mm ai
Nu met gratis broodbakkers-stofzuigers-magnetrons-espressoapparaten
Nel Koster stiefelt dagelijks door
)Sd
Soester Henk Gianotten kreeg
Grafische Cultuurprijs 2003
Boeiend voorjaarsconcert
Soester Orkest Vereniging
Wzmzgutt,
•DogterSm
1.99
1995
M3INA 10
WOENSDAG 21 MEI 2003
SOESTER COURANT
PAGINA 11
ÜfitklsB
tjéoAlM
iJtéRS
Burg. Grothestraat 9
Soest-Tel 035-6010344
wHHHH
Aanvragen 'lintje'
kan tot 15 juli
Meningen
van lezers|
Schoon grasveld
Hond in de goot,
paard ook
Kosten Shot
Soest-Soest
alsnog vergoed
Jan Postema op bezoek in City of Hope
Zomerse attentie bij Firstlady!
WOM ENSWEAR X
XLIST
ation
bediening
EXPERT SCHOEMAKER
Vorige week is in Amsterdam
de Grafische Cultuurprijs
2003 toegekend aan Henk
Gianotten, inwoner van Soest.
De uitreiking vond plaats tij
dens de jaarlijkse Accolade
manifestatie, waarbij er vier
prijzen verdeeld werden waar
voor de Grafische Cultuur
stichting zich inzet.
Het Gouden Ezelsoor voor de
meest succesvolle debuterende au
teur ging naar Judith Koelemeijer
voor het boek 'Het zwijgen van
Maria Zachea', waarvan sinds de
introductie ruim 150.000 exempla
ren verkocht werden en waarvoor
zij onlangs ook de NS-Publieks-
prijs kreeg. De Gerrit Jan Thicme-
prijs voor de beste afstuderende
leerling van een grafische vormge-
vingsacadcmie ging naar Nadine
van Kleef van de Hogeschool voor
de Kunst in Arnhem. De Neder
landse Huisstijlprijs ging naar de
Gemeente Amsterdam en Eden
Design Communication even
eens in Amsterdam en de Cultuur
prijs was voor onze plaatsgenoot
Gianotten.
Deze prijs wordt aan een persoon
of organisatie toegekend die zich
verdienstelijk heeft gemaakt voor
de bevordering van de grafische
cultuur in Nederland. Tijdens de
bijeenkomst in de RAI te Amster
dam heeft Rob Huisman, directeur
van de Beroepsorganisatie van Ne
derlandse Ontwerpers de speciale
prijs behorende bij deze oorkonde
uitgereikt. Henk Gianotten mag
een publicatie over een actueel
onderwerp voor ontwerpers ma
ken waarbij de beroepsorganisaties
van ontwerpers en drukkers de
speciale uitgave zullen vormgeven,
produceren en distribueren.
De toekenning van deze uitzonder
lijke prijs is een blijk van waarde
ring voor de bijzondere verdien
sten van Gianotten op het gebied
van de overdracht van kennis tus
sen producenten van grafische sys
temen, de ontwerpers en grafische
industrie. Zijn verdiensten kunnen
niet los worden gezien van de di
verse functies die hij in het verle
den bij het Amsterdamse bedrijf
Tetterode vervulde. De jury onder
kende dat het vooral zijn persoon
lijke interesse, bevlogenheid en
kennis zijn die Henk Gianotten
hebben gedreven. Dit wordt on
derschreven door het feit dat hij na
zijn afscheid in 2000 als spreker en
als auteur van vele publicaties op
het gebied van uitgeven, prepress
en druk - en in het bijzonder de
samenhang daarvan - een niet af
latende en misschien nog nadruk
kelijker rol speelt in de communi
catie tussen de diverse disciplines.
Het feit dat Gianotten zijn didac
tische en ook organisatorische en
sturende werk verrichtte en ver
richt tijdens de digitalisering en
verdergaande integratie van het
uitgeefproces en daarmee ook een
bijdrage heeft geleverd aan de ge
slaagde implementatie van diverse
nieuwe systemen en standaardisa
tie van grafische processen maakt
dat de Grafische Cultuurprijs, vol
gens de jury, hem niet kon ont
gaan.
PostScript
Henk Gianotten was destijds als
marketing manager verantwoorde
lijk voor de introductie van inno
verende technieken voor elektroni
sche productie van dagbladen, tijd
schriften, boeken en ander grafi
sche en multimedia producten. Hij
had daarbij ook een grote invloed
op de internationale introductie
van nieuwe technieken voor digi
tale letterproductie. De PostScript
technieken worden ook door Ne
derlandse dag- en weekbladen,
waaronder deze krant, toegepast
voor de aanlevering van adverten
ties en de opmaak van de pagina's.
Internationaal werd Henk Gianot
ten onder andere geëerd met de
introductie door de grootse letter-
fabrikant Linotype in oktober
2000 van de LT Gianotten, een
Henk Gianotten.
digitale tekstletter van de Italiaanse
ontwerper Antonio Pace. in okto
ber 2000 Op dit moment is Henk
Gianotten onder andere parttime
consultant bij de Giarte Media
Group in Amsterdam en auteur
voor diverse vakbladen.
Voor de Hilversumse uitgeverij
ManagementMedia schrijft hij co
lumns en artikelen over digitalise
ring en automatisering in de grafi
sche industrie. Daarnaast werkt hij
mee aan internationale standaardi-
satievoorstellen op de gebied van
grafische creatie en productont
wikkeling.
De Grafische Cultuurprijs wordt
toegekend door o.a. de Beroepsor
ganisatie van Nederlandse Ont
werpers BNO, de Koninklijke or
ganisatie van drukkerijen KVGO,
en de Grafische Cultuurstichting.
De prijs werd eerder uitgereikt aan
o.a. de Koninklijke PTT Neder
land, Randstad Holding, omroep
vereniging VPRO, de ontwerper
Pieter Brattinga, de Stichting
'Schrijvers School en Samenleving'
en de publicist Hugues Boekraad.
Concert: Soester Orkest Vereniging
o.l.v. Sfephan Pas. Solisten: Sonja van
Lier (sopraan) en Tora Schuurman
(viool); Max Bruch: Adagio 'In Menio-
riam' opus 65 voor viool en orkest;
Hector Berlioz: Liederencyclus 'Les
Nuits d'Été' voor vocale solist en or
kest; Mozart: Aria 'Misera, dove son!'
voor sopraan en orkest; Symfonie nr 31
in D KV 297 (Pariser).
Berlioz putte voor zijn romantische
liederencyclus 'Les Nuits d'Été' uit
een gedichtenbundel van Gautier.
Het werk was bestemd voor mez-
zo-sopraan of tenor met pianobe
geleiding. De orkestratie van cén
van de liederen was zo'n succes
dat een uitgever hem voorstelde
om dat met de gehele cyclus te
doen. De uitgave verscheen in het
Duits (Die Sommernachte) en de
liederen waren bestemd voor ver
schillende stemmen. Dat één enke
le soliste zich aan de gehele cyclus
waagt is vrij zeldzaam. Vanavond
werd ons zo'n buitenkans geboden
door de Soester Orkest Vereniging
met de sopraan Sonja van Lier als
soliste. Sonja van Lier heeft door
samenwerking met vele bekende
orkesten en dirigenten in binnen
en buitenland een fabelachtige car
rière opgebouwd. Zij vertolkte dc
liederen uitermate professioneel en
op een voor haar zeer karakteris
tieke wijze. De door Mozart ge
toonzette scène 'Misera! Dove son'
uit Metastasios 'Ezio' was het
tweede vocale werk dat Sonja van
Lier direct na de pauze ten geho
re bracht. Zij werd terecht beloond
met langdurig applaus.
Het concert werd geopend met
Max Bruchs prachtige romantische
adagio 'In Memoriam' voor viool
en orkest. Het werk geldt als écn
'van zijn omvangrijkste ééndelige
solowerken voor viool, niét alleen
voor wat betreft de tijdsduur maar
ook ten aanzien van de orkestrale
bezetting. De toen gebruikelijke
orkestbezetting breidde hij uit met
Engelse hoorns, contrafagotten,
hoorns, pauken en bekkens. Het
was hem daarbij niet te doen om
volume maar om klank. De eerste
violiste van de Soester Orkest Ver
eniging, Tora Schuurman, soleerde
in dit werk, dat zij technisch per
fect ten gehore bracht.
Het concert werd besloten met de
bekende 3T Symfonie van Mozart,
die, tezamen met zijn Ouverture
'Les petits riens' uit z'n Parijse tijd
stamt. Hoewel Mozart het Parijse
publiek niet zag zitten werd zijn
symfonie in 1778 goed ontvangen.
De Soester Orkest vereniging
kampt met een gebrek aan vaste
leden en moest daarom een beroep
doen op veel outsiders, hetgeen dc
homogeniteit van het orkest en de
zuiverheid van de strijkers niet ten
goede komt. Ondanks deze handi
cap kwam dc Soester Orkest Ver
eniging onder de immer gedeci
deerde leiding van Stephan Pas tot
resultaat. Veel lof verdient dc bla-
zersgroep die kans zag om onder
de gegeven omstandigheden gedu
rende het gehele concert op een
constant hoog niveau te presteren.
Jammer dat de zaal slechts voor dc
helft gevuld was. Solisten en orkest
verdienen beter. Soest mag er trots
op zijn om een symfonieorkest
binnen haar grenzen te mogen re
kenen. Het volgende concert is op
26 november. Een datum om al
vast te noteren.
Jan Siagt
De lintjesregen is nóg maar enke
le weken achter de rug, maar de
voorbereidingen voor dc volgende
reeks koninklijke onderscheidirigen
staan alweer voor dc deur. Tot 15
juli kunnen aanvragen worden in
gediend.
Wie iemand wil voordragen en een
aanvraag wil indienen, doet er
goed aan eerst contact op te ne
men met de secretaresse van bur
gemeester Koos Janssen. Zij is be
reikbaar op telefoonnummer
6093443. De secretaresse zal dan
aangeven aan welke voorwaarden
moet worden voldaan om in aan
merking te komen voor een ko
ninklijke onderscheiding. De uit
reiking vindt meestal plaats op 29
april.
Nieuweweg 97 - Soest B
Telefoon 035 - 58 804 72
W Openingstijden:
W dinsdag t/m vrijdag
U van 9.00 uur tot 19.00 uur
V zaterdag van 9.00 uur tot 17.00 uur
Bij deze wil ik de gemeente en
haar ijverige buitenwerkers harte
lijk bedanken voor de grote zorg
die aan onze grasvelden wordt be
steed. Het grasveld achter ons
appartementengebouw wordt veel
gebruikt door voetballende jeugd
(daar is ook de mogelijkheid voor
gemaakt) en spelende kinderen
(kinderspeelplaatsje en ontmoe
tingsplek voor hun ouders). Als ik
spreek voor mezelf, heb ik daar
helemaal geen hinder van, het is
zelfs heel gezellig.
Het grasveld wordt regelmatig ge
maaid en daarvoor zorgvuldig ont
daan van allerlei papier en plastic
zooi. En dat irriteert me nu zo!
Zodra het gras weer kort is en he
lemaal groen en schoon, krijgen de
bewoners van de rondom liggende
gebouwen zeker hetzelfde idee als
wanneer dinsdags en vrijdags de
vuilnisauto's langs komen om de
grote containers te legen. Hupsa-
kee jongens, het gras is schoon en
wij dumpen de boel gewoon weer
over de reling van ons balkon!
Ik geniet altijd weer enorm van het
prachtig schone veld, maar een dag
later ligt er al weer van alles. Sor
ry maar ik begrijp niets van deze
irritante mentaliteit. Of ben ik de
enige die dit raar vind?
Waarom houden we het niet ge
woon lekker groen en schoon en
gooien onze afval in de daarvoor
bestemde containers die nota bene
vlak onder onze gebouwen staan?
Ook de kinderen valt wat dat be
treft nog heel wat te leren, want ik
heb al menig chipszakje en blikje
opgeruimd. Het schijnt een hard
nekkige gewoonte te zijn om zak
jes en blikjes maar gewoon van je
af te mieteren maar als ik het toe
vallig zie, spreek ik ze er altijd op
aan. En dan die gezichten.
Ik heb wel eens gehoord dat je bijv.
in Singapore een fikse boete krijgt
als je maar een kauwgompje op
straat gooit. Dat vind ik ook wel
erg ver gaan, maar hier zouden we
er zeker wel eens iets beter op
mogen letten. Moge diegenen die
zich hierdoor aangesproken voelen
hun leven beteren en laten we het
met z'n allen mooi houden.
Marijke Breukink
Paarden hebben benen. Geen po
ten. Dat zeg je niet, dat is onfat
soenlijk.
Wil de eigenaar van een paard dat
zijn behoefte heeft gedaan op de
stoep,
nota bene ter hoogte van de bus
halte tegenover het Winkelcen
trum Overhees,
ook zo fatsoenlijk zijn om de stront
op te ruimen. Of neem het paard
voortaan mee naar zo'n honden
uitlaatterrein.
Pieter Adelaar
BANKETBAKKERIJ
Voor u zelf of voor een ander
geef 't gebak
met liefde aan elkander
Soesterbergsestraat 53, Soest
Telefoon 035-6012050
Shot krijgt alsnog 490 euro en 48
cent overgemaakt van de gemeen
te. De tafeltennisvereniging gaf dat
bedrag uit tijdens de sportuitwisse-
ling Soest-Soest die elf maanden
geleden hier plaatshad.
Het geld was nodig om overnach
ting voor de Duitse gasten te rege
len, voor maaltijden en recreatie
ve activiteiten op de zondagmor
gen. Net zoals vrijwel alle deelne
mende clubs lukte het Shot niet de
Duitse jeugd bij gastgezinnen on
der te brengen. Daarop besloten
de tafeltennissers hun gasten onder
te brengen in een commerciële in
stelling.
Het college zal de kosten nu alsnog
vergoeden. Omdat de begrotings
post Soest-Soest 2002 is afgeslo
ten, zal het geld uit dc algemene
middelen worden gehaald.
Vorig jaar april zei Nel Koster
toen we afscheid namen op het
vliegveld van Lusaka (Zambia)
'Je mag nog een keer terug ko
men'. Ik kende Nel bij mijn
aankomst nauwelijks en ik was
na drie weken op de City of
Hope (CoH) blijkbaar goed
gekeurd. Van 27 april tot 13
mei jl. ben ik weer op de CoH
geweest en ik had er dit keer
voor gezorgd dat daarin Konin
ginnedag viel. We vierden het 's
avonds in de tuin van de am
bassadeurswoning, waar de
Hollandse misjpooche in Zam
bia genoot van bier, wijn, jene
ver, bitterballen, kaas, saté,
pannenkoeken, patat enha
ring. Alles overgevlogen op
kosten van de Nederlandse be
lastingbetaler.
Bij mijn aankomst in de CoH ont
moette ik veel bekends en beken
den. Nel loodste me al gauw naar
zuster Ryszarda, het hoofd der Sa-
lesiaanse zusters, en ik schudde de
handen van oude en nieuwe zus
ters. Hun hartelijkheid en die van
het personeel en de weesmeisjes
was bijzonder aangenaam. De
school, de verblijfsruimten van de
meisjes, de skill training gebou
wen, de watertanks op staketsels,
het was er nog allemaal. Het huisje
van Nel, eigenlijk de helft van twee
onder een dak, begint een Europe
se omgeving te krijgen; een tuin
met borders en een grasveld. Dat
gazon wordt bedekt door kapinga
een gewas dat over de grond
kruipt en waar je schoen achter
blijft haken. Een soort struikelgras
dus. Die hele flora hangt af van
Nels milde hand, die elke avond
sproeit.
Na een paar dagen kwam een eer
der aangekomen Soester gast terug
uit Livingstone, die ik alleen via de
telefoon had leren kennen; Ammy
Langenbach van Vluchtelingen
werk. Zo vormden we een kleine
Soester enclave in het verre Zam
bia, waar we het hete hangijzer van
de Rondweg bespraken. De dames
waren tegen ('die rondweg is niks')
en ik was voor, waarmee ik me
niet populair maakte.
Eerste hand
Groot voordcel voor Ammy en
mij, anders dan voor toeristen die
voor een Discovery-vakantie zich
naar de hippo's in de Zambesi la
ten jakkeren, is dat we veel uit de
eerste hand horen en meemaken.
Zo wandelden we met Nel van de
CoH naar de compound (towns-
hip) Chawama om de Cobet-
school te bezoeken die financieel
gesteund wordt door de Derde
Wereldgroep Soest, wat te zien is
aan lokalen in aanbouw. Het
hoofd, Peter Munba, leidde ons
rond. In de keuken werd op hout
vuur in een grote gamel HEPS
klaar gemaakt high energy protein
supplement, geleverd door het
World Food Program). In de eer
ste twee lokalen zaten de kinderen
op de grond, ze gingen staan en
zongen ons toe. Dat gebeurde in
alle lokalen. In sommige kwamen
leerlingen naar voren om ook voor
ons te dansen. Zambia in action.
De hogere klassen hadden alle
banken waarop te lezen stond dat
de Koreaanse regering een dito
bedrijf ze hadden geschonken. Er
wordt daar gewerkt in drie shifts
(9-11,11-14 en 14-17 uur), met als
gevolg dat de kinderen die wach
ten op hun shift naast de school
hollen en springen. Van een gewij
de studiestilte is dus geen sprake.
Meester Munba bracht ons naar
zijn kantoor, waar Nel haar best
deed om de muis van de compu
ter in het programma te peuteren
en we een bordje HEPS kregen dat
lichtelijk naar rook smaakte. Naast
rookworst heb je dus ook rookpap.
Op de Cobet-school heeft Nel ook
lesgegeven over gezondheid en
hygiëne en sex en aids in het bij
zonder. Na dertien wekelijkse les
sen wilde ze wel eens weten wat
het resultaat was (evalueren!). Dus
maakte ze een testje met wat ba
sale vragen. Voorbeeld: heeft een
man sperma of eitjes? Antwoord:
'Yes'. Veel Zambianen zeggen yes
als ze de vraag niet begrijpen. Het
resultaat van de test was beneden
verwachting (lees: slecht). Mis
schien, zo filosofeerde Nel, heb ik
de Engelse taalvaardigheid der
kinderen overschat en moet ik nog
een stapje terug doen om te weten
of ze de begrippen in die tweede
taal beheersen. De leerlingen laten
zich allerminst ontmoedigen, ze
volgen desondanks met enthou
siasme de lessen en dat houdt Nel
op dc rails. Ook buiten de CoH is
er hoop.
Geduld
Een zekere Martha moest naar het
Chainama Mental Hospital. Daar
had Nel bij een eerder bezoek een
afspraak gemaakt met dokter Kab-
we voor het maken van een EEG.
Martha had een tijdje gewoond in
de CoH, maar woonde nu in de
Missis-compound bij haar zuster
en zwager. Ze was epileptisch,
achterlijk en verlamd aan de lin
kerarm. Behalve Ammy en ik ging
er nog een meisje mee dat de weg
in Missis kende, een illegale com
pound vlak het centrum van Lusa
ka. De zwager van Martha wist van
de afspraak maar had verzuimd
dat zijn vrouw te melden. Zoeken
naar Martha en wachten. Het
Mental Hospital was aan de ande
re kant van de stad. Daar wist men
niets van dié afspraak en werden
we van het kastje naar de muur
gestuurd. Nel werd tot het uiterste
getergd ('ik moet mijn verhaal al
voor de vijfde keer vertellen!')
maar bleef hameren op de ge
maakte afspraak. Ten slotte gingen
we op zoek naar een arts die de
EEG kon maken, maar die was
aan het lunchen. Nel stapte het
kantinehuis in en we hoofden haar
buiten hem toespreken. Ik dacht
even dat ze haar geduld zou verlie
zen. Na de vele moeite liet ze de
afspraak niet verzetten. Na enkele
minuten wachten kwam de arts
naar buiten en wandelden we naar
de High Cost Wing. Ik vroeg me af
of dat sloeg op de hoge bouwkos
ten of op de kosten voor de con
sulten. Omdat Nel al tweemaal de
vraag had moeten beantwoorden
dat er voor dat EEG betaald
moest worden, nam ik het laatste
aan. Terwijl meisje Martha aan
draadjes werd gelegd konden we
even rondkijken. Stapels ketting-
vellen met EEG-lijntjes lagen op
de vensterbank te vergelen in de
zon en de archiefkamer ernaast zag
eruit als een rommelzolder. De
stilte Werd alleen verstoord door
een blanke malloot die kwam mel
den dat de Lord binnen zes jaar op
aarde zou terugkeren. Deze goede
tijding was gratis.
Poezenvrouwtje
Op een avond klopte de nacht
wacht bij Nel aan de deur. Hij wil
de dat de twee jonge poesjes die
om het huis liepen weer veilig on
der hun container zaten voordat hij
de honden losliet. Aldus geschied
de. Die twee jonge katjes hebben
een rode kater als vader, die ze
weer heeft verwekt bij zijn eigen
Cyperse moeder, zodat we wel van
oidipoesjes mogen spreken. Nel
verzorgt dit inteeltclubje en ze lo
pen vaak achter haar aan. Zo
wordt ze nog eens het poezen-
vrouwtje van Lusaka.
Of ik de 'Pijnenburgers' thuis de
groeten wilde doen. Zij zullen zich
wel afvragen of ik nog steeds elke
week mijn rondjes ren, dacht Nel.
Voorlopig wordt er niet gerend,
want ze heeft links een gebroken
teen, die ze 's nachts op weg naar
het toilet hard had gestoten (ik
mocht niet zeggen tegen wat, maar
't was een bierkrat). Die teen is
vastgetaped aan de volgende, bij
wijze van spalk. Voor de genezing
zou ze moeten rusten met het been
op een bankje, maar Nel stiefelt
dagelijks door. Zo slaan haar me
dische kennis en natuur op ge-
Nel Koster, Ammy Langenbach
(zittend) en Jan Postema: Soester
'enclave'in Zambia.
spannen voet.
De onvermijdelijke journalistieke
vraag aan Nel was of ze na een jaar
anders over haar werk was gaan
denken. Ze zei dat zo wat 'cyni
scher' was geworden, minder ge
voelig voor de Zambiaansc ellen
de. Ze gaf een voorbeeld als toe
lichting. In het begin vond ze het
moeilijk te verdragen dat sommi
gen in de CoH zo weinig verdie
nen. Graag zou ze hun een struc
tureel extraatje willen geven. Maar
ze begreep dat ze daarmee de
plaatselijke micro-economische
verhoudingen zeer zou kunnen
verstoren. Dus legt ze zich erbij
neer; het is nu eenmaal zo.
Jan Postenia
De Cobet Community School in
Chawama, 'geadopteerd' door de
Derde- Wereldgroep Soest.
;iS^gg|ÉgS!S
vod^fi
Shirt van 24,
voor
Broe
oor
Soesterbergsestraat 49A
3768 EB Soest
035-Ó02 35 84
Leusderweg 198
3817KS Amersfoort
033-476 68 93
