
pen, en die je overal op je weg door hun
huis tegenkomt, zijn de trotse bewijsstukken
van een carrière die in dienst heeft gestaan
van een publiek dat gezelligheid, vrolijk
heid, muziek, zang en dans zocht. Ze reden
er zo'n kleine 150.000 kilometers per jaar
voor. Ze zaten nergens mee, stelden nooit
iemand teleur. Hun herinneringen zijn goud
waard. Ze vertellen met verve.
Tel. (033)480 22 44
Fax (033)480 25 20
>oester Courant
nsdagmiddag,
us zo gepiept-
Hoogendonk
Vijftig accordeonisten
Wat de accordeon van oma voor het toe
komstbeeld van Coby was, dat waren 50
synchroon spelende accordeonisten tijdens
een straatfeest in de Utrechtse wijk Lombok
voor Henny. Geobsedeerd heeft hij als ven
tje van vijf, zes jaar staan kijken naar al die
vliegensvlugge vingers die over duizenden
knoppies en toetsen roetsjten en naar die
wiegende balgen die binnen in die glinste
rende muziekdozen voor lucht zorgden om
dat heerlijke geluid, dat zo uniek is voor het
instrument, mogelijk te maken. Hij rende
naar huis, vertelt hij nu nog, trok zijn
ouders mee naar die plek waar het gebeurde
en riep:'kijk, dat wil ik nou ook later.' Het
bleef geen illusie, je zou het een sprookje
kunnen noemen, want er hoorde, een paar
jaar later, een muzikale prinses bij.
Ziekenomroep
Pa Mol kon er niet omheen. Coby had het
letterlijk in de vingerjes en met haar eerste
kleine accordeonnetje trad ze al snel op
voor de Hilversumse Ziekenomroep
'ROVOZ', Radio Omroep voor Onze
Zieken. Daar vertoonden zich wel meer
later zeer bekende 'mannen en vrouwen uit
Hilversum'. Gerard de Vries bijvoorbeeld
en in feite is in die contreien, de eerste en
roemruchte illegale zee-zender 'Veronica'
ontstaan. Coby deed het conservatorium,
piano, met als tweede instrument natuurlijk
die accordeon. En altijd bezig: overal optre
den, meedoen aan talentenjachten, hopen op
ontdekking, straatfeesten, bruiloften, partij
en, zaaltjes in, zaaltjes uit.
In Utrecht wisselden zij en Henny van
Voskuylen, zonder het te weten, elkaar in
een club af. Toen het Henny ter ore kwam
dat, als hij er niet was, er zo'n leuk meisje
uit Amersfoort op zijn plek stond te spelen,
is hij gaan kijken. En zij naar hem en de
tot Ridder in de orde van Oranje Nassau
verheven. Op 29 april 1999.
Henny tussen zijn
schitterende kunst
werken
kwast en maakte hij schitterende schilderij
en, of ging op zoek in hel bos naar grillig
gevormde takken en boomstronken. Die
beschilderde hij en er slaan en liggen dien
tengevolge her en der in 'huize
Kermisklanten' vernissende, bontgekleurde
plastieken van hout die zó uil dc collectie
van Karei Appel afkomstig zouden kunnen
zijn'. Hij mag van Coby niet meer expose
ren: dan wordt cr teveel verkocht en houdt
ze zelf niks meer over. Bijschilderen gaat
moeilijk en vergt teveel tijd.
Waar de warmte van een lieve
Amcrsfoortse oma en vijftig synchroon spe
lende Utrechtse accordeonisten in dc
Kanaalstraat al niet toe hebben kunnen lei
den...
Coby en Henny van Voskuylen wonen op
een sprookjesachtig plekje, niet ver van het
Koninklijk Paleis en genieten daar na van
een vorstelijk geslaagde, artistieke carrière.
istaurant.
<r uw fietstocht
19-
uw zakentunch.
vet video.
geopend
uur
egenheid.
plakboeken, foto's, programmablaadjes,
oude affiches: 'Optreden voor publiek, dét
leek me het einde, waarom weet ik niet. Op
zo'n podium staan of gewoon op een tafel
in een café en de mensen mee laten deinen,
mee laten zingen, ze vrolijk maken, dat heb
ik altijd gewild'. Ze begon er al heel jong
op familiefeestjes mee. Maar 'in het echt'
is het er ook van gekomen en dat was niet
in de laatste plaats te danken aan haar al net
zo muzikale accordeon-virtuoze man Henny
van Voskuylen, die dc zaken vanuit een
weliswaar bijna alleskunnende, maar ook
zeer beperkende electrische rolstoel gade
slaat. Een vooral muzikant-onvriendelijke
spierziekte scheidde hem een paar jaar gele
den van zijn geliefde instrument, dat nu
ergens in het bos rondom zijn huis aan de
spreekwoordelijke wilgen moet hangen.
Met die van Coby ernaast. Maar samen van
daan zijn de kermisklanten nog hechter dan
ooit tevoren.
Samen nagenieten van een
geslaagde, muzikale carrière
In Duitsland kunnen ze bogen op 2 gouden
LP's, ze ontvingen er de 'Robert Stolz
Biiste' en de 'Harmann Löns Medaille' (de
Duitse Edison) in brons, goud en platina.
Toen Henny de knoppen door zijn weiger
achtige vingers niet meer kon bedienen op
de manier zoals hij dat wenste, wierp de
veelzijdige toonkunstenaar zich op de
T DE
HL Soest
3fax 035-601 76
nen.nl
27