'Ik had intensief contact met patiënten'
Verdwenen Soest hervonden
Soest 50 jaar geleden
3600 voor school in India
Vogelnestkastjes geplaatst
op begraafplaats Veldweg
Kamerleden stellen vragen
over geriatrie bij Meander
De glazen kunstwerken van
Abram Stokhof de Jong
Moet u ook nog uw
belastingaangifte invullen?
pagina 1Q
WOENSDAG 26 MAART 2003
SOESTER COURANT
PAGINA 11
Huisartsassistente en vraagbaak Gonny Pasman neemt afscheid
he Hammerfield
tompers
1'Anglaise et le Duc';
Voor al uw Verzekeringen,
Financiële Diensten,
Hypotheken en Pensioenen
Centrum in Baarn in heroverweging
Mercurius vestigt
zich in Soest.
Voetbal.
Nieuwe editie 'Van Zoys tot Soest'
Voorj aarswandeling Van den Brink
'iteit in Artishock, onSM
de Baarnse schrijver/niuS,
ravogel. Elke laatste zo„h®I
Id van de maand is Artishil
:ultureel cafe geopend en 0„, I
>t Stormvogel bijzondere f
voor een muzikaai avoniïj
ongewisse afloop. f
zondag 30 maart maken
t>t Ninrtin Pinireor. /tt. I
st Martin Buursen (Utreciml
lagwerker Onno Witte (dru J I
opwachting. Saxofonist extra I
nair Martin Buursen is een I
t en gemazelde entertainer ft' 1
rit al jaren de pannen van d! I
en in binnen- en buitenland;
;t steeds weer voor een optima. f
feer tijdens zijn optredens, ui
elt in het funk-fusion-jazz-idj1
n, waaruit hij zijn eigen, ZE(
kenbare geluid en stijl heeft
tilleerd. Naast de saxofoon be-1
elt Buursen met dezelfde ven; I
EWI (elektrische saxofoon) I
thesizers en samplers. De veel I
iige slagwerker Onno Witte ij
iral als latin- jazzdrumm,;
auwerd, maar schittert even-I
;d in Stormvogels Jazzbarocken I
1 ook op analoge synthesizer
de voeten. Geopend vanaf I
00 uur.
indag 30 maart
veilige traditionele jazzmuziek I
de overgang naar de zomertijd, 1
n orkest dat in 1989 is begon- f
n als podiumband, maar na een I
ar jaar ook de smaak te pakken I
eft gekregen van de charmes van I
t spelen als looporkest. Opge[
ht te Leusden (Hamersveld
jrdt Hammerfield), in 1995 ver-I
isd naar Soest, en grotendeels!
n bezetting vernieuwd. Als f
jmband heeft het orkest o.a. een I
ntai keren tijdens het Jazz Fes- f
'al in Amersfoort en het Rhinel
>wn Jazz Festival in Wageningenl
speeld, alsmede in vele grote en I
eine jazzcafés. Prestigieus zijn de I
itredens in Huis ter Duin tef
oordwijk en de Wiemsel in Oot- f
arsum. Maar de klap op de vuur-1
jl was toch een oudejaarsoptre-
:n in het Amstel Hotel te Am-I
erdam. Ook in het buitenland is
band actief. Na een tournee in I
191 door Afrika (Gabon) is hetl
rkest vooral in Duitsland veel ge-
-aagd. Het onderdeel 'Stompers'j
i de naam doet een bepaald puT
sme in de stijl vermoeden, maar|
et orkest wil gewoon met plezier I
i enthousiasme gezellige traditie-
ele jazzmuziek spelen. Bezetting:
■as Toscani, cornet; Siebe Over-
em, trombone; Nick van Vulpen, I
anjo; Jaap Kruit, slagwerk; Jan
an der Kruijf, zang; Aad OverT
em, klarinet, saxen; Jan Beukei- f
lan,tuba.
van vang: 15:00 uur. Entree:
5,00; leden 3,50.
vlaandag 31 maart
Jrace Elliot, een aristocrate uit
ichotland (1760-1823), woonde
en tijde van de Franse Revolutie
n Parijs. Zij hield een dagboek bij:
Le Journal de ma vie durant la
levolution Frangaise'. Dat boek
/ormt de basis voor deze film
Eric Rohmer (1920). Nu eens niell
:en film die aan de kant van de
evolutionairen staat, niet een film
lie gaat over de gruwelen van de
guillotine - al komt de regie daar]
ïatuurlijk niet omheen - maar
ïlm over opstand tegen de beschaj
zing. Althans, zoals de wel zeer
royalistische Schotse edelvrouw]
lat beleeft.
Wat geheel anders is dan de Graall
van Orleans met wie zij wat mooi!
leeft. Deze neef van Lodewijk dij
Veertiende ziet wel wat in
maatschappelijke omwenteling. Zijl
daarentegen, aristocratische antire-j
volutionaire pur-sang, ervaart de
opstand als rebellie tegen normen!
en waarden van de door haar
geadoreerde royalistische maat-j
schappij. Let wel, dat zijn haai!
denkbeelden, niet die van Rohmer,
zoals hem wel werd verweten.
'1'Anglaise et le Duc' biedt niet al
leen een ongebruikelijke kijk opj
een maatschappelijke revolutie.
Even origineel is de wijze waarop
veteraan Rohmer omgaat met ei
gentijdse film- en opnametechnie
ken. De film werd opgenomen in
een kale studio, waarna de opna
men werden geplaatst in een decoil
van digitaal bewerkte aquarellen;
van Parijs. Niet om er, zoals veel
van zijn jonge collega's dat zc
graag doen, een uiterst minuscuul
gedetailleerde realiteit mee te be
werkstelligen, maar om de histori
sche personages tot leven te laten
komen, te laten opgaan in hel
18de-eeuw$e Parijs van waaruit
ons vrijheid, gelijkheid en broeder
schap werd gebracht. (Frankrijk
2001, 125 min.)
Aanvang: 20:30 uur. Entree:
5,00; CJP/65+ 3,50. Reserve
ren: maandag t/m vrijdag 9:00-
13:00 uur, @6019577. Meer infor
matie op internet: film.artishock-
soest.nl, of artishock-soest.nl.
Scène uit '1'Anglaise et le Duc'.
Na ruim 26 jaar stopt Gonny
I Pasman als huisartsassistente.
Morgen (tot 13:00 uur) zit ze
I voor het laatst op haar post in
de praktijk van E.J. Ouds
hoorn aan de Lange Brinkweg.
Het zal wennen worden. Voor
haar, voor de huisarts, maar
zeker ook voor een grote groep
patiënten.
(Ontroerende kaarten staan, een
week voor het afscheid, al in haar
I woonkamer. Niet zo vreemd, die
aandacht van zoveel mensen, want
Irneer dan een kwart eeuw was
I Gonny Pasman niet alleen de as-
I sistente van de dokter, maar vooral
ook een vraagbaak voor hen.
'Ik kan heel makkelijk mijn vinger
I ergens achter leggen. De mensen
durfden soms hun verhaal niet
kwijt aan de dokter, maar wel aan
I mij. Ik vertelde dat dan weer aan
I de dokter', zegt de Soesterse die in
I december weloverwogen besloot
|een punt te zetten achter haar
|baan. De samenvoeging van drie
I praktijken in De Brink en de ver-
zakclijking liggen daaraan ten
I grondslag. 'Hulpvragen van pa-
I tiënten worden tegenwoordig
steeds meer volgens protocollen
I afgehandeld. Efficiënt en tijdbe-
sparend, dat zeker, maar niet mijn
manier van werken.'
Veranderingen
[Ze moet denken aan de patiënt
met een hoofdpijn die niet te be
handelen leek. Totdat de patiënt
(haar problemen aan Pasman toe
vertrouwde, 'omdat ze altijd zo
jgoed kon luisteren'. De aard van
Ide klachten kwam meteen boven
water. 'Dan vraag ik mij af of zo'n
l protocol hier ook in voorziet. Een
i poosje terug moest ik uit de krant
in plaats van in de praktijk verne
men dat een patiënt was overte
lden. Dat is tekenend voor de ver
anderingen.'
De krant (de Soester Courant) was
ook de aanleiding om in Soest,
waar ze inmiddels woonde, te ko
men werken. Ze las de adverten
tie van dr. Kuipers die op zoek was
naar een assistente, solliciteerde en
werd per 1 januari 1977 aangeno-
i men vanwege haar 'zware papie
ren', zoals Kuipers zou zeggen.
Pasman had als medisch analiste
gewerkt in het Wilhelmina Kinder
ziekenhuis in Utrecht en daarvoor
in het Diakonessenziekenhuis in
Hilversum, waar ze overigens haar
latere man leerde kennen. 'Ik ben,
heel romantisch, met een patiënt
getrouwd.'
'Dokter Kuipers was een echte
i dorpsdokter die zeven dagen per
week, 24 uur per dag huisarts was.
Ik had ook heel intensief contact
met de patiënten, ging ze soms
thuis opzoeken of ze belden mij
op. Dat was ook de stijl van dok
ter Kuipers. Tot zijn vervroegde
pensioen in 1992 was ik bij hem
[werkzaam in een gezellige en ge
moedelijke sfeer. Hij werd opge-
I volgd door dokter Oudshoorn, een
tjonge arts met voortvarende en
(vernieuwende ideeën, die mij alle
vrijheid in zijn praktijk gaf, mij al
lerlei opleidingen liet volgen en mij
veel zelfstandigheid bood.'
'Eigen toko'
Gonny^ Pasman kreeg een eigen
diabetes spreekuur, deed de uit-
strijkjes bij buitenlandse vrouwen
en mocht het ECG-apparaat be
dienen, zodat de patiënten daar
voor niet meer naar het ziekenhuis
hoefden. Ook werd laboratorium
werk op haar bord gelegd, zodat ze
haar kennis uit haar analistenvak
Weer in de praktijk kon brengen.
De jaren dat ze met Oudhoorn aan
de Middelwijkstraat en daarna aan
de Dalweg werkte, waren voor
haar de mooiste. In juni 1998 raak
te ze haar 'eigen toko' kwijt, toen
de samenwerking van Oudshoorn
met dr. Smits-Schaffels en Nicolas
(inmiddels De Haan) gestalte
kreeg in het nieuwe praktijkge
bouw aan de Lange Brinkweg.
Op eigen verzoek werd de fulltime
baan gefaseerd afgebouwd tot een
betrekking van 17,5 uur per week.
Enkele maanden geleden trok ze -
na goed overleg met haar man- de
belofte aan Oudshoorn in, dat ze
tot haar 65c voor hem zou blijven
werken. 'Maar hij heeft er alles aan
gedaan om de laatste twee maan
den voor mij toch plezierig te ma
ken. De laatste twee weken mocht
ik zelfs nog een osteoporose-pro-
ject doen, een preventief onder
zoek naar botontkalking bij vrou
wen van 60 jaar en ouder. Daar is
nu iets tegen te doen, vandaar het
onderzoek.'
Ze zal vooral de patiënten missen,
al troost ze zich met de gedachte
dat ze velen van hen bij andere
gelegenheden zal treffen. 'Sommi
gen hebben gezegd: als er iets is,
weten we waar je woont en we
hebben je nummer', vertelt de
bijna ex-assistente die nu als boek
houdster toetreedt tot het admini
stratiekantoor van haar man.
Herinneringen
De herinneringen zullen blijven.
Zoals aan de man die in de wacht
kamer een hartstilstand kreeg. Dr.
Oudshoorn was er niet en Gonny
Pasman reanimeerde de man die
het overleefde. Of zoals de man
die al drie keer zalf had gehaald
voor zijn aambeien. Omdat het
bloeden niet stopte, bleef hij ko
men. Door op hem in te blijven
praten, besloot hij zich toch maar
te laten onderzoeken. De diagnose
was darmkanker, maar dankzij
Pasman waren de artsen er vroeg
tijdig bij, zodat de patiënt kon wor
den genezen.
De dankbaarheid werd op de
meest uiteenlopende manieren
geuit. 'Vroeger had je de stroper
Zwarte Willem. Iedereen was bang
Gonny Pasman is morgen voor
het laatst in de praktijk van huisarts
E.J. Oudshoorn.
Foto: Herman van Dam
voor hem, behalve ik, ornaat ik al
tijd met hem praatte. Op 24 de
cember komt hij met een jutezak
naar de praktijk. Hij zei: dokter, de
strik zit nog om zijn nek, alsje
blieft. Het was een dood konijn. Ik
geloof dat dr. Kuipers het dier toch
maar zielig begraven heeft. Maar
het gebaar was natuurlijk prachtig.'
Gonny Pasman denkt erover om
haar ervaringen in een boek te gie
ten. In de loop der jaren maakte ze
regelmatig aantekeningen van
voorvallen, waar volgens haar een
mooi verhaal in zit. 'Daar heb ik
straks meer tijd voor.'
Op de gemeentelijke begraaf
plaats aan de Veldweg is gister
middag een vogelnestkastje
opgehangen. In totaal krijgen
er 34 duurzame kastjes een
plaats.
Het startsein werd gegeven door
wethouder Harry Witte, het idee is
afkomstig van Gerard Klifman,
beheerder van de begraafplaats.
Hij merkte dat veel nabestaanden
en bezoekers van de begraafplaats
geregeld voerplaatsen voor vogels
maakte. Er werden pindazakjes
opgehangen en voerplankjes ge
plaatst. Klifman signaleerde dit ini
tiatief en werkte het idee uit voor
het plaatsen van kastjes.
In samenwerking met een vogel-
deskundige uit Soest heeft hij geïn
ventariseerd welke vogelsoorten er
voorkomen en op basis daarvan
verschillende type kastjes inge
kocht.
De laatste jaren is veel werk verzet
om het aanwezige groen te benut
ten voor een parkinrichting. Een
grote diversiteit aan plantensoor
ten en kleuren is gerealiseerd. Ver
der is de inrichting van de begraaf
plaats overzichtelijk gemaakt en
zijn er rustige zitplekjes en hoek
jes, waar bezoekers zich even kun
nen terugtrekken.
Het plaatsen van de vogelnestkast
jes past in dat beleid. Vandaar dat
de gemeentelijke interne milieu
zorg het idee van Klifman onder
steunde.
www.soesteronderlinge.nlinfo@soesteronderlinge.nl
Soesterbergsestraat 26, Soest. 035 - 6029060
Soester
Onderlinge
De Tweede Kamerleden Arib
en Depla van de PvdA hebben
vragen gesteld over de (moge
lijke) financiële problemen van
Meander Medisch Centrum.
Als gevolg van het geldtekort
heroverweegt de Raad van Be
stuur van het ziekenhuis om de
opbouw van een geriatrisch
centrum in Baarn te herover
wegen.
Dat laatste staat volgens de Stich
ting Behoud Molendael haaks op
het rapport van de commissie
Kraaijeveld-Wouters waaraan ie
dereen zich volgens de minister
moet houden.
De kamerleden willen van de mi
nister van volksgezondheid weten
of hij op de hoogte is van de finan
ciële situatie bij Meander en wat
hij vindt van de eventuele gevolgen
daarvan. Als de minister de me
ning is toegedaan, dat het afblazen
van een geriatrisch centrum in
Baarn betekent dat er afstand
wordt genomen van het rapport
Kraaijeveld-Wouters, is de volgen
de vraag of daarmee dan ook de
basis wegvalt voor de inmiddels
gerealiseerde fusie tussen Medisch
Centrum Molendael en Ziekenhuis
Eemland.
'Deelt u de mening dat de basiszie
kenhuiszorg in de regio West-
Eemland gezien de (financiële) si
tuatie in gevaar komt en bent u
van plan maatregelen te nemen te
gen het uitkleden van de zieken
huislocatie Baarn?' vragen de twee
sociaal-democraten.
De stichting ziet de actie van de
kamerleden als een 'krachtdadige
steun' in de strijd om het plan van
Kraaijeveld-Wouters uit te voeren.
Verheugd is ze dat het kloppen
aan Haagse politieke deuren met
een resultaat heeft.
Minder te spreken is de stichting
over het gemak waarmee de Raad
van Bestuur volgens haar het rap
port Kraaijeveld-Wouters over
boord gooit. 'Of meent de Raad
van Bestuur haar bestuurlijk on
vermogen te kunnen compenseren
door haar doelstelling beperkt te
houden?' aldus Behoud Molen
dael.
>eze keer in Hervonden Soest
veer een klassenfoto. Het is de
vijfde klas van de Openbare
Lagere School aan de Beet-
laan. We kregen de foto van
«evrouw Van Dijk uit Baarn.
Mevrouw Van Dijk, meisjes
naam Ankie van Wijngaarden
In dochter van de latere en be
llende brigadier van de politie
in Soest, herinnert zich het mo-
fient nog heel goed.
kij gingen met de hele klas op een
nooie lentedag helemaal lopend
liaar de Stompcrt. De klas startte
bij meester Stuurman die toen aan
pc Nieuweweg woonde. Het moet
omstreeks 1931 zijn geweest,
yadcr Van Wijngaarden had nog
naar kort een baan bij de politie in
Soest gekregen. Daarvoor was hij
bij de politie in Wanneperveen ge-
Istationcerd en in dat dorp liggen
■dan ook de prille jeugdjaren van
■Ankie. Een wat benauwd dorpje
Imet centraal een zwaar reformato-
I rische kerk, en cén school, uiter
aard een christelijke school. Een
maal op Soest, tijdelijk wonende
aan de Koninginnelaan koos de
familie voor haar kinderen gelijk
voor openbaar onderwijs en zo
kwam Ankie op de school aan de
Beetzlaan terecht, die nu de Prins
Alexanderschool heet.
Ankie vond het de eerste tijd el
lendig op die school. Ze was nog
een echt Wanneperveens meisje en
sprak het zware Wanneperveensc
dialect wat bij overhoren van de les
meer dan eens leidde tot grote hi
lariteit van de hele klas. Maar het
is goed gekomen met Ankie, ze
heeft zich snel aangepast. Ankie is
later met ene Van Dijk getrouwd.
Zij begonnen een bakkerij in het
centrum van Baarn. Na jaren de
rol van bakkersvrouw te hebben
vervuld, woont ze nog steeds in
hetzelfde pand. Ze is 83 jaar, hel
der van geest en weet nog veel na
men van de leerlingen uit haar klas
op te noemen.
1. Jan v/d Broek
2. Ernst Kriek
3. Jan Zwaa
4. Rijk Damen (bekend van post
kantoortje bij paleis)
9. Gerrit van Eek
15.Annie Radstok
16.Fietje Kreuseman
17.Jans Duinkerken
18.Meisje Rijksen
19.Jan Zwaan
20.Lenie de Vries
24.Coba van Asselt
25.Lenie de Vries
28.Fietje Alberts
29.Aukje van Wijngaarden
30.Benna veldhuizen
31.Corrie Hornsveld
32.Louise Koek
33.Lisa Muts
34.Gerda van Groningen
35.?
36.Jopie Haks
Wc kregen dezelfde foto ook via
de heer Veldhuizen in bezit. Wilt
u om de klas compleet te maken
ons de ontbrekende namen van
leerlingen doorgeven. U kunt bel
len naar 6012158.
Uit de Soester Courant van Vrijdag 27 Maart 1953
Achter het R.K. kerkhof aan de
Kostverlorenweg is in de afgelopen
maanden een groot bedrijf tot
stand gekomen in een zeer groot
gebouw, dat een grootse uitbrei
ding van ons Soester industrie-are
aal betekent.
Het betreft hier de N.V. Golfcar-
ton- en Papierwarenfabriek "Mer
curius", welk bedrijf steeds in
Baarn gevestigd was en voor het
grootste gedeelte naar onze ge
meente is overgebracht.
Op 1 Augustus 1938 richtte de
heer P. Korff dit bedrijf in Baarn
op en begon met de fabricage van
golfcarton, papieren zakken e.d.
Hoe dit bedrijf is uitgegroeid be
wijst wel het nieuwe gebouw aan
de Kostverlorenweg.
De grote bedrijfshal, welke niet
minder dat 80 meter lang en 20
meter breed is, is gebouwd volgens
de nieuwste principes. Het kolos
sale dak rust niet op de muren,
doch op gebogen houten spanten,
die aan weerszijde oprijzen en in
de nok aan elkaar gevestigd zijn,
waardoor vele halve elipsen ont
staan. De muren van deze hal zijn,
na plaatsing der spanten, tussen de
'spanten gebouwd.
In deze hal wordt niets ander dan
golfcarton gefabriceerd, in tegen
stelling tot het oude bedrijf in
Baarn, waar papierwaren worden
gemaakt.
In de grote fabriekshal, welke af
gedekt is door een dak van geper
ste vezelplaat, een onbrandbaar
goed isolerend materiaal, komt het
daglicht ruimschoots naar binnen.
In de bijgebouwen treft men een
moderne cantine aan, alsmede
goed ingerichte toiletten en een
waslokaal.
Het aantal arbeidskrachten beloopt
70 man in de fabriek aan de Kost
verlorenweg, terwijl in Baarn nog
een 20 man werkzaam is.
Naast deze hal bevindt zich een
tweede hal van dezelfde breedte
doch minder lang. Hierin bevindt
zich een grote papiervoorraad,
waarvan de rollen met heftrucks
naar het bedrijf worden gereden.
De 28 meter hoge schoorsteen,
duidt op stoken. Er wordt hier n.1.
gestaakt om de grote stoomketel
12 atmosfeer druk te geven. Een
speciaal systeem, waarbij zeer wei
nig warmteverlies ontstaat, is in het
stoomwezen van Mercurius ver
werkt.
Dit systeem is uniek in Europa en
heeft al heel wat deskundigen ge
trokken.
Een eigen watervoorziening is
eveneens aangebracht.
Over de medewerking van het ge
meentebestuur is de heer Korff
goed gestemd, zo ook over de
hardheid van de grond, waarop de
fabriek rust. Deze grond maakte
slechts een fundering van 30 cm.
beton nodig.
De officiële opening van dit bedrijf
zal over enige maanden plaats
hebben.
Twee-Een dat was helaas de stand
Van Holland tegen Zwitserland;
Die stand, ach dat is 't ergste niet,
Maar wel het voetbal dat je ziet.
Ik denk vaak met weemoedigheid
Aan Neerlands voetbalglorietijd;
Thans, als een speler iets presteert,
Wordt hij door 't buitenland
begeerd.
Zo'n speler wordt dan aangezocht
En zo maar van ons weggekocht;
De besten gaan steeds van
ons heen;
Slechts Abe liet ons niet alleen,
'k Denk aan een premieregeling,
Wellicht dat 't dan crescendo ging;
Vertrekken doen zij niet zo snel
En wij genieten van hun spel.
De Voetbalbond verzet
met kracht,
Thans noch gedragen door
haar macht,
('t Bestaan van haar komt in
't geding),
Zich tegen zulk een regeling.
Door regels in het buitenland
Houdt 't "amateur zijn" toch
geen stand
En breekt de tijd voor ons
eens aan,
Zal 't ongetwijfeld beter gaan.
Dan schijnt weer onze voetbalzon,
Zoals zij vroeger schijnen kon;
Heel voetbalminnend Nederland
Staat vol vervoering aan de kant;
Weg is dan onze voetbalwee,
Want Nederland telt dan
weer mee.
SUB ROSA.
HET EERSTE KIEVITSEI.
Door H. C. Klarenbeek, wonende
Lange Brinkweg 31a, werd gister
avond, te ongeveer 6 uur, het eer
ste Soester kievitsei gevonden op
een weiland achter de gemeentelij
ke vuilnisbelt aan de Lange Brink
weg.
De vinder heeft het ei aangeboden
aan onze Burgemeester.
De stichting gaat nog even door in
haar persbericht: 'Meent de Raad
van Bestuur dat haar taak klaar is
met de afgeronde fusie en de in
diening van een nieuwbouwaan-
vraag voor het Amersfoortse zie
kenhuis? Vanuit de redenering: nu
kunnen we als Amersfoorts zie
kenhuis doen wat we eigenlijk al
tijd al wilden. Even een zogenaam
de efficiëntieslag en daarna: voor
al uw ziekenhuisopnames gewoon
naar Amersfoort? Waarmee ook
een eind komt aan alle gedoe met
van locatie naar locatie reizende
specialisten? Laat de patiënten
maar naar her en der reizen.'
Als Meander afziet van een geria
trisch centrum in Baarn is volgens
de stichting de basis onder de fu
sie van Molendael en Eemland
weggevallen. 'Terug naar af vinden
we', aldus de stichting.
Als opmaat voor de medio
april te openen tentoonstelling
over het werk van Abram Stok
hof de Jong opent de laatste
uitgave van de 23e jaargang van
'Van Zoys tot Soest' met een
artikel over deze glazenier/
kunstschilder die een groot
deel van zijn leven in Soest ge
woond en gewerkt heeft.
Het driemaandelijkse tijdschrift
van de Historische Vereniging
Soest/Soesterberg vervolgt dan in
Soesterberg met een beschrijving
van het daar aanwezige monument
Scherpenhof en alweer het vierde
deel over pastoor Rademaker,
waarin Jan Menne diens rol be
schrijft bij de start van de werke
lijke bouw van de parochiekerk in
Soesterberg.
Over de typisch Soester familie
van Hofslot wist Gerard Derks
m.m.v. Ton Hartman dermate veel
wetenswaardigheden boven water
te krijgen dat het verhaal in delen
opgesplitst diende te worden. In
deze editie daarvan het tweede
deel over de Hofslotten van Hin-
lopen in de Birk.
Terwijl de wereld zich op dit mo
ment weer in krijgszuchtige tijden
bevindt, wordt in 'Van Zoys tot
Soest' gerefereerd aan de Tweede
Wereldoorlog. Eerst indirect via
een beschrijving van de omdoping
van de Verlengde Postweg in
Soesterberg, die de naam krijgt
van de Nederlandse opperbevel
hebber in de eerste helft van 1940,
generaal Winkelman. In een twee
de artikel is het achterop een Duit
se brief opgeschreven verhaal te
lezen van een Soester die de om
geving in moest vluchten om het
daarin gesommeerde bevel te ont
lopen.
Museum
Het nauw aan de vereniging geli
eerde museum Oud Soest biedt
vele onderwerpen voor artikelen.
Wim de Kam houdt ditmaal een
PTT-cape met bijbehorende anek
dotes tegen het licht.
Wie meer informatie wil over dit
tijdschrift kan contact opnemen
met het secretariaat van de Histo
rische Vereniging Soest (@035-
6012769). Door lid te worden ont
vangt men elk kwartaal deze pe
riodiek, wordt men op de hoogte
gehouden van de overige activitei
ten en zijn er mogelijk nog eerde
re exemplaren verkrijgbaar! Ook
op www.soest.nl/hvs is het moge
lijk zich als lid aan te melden; daar
is naast veel informatie over de
vereniging ook een inhoudsopgave
te raadplegen van alle jaargangen
van 'Van Zoys tot Soest'.
Zo'n 120 bezoekers hebben af
gelopen zondag meegedaan
aan de traditionele voorjaars
wandeling van eetvilla Van den
Brink aan de Soesterberg
sestraat. Zij brachten voor het
schoolproject in India zo'n
€3600 bij elkaar.
Het weer werkte alleszins mee om
van het 'open huis' en de daarmee
gepaard gaande wandeling een
succes te maken. De wandelaars
genoten volop van de Soester bos
sen en duinen en werden zelfs on
derweg moreel en muzikaal ge
steund door de 27-mans fanfare
De Kikvorschen, die ook weer van
de partij was. Na afloop stond als
vanouds het smakelijke stamppot-
tenbuffet klaar: boerenkool en
hutspot met worst en spek, zodat
er volop gesmuld kon worden.
Dat was ook de gelegenheid voor
Stephan en Sebastian Ott van Van
den Brink om de opbrengst be
kend te maken van de actie voor
de renovatie van het schooltje in
India (vloeren, toiletten, ventilato
ren en tafels). De deelnemers ble
ken maar liefst 3600 euro te heb-
Een 'Kikvorschbracht tijdens
de open dag ook kunst aan de man.
Foto: Foto Bell.
ben gedoneerd voor het project
van Madelien Broekman (23) uit
Baarn, die zelfs overigens al weer
in India is. Haar ouders namen de
honneurs waar en mochten het
bedrag in ontvangst nemen uit
handen van de gebroeders Ott. Er
is inmiddels een stichting opge
richt, waarvoor deze opbrengst -
die precies gelijk is aan het streef
bedrag - mede de financiële basis
gaat vormen.
Rabobank
