'e
n!
en!!
Zo hoor je nog eens wat van
een ander over Soest...
SPOED
CD
ng.
AI veel belangstelling voor
Gilde-pelgrimage naar Ierland
'Belevingsopdrachten'
in de Lange Duinen
Een middag in Soest (of zo)
Parklaan
Even stil
'Ik ben allergisch voor
buurtbarbecues'
Wieksloterweg
Gebiedje nr. 8 in Soest
op woensdagmiddag
NIEUWE BEZORGERS
De Insingerstraat
Vruchtbare grond
Renault je
Foekenlaan klinkt als een mix
tussen auto's en vogels
In de buurt van nummer 14
Dinsdag informatieavond in Gildehuis
VK Soest
ordt
SCHRAVEMADE B.V.
Utrechtse studenten journalistiek verkennen gemeente
3AGINA 10 WOENSDAG 4 JUNI 2003
itrole
jr en
n van
en op
uiken,
spraak
ressen
)OY
antie!
/'oren
SOESTER COURANT
PAGINA 11
)p dinsdagavond 10 juni om
50:00 uur zal in het Gildehuis,
iteenhoffstraat 46, een infor-
natie-avond worden georgani-
eerd over de vanaf 25 april
5004 te houden Pelgrimage
5004 met als doel Ierland. De
>rganisatoren van de reis, de
dichting Pelgrimage, onder-
teund door Pelikaan Vakan-
iereizen, die de reistechnische
erzorging voor haar rekening
leemt, zullen via een presenta-
ie zowel het doel van de pelgri-
nage als de route van de te nia-
;en reis toelichten.
n de afgelopen 15 jaar zijn al ver-
chillende reizen met groot succes
eorganiseerd, o.a. naar Lourdes,
lome, Santiago de Compostela en
?atima. In 2004 zullen de pelgrims
n de voetstappen treden van Sint
'atrick die rond 400 zijn werk in
erland heeft verricht. Daarnaast
al een bezoek worden gebracht
,an de bedevaartsplaats .Knock.
Iet Grpot Gaesbeeker Gilde of
int Aechten Schuttersgilde van
oest zal zich ook deze keer bij de
pelgrimage aansluiten. Deelname
s echter niet alleen voorbehouden
an gildeleden en gildevrienden,
maar is mogelijk voor alle belang
stellenden. Al bij eerdere pelgri
mages waren er deelnemers van
verschillende kerkelijke achter
grond. Er kan zowel voor een bus
reis als een vliegreis worden geko
zen.
De Stichting Pelgrimage bestaat
inmiddels al weer meer dan 12 jaar
en heeft als doel reizen te organi
seren naar pelgrimsplaatsen in de
wereld. Daarbij wordt nauw aange
sloten op de doelstellingen van de
gilden van saamhorigheid en broe
derschap binnen de context van de
eeuwenlange relaties tussen de gil
den en de r.k. gemeenschap. Tij
dens deze reis worden de gebrui
ken en tradities van de gilden op
gepaste wijze tot uiting gebracht
tijdens de in Knock en Dublin te
houden vieringen.
Omvang
Pelgrimages hebben zich ontwik
keld tot een regelmatig te organi
seren activiteit. Sinds 1989 organi
seert het Soester gilde pelgrimages
naar bekende bedevaartsplaatsen.
Daarbij werd al verschillende keren
aangesloten bij reizen die door de
Stichting Pelgrimage worden geor
ganiseerd. Door zich hierbij aan te
sluiten is het mogelijk om meer
bijzondere activiteiten te organise
ren dan voor een groep die slechts
vanuit Soest de reis maakt. On
danks het feit dat de belangstelling
uit Soest en omgeving in verhou
ding groot is (deze varieerde bij de
afgelopen reizen tussen 80 en 140
personen), kunnen sommige acti
viteiten slechts worden georgani
seerd bij groepen met een omvang
van zo'n 500 personen. Pas dan
kan een bepaalde basiliek worden
gebruikt en wordt aan de pelgrims
bepaalde privileges bij reguliere
activiteiten toegestaan. De keerzij
de van de medaille kan zijn dat er
soms een gevoel ontstaat dat er
met te veel mensen wordt gereisd
en rekening moet worden gehou
den. Anderzijds is het wel zo dat
verschillende personen al vele rei
zen meegaan en ook de deelne
mers uit andere regio's leren ken
nen en dat de gezamenlijke pre
sentaties geweldige indruk maken.
Informatieavond
De pelgrimages voorzien duidelijk
in een behoefte. Ook vöor deze
reis bestaat alweer grote belang
stelling. De toegang voor deze in
formatieavond is gratis, terwijl de
bezoekers ook een kopje koffie of
thee krijgen aangeboden. Op
t grond van de ontvangen reacties
Misschien bent u ze al tegenge
komen: vanaf 4 juni tot en met
19 juni zult u bij een bezoek
aan het prachtige stuifzandge-
bied de Lange Duinen op-
drachtpalen (houten palen met
groene koppen) tegenkomen.
De palen met opdrachten zijn
onderdeel van een veldwerkles
over de Lange Duinen.
De opdrachten zijn uitgezet voor
alle groepen 7 van de basisscholen
in Soest en Soesterberg. Dit bij
zondere lesproject in het aardkun
dig monument de Lange Duinen is
georganiseerd door het Milieu
Educatief Centrum de Kwekerij
(gemeente Soest). Wij willen u
vragen om de palen te laten staan,
zodat zoveel mogelijk mensen de
belevingsopdrachten kunnen doen
tijdens een bezoek aan het gebied.
Tijdens de genoemde periode zult
wordt een grote belangstelling voor
deze pelgrimage verwacht omdat
Ierland ook een aantrekkings
kracht heeft door zijn mooie na
tuur die ruimschoots te zien is tij
dens de rondreis die door dit land
wordt gemaakt.
Nadere informatie: Reoé van Hal,
Spinet 47, 3766 ZB Soest,
886020573.
De kerk in Knock is een van de,
reisdoelen.
Succesvol adverteren,
het ligt voor de hand,
dat doen ondernemers
in de Soester Courant
tandtechnisch laboratorium
Voor al uw reparaties en adviezen.
Ook voor ziekenfondsverzekerden.
CE gecertificeerd.
Torenstraat 13 - Soest - Telefoon 035 - 602 02 49
u ook kinderen van de basisscho
len uit Soest/Soesterberg in groep
jes door de duinen zien trekken,
om het gebied op een andere ma
nier te leren kennen.
In de Lange Duinen valt ontzet
tend veel te doen en te beleven
voor iedereen, van jong tot oud.
Het stuifzandgebied trekt veel re
creanten en dagjesmensen. Met dit
veldwerk in de Lange Duinen wil
het milieucentrum de kinderen uit
Soest op een andere manier het
bijzondere natuurgebied laten be
leven. In het gebied zijn daartoe 20
belevingsopdrachten neergezet. De
opdrachten gaan onder andere
over sporen (vraatsporen, maar
ook voetafdrukken), het beheer
van het gebied, werking van het
stuifzandgebied en het gebruik van
je zintuigen (ruiken, zien, voelen/
tast, proeven en horen).
Ga tijdens de genoemde periode
naar de Lange Duinen en doe de
opdrachten waar u langs loopt.
Meer informatie: Henriëtte Steijn
(035 6093454), Johan Simon
(035 6093202), e-mail:
milieucentrum@soest.nl.
Gemeente Soest
Wie vergelijkt
leest de Soester Courant
loor Krista Haneveld
Iet regent. Zelfs door de bomen
een vallen dikke, koude druppels.
-Iet Paardenbos ligt naast het niet
oegankelijke Koningin Emmapark
ondom paleis Soestdijk. 'Stiltcge-
ied\ geeft een bord aan. Toch is
uideiijk op de achtergrond nog
et lawaai van de N221 te horen.
Zr zijn niet veel mensen die het
ebied betreden. Het weer nodigt
iet uit. Het is er niet alleen nat,
naar ook erg donker. Achter een
ek staat een oud caravannetje,
en ei. Zal dat een gastenverblijf
an Juliana en Bernhard zijn?
)pvallend is dat achter het prik
keldraad, op het terrein van Ko-
ïingin Emmapark, alleen loofbo-
tien staan en in, feitelijk dezelfde
jrond, het Paardenbos alleen
ïaaldbomen. Wellicht houdt Julia
na meer van bladeren dan van
naaldjes.
Hoe verder het bos in, hoe duister
der het wordt. Angstaanjagend als
je geen held bent, zoals ik, in een
donkere, stille omgeving. De laat
ste voorbijganger (waarom zeggen
vreemden elkaar wel gedag in een
bos, maar niet op straat) met hond
is al bijna uit het zicht.
Er loopt een rilling over mijn rug.
'Niet aan denken', zeg ik tegen
mezelf. Ik probeer niet te luisteren
naar de kleine onverklaarbare ge
luiden. Een krakend takje, ge
schuifel, een stem. Ik zal het me
wel verbeelden. Toch merk ik dat
mijn voeten automatisch een hal
ve slag draaien en mijn lichaam
steeds sneller richting de N221
dragen, richting het paleis, want
daar zal het wel veilig zijn.
Door Marco Gerling
Als de jonge Soester Courant-be
zorger via de Nieuweweg de Park
laan in was gekomen had waar
schijnlijk het grote "witte huis zijn
eerste adres geweest. De blikvan
ger met de naam 'Rozenhagen' is
het begin van een laan met vele
gezichten. Waar het rechtsafslaand
vanuit de Nieuweweg lijkt op een
laan met villa's kent de Parklaan
ook rijtjeshuizen. Het moet tijdens
zijn eerste bezorgdag voor de jon
geling een hele klus geweest zijn
om alle huisnummers direct te ont
dekken. Vooral aan het einde van
de doodlopende straat staan de
huizen verscholen achter een rij
bomen en een diepe tuin.
Opvallend is de vorm van de laan,
een lang middenstuk dat aan de
;ne kant uitkomt op de Nieuwe-
veg en aan de andere kant dood-
oopt op het spoor en twee korte
zijtakken waarvan er een dood-
oopt. Dat het lange deel van de
aan doodloopt op het spoor is te
danken aan station Station Soest
Zuid dat naast de tuin ligt van het
aatste huis. Buiten in de tuiri ge-
~)oor Gordana Todorovic
Zen plek voor bezinning en rust is
jok in Soest te vinden. Op het
'etrus en Paulus plein staan Petrus
n Paulus zelf om je te begroeten.
Twee levensgrote beelden wijzen je
Je weg naar stiltecentrum 'De Bin-
ïentuin'. Als onderdeel van de
:athoIieke Petrus en Paulus kerk,
:un je hier tot je zelf komen, bid
den, een kaarsje aansteken of ge
woon zitten.
Er is niemand aanwezig. Dan
comt er een oudere man binnen,
dij blijkt de penningmeester van
le kerk te zijn. Toon Smits. Hij
tornt het offerblok legen. Daar
ioen de bezoekers het geld in voor
ie kaarsjes die ze branden of de
ionaties. 'Mensen komen hier om
iven stil te zijn of om in het boek
ipmerkingen te schrijven. Gezien
Ie reacties in het boek en het geld
n het offerblok wordt het centrum
druk bezocht. Het gedoneerde
»eld wordt gebruikt voor onder-
ïoud van de kerk.'
De Petrus en Paulus kerk is in
1969 gesloopt en opnieuw ge
bouwd. Behalve de toren, die was
namelijk van de gemeente en
mocht niet gesloopt worden. Het
stiltecentrum is in 2001 geopend.
Smits: 'We dachten dat er behoefte
aan zou zijn. En dat klopt ook.'
Het stiltecentrum is een kleine
ruimte. Er staan bankjes opgesteld
en het ruikt naar wierook. Kaars
jes branden, wat de plek een sfeer
volle gloed geeft. Omdat het de
meimaand is, staat er een Maria
beeld, vertelt Smits. Anders staan
er iconen opgesteld. Naast het
Mariabeeld staat de ciborie, daar
zitten de hosties in. Ook is er een'
doopvont te zien. In vroegere tij
den werden daar mensen in ge
doopt.
Een vaas met bloemen staat voor
het Mariabeeld. Smits: 'Elke dag
worden er verse bloemen neerge
zet door onbekenden. Wie dat
doet, is een mysterie.'
Door Anouk Brinkman
De Beetzlaan is op wat dakdekkers
ha uitgestorven op deze regenach
tige middag. Af en toe raast een
jputo voorbij of fietst iemand ba
f/end van het slechte weer langs de
Variatie aan huizen. Rijtjeshuizen,
[twee-onder-één-kap en vrijstaand,
Beetzlaan heeft het allemaal.
Tegenover de speeltuin staan twee
jf dames in de deuropening te klet-
f, sen. Eén van hen gaat er snel van-
door als de woorden 'een paar vra
gen stellen' ter sprake komen,
maar de 41-jarige moeder Van der
Grift heeft wel even tijd. Ze woont
nieten van het zonnetje kan heel
goed, als er tenminste geen bomen
in de weg staan, maar van de stil
te genieten is hier in tegenstelling
tot andere delen van Soest een
utopie. Aan de ene kant razen de
auto's over de Nieuweweg, aan de
andere kant dendert om de zoveel
tijd een trein voorbij.
Toch heeft het er alle schijn van
dat de bewoners van de Parklaan
het alles behalve slecht hebben.
Dure auto's sieren het straatbeeld
en grote stukken tuin omringen de
goed onderhouden, ruime wonin
gen. Ergens halverwege de laan
komen we de krantenjongen weer
tegen. De plaatselijke benzine
pomp moet heel vroeger hier ge
vestigd zijn geweest, een oud ver
vallen hok met benzineborden valt
op tussen de huizen. Ook in de
Parklaan doet Soest verder geen
afbreuk aan het beeld dat bestaat
van dit langgerekte lintdorp; tus
sen de huizen door sieren groene
weilanden het beeld met hier en
daar een schaap en natuurlijk paar
den.
Een paar dagen lang bivak
keerden ze, half mei, met z'n
allen in het logeerhuis van de
Stoethoeve aan de Birkstraat:
een groep van ongeveer 15 stu
denten van de School voor de
Journalistiek in Utrecht zo
wel derde- als vierdejaars -
met de specialisatie 'tijd
schrift'. Onder leiding van do
cent Chris van der Heijden
stortten ze zich gezamenlijk op
de gemeente Soest.
Soest - 'in-al-zijn-facetten' - is het
onderwerp van het juni-nummer
van ZIP, het maandblad van de
School, waarin de studenten hun
journalistieke vingeroefeningen
doen en dat dit jaar om de drie
maanden speciaal gewijd is aan
een betrekkelijk willekeurige ge
meente in Nederland. Eerder (in
maart) was Purmerend al aan de
beurt. De speciale Soest-editie van
ZIP moet nog verschijnen. Tevo
ren hadden de studenten al een in
drukwekkend lijstje met plaatselij
ke thema's bedacht, waarover ze
zouden schrijven. Een greep uit die
onderwerpen: verloedering oranje
gezindheid; spiritueel café; parti
culier basisonderwijs de Ruimte;
Paardenkamp/rusthuis; voetbal
club SO Soest; verzetsvrouw Vin
gerhoed; jongste Nederlandse ge
meenteraadslid (19); problematiek
rondweg; Soester slagroomsoes-
test; uitgaansleven in Soest; bolle
tjesslikkers in Kamp van Zeist;
Ibrks raadslid; vogelpest; theater
in brede bibliotheek; zweefvliegen
vliegbasis Soesterberg; kliniek
stoppen met roken. Het is inder
daad niet gering. Of het allemaal
gelukt is en of het voor
Soest(erberg) ook allemaal wel
positief is uitgepakt, dat zal blijken
als de 'Soest-specia!' van ZIP ver
schijnt.
In de tussentijd is het interessant
om kennis te nemen van de in
drukken die de studenten van
Studenten en docenten overleg-'
gen tijden het verblijf in de Stoet
hoeve.
Foto: Herman van Dam
Soest(erberg) hebben opgedaan
tijdens hun driedaags verblijf in de
Stoethoeve en de van daaruit on
dernomen 'verkenning' van Soest.
De vraag: 'Wat is jullie op-, mee-
of tegengevallen in Soest?' leidde
tot de hieronder opgenomen im
pressies van jonge mensen die hier
(in veel gevallen) nog nooit van
hun leven waren geweest. Zo hoor
je nog eens wat van een ander over
Soest...
Door Bas Pronk
Komende vanaf de oostkant van
Soest loop ik naar de Wieksloter
weg. Links de stoep, rechts de
krappe weg waar auto's net langs
elkaar kunnen. Van mensen op
straat is niks te zien. Ik mis ze ook
niet, want ik heb het veel te druk
om de fraaie en gevarieerde wo
ningen aan de linkerkant van de
weg te bekijken. Het is bijna het
beeld van het platteland. Grote
huizen met een forse wei als tuin
met daarin koeien, schapen en
paarden. Van oude woningbouw
naar fantastische villa's. Ondanks
het drukke autoverkeer waan ik
me in een klein bosrijk dorp. Maar
achter de weien verschijnt opeens
het stadsbeeld met hoge flats.
Bij het tuincentrum en hoveniers
bedrijf De Bosrand is eindelijk wat
leven te bespeuren. Meerdere
mensen lopen in en uit. Ik loop
verder en kom bij een open vlakte
met puin. Of er wordt een huis
gebouwd of er is net één afgebro
ken. Helaas is niemand aanwezig
om het me te vertellen. Ik loop
verder en eigenlijk verandert er
weinig. Dezelfde weien, dezelfde
huizen en dezelfde afwezigheid
van mensen. Ik loop terug. Bij De
Bosrand is niemand meer. De au
to's zorgen voor het enige leven. Ik
ga naar huis, waar wel mensen zijn.
al zeventien jaar in de koopwoning
tegenover het speelveldje, dat vol
gens haar normaal gesproken altijd
vol is met kinderen. 'Toen we hier
kwamen wonen, zat het vol met
bejaarden, inmiddels is het een
kinderrijke buurt geworden.' Van
der Grift vindt het prettig wonen.
'Iedereen kent elkaar en ik ben zelf
ook hier opgegroeid.' Toch hoeft
het niet gezellig te worden. 'Een
buurtbarbecue hoeft van mij niet
zo. Daar ben ik een beetje aller
gisch voor. Als we met de buren
willen barbecuen, nodig ik ze wel
bij mij thuis uit.'
De Soester Courant zoekt met spoed
Heb je op woensdagmiddag wat tijd
over om een krantenwijk te lopen?
Bel snel 035-6014152 voor meer informatie.
Door Eveline Plomp
Fietsend op dc Beukenlaan rich
ting de Vrijheidsweg word ik te
gengehouden bij de kruising met
de Dalweg. Allemaal bulldozers,
graafmachines en werklui in felle
oranje jasjes. De kruising is open
gebroken. Er wordt een nieuwe
rotonde gebouwd. Ik kijk of ik er
met de fiets doorheen kan, maar ik
heb al drie 'stop-en-keer om'
bordjes genegeerd. Dus ga ik op
zoek naar een andere route. Ik ga
via de Koningsweg. Deze blijkt
lang, maar leuk. Er staan mooie
villas en langs de kant lopen
vreemde eenden, met witte en
zwarte vlekken. Ik kom niet veel
medefietsers tegen dus kan ik uit
volle borst zingen, om de weg wat
gezelliger te maken. Dan kom ik
eindelijk een kaart tegen. Ik zie dat
de Vrijheidsweg de eerste straat
links was na de opengebroken
kruising! Ik ben helemaal omgere
den. Als ik brutaal langs de bull
dozers was gegaan, had ik de Vrij
heidsweg in vijf minuten bereikt.
Op de Vrijheidsweg staan heel veel
bomen die het een duister gezicht
geven. Overdag misschien wel
leuk, maar als jonge Soester zou ik
mijn route 's avonds vervolgen
over de lange, maar leuke Ko
ningsweg.
Door Marlies van Randwijk
Het regent tot mijn grote verdriet.
Een harde douche spoelt de Insin
gerstraat schoon. Dc straat is leeg.
Logisch, gezien de weersomstan
digheden. De bewoners van de
Insingerstraat zijn slim. Waar
schijnlijk zitten zij binnen op de
bank, lekker knus bij de open
haard, vast onder het genot van
een kopje thee. Ze luisteren naar
de regen, die hard tegen het dak
klettert. 'Welke gek gaat er met dit
weer naar buiten?', denken ze. Het
is hopeloos. De straat is duister
van de donkergrijze wolken. Van
opklaringen is nog lang geen spra
ke. Ergens in het groen ligt een
schooltje. Het is woensdagmiddag,
dus alle kids zijn vrij. Zij zullen
ook wel lekker binnen zitten.
Droog. Er scheurt een rode Opel
Vectra langs. Dwars door dc plas,
dc spetters schieten ervan af. Zij
raken mij net niet. Niet dat het iets
uitmaakt. Natter kan ik niet wor
den. De bestuurder zal zich ook
afvragen wat voor bezopen schep
sel met roze paraplu op straat
staat.
Door Suzanne Bremmers
Voor de 'gewone mensen' zit de
dag er om 16.00 uur weer op.
Dienstmeiden en schoonmaaksters
rijden door de hekken naar huis.
Als beloning voor hun werk krij
gen ze een saluut toe. Wat ei" ach
ter de hekken gebeurt mogen ge
wone stervelingen niet weten van
de Marechaussee. Wel wat er voor
de hekken gebeurt. Dronkelappen'
die door het hek scheuren, opdrin
gerige Story-journalisten die de
boel wakker komen schudden, ver
der vrij weinig.
'Eigenlijk is het best saai bij Paleis
Soestdijk', aldus een bewaker van
de Marechaussee. Ja, af en toe zie
je Prins Bernhard door de wandel
gangen voorbij schuifelen. De Ma
rechaussee kijkt liever vooruit naai
de peperdure auto's die voorbij
flitsen.
Juliana zien ze nooit. Behalve als
ze in de auto zit en voorbij rijdt.
Het werk bevalt desondanks wel.
Je staat lekker onder de bomen als
het regent en je mag best met
voorbijgangers praten, in tegenstel
ling tot de Bobby's in Londen.
Paleis Soestdijk staat er krachtig
bij. De klokken luiden, de zon
schijnt, de rododendrons bloeien
en de konijnen zetten het op een
voortplanten. Het leven van een
prinses moet prachtig zijn.
Door Anouk van der Meer
Wie over de Koningsweg richting
de Koninginnelaan in Soest rijdt,
weet ongeveer al waar hij terecht
gaat komen. De monarchistische
route brengt de ietwat onzekere
toerist vanzelf bij de place to bc,
namelijk Soestdijk. Het paleis waai
Prinses Juliana en Prins Bernhard
wonen.
Bij een route die naar een paleis
leidt, denk je allereerst aan grote
auto's en rijke mensen. Niets is
echter minder waar. De huiselijke
straat, met hier en daar een dorps
winkel, doet een beetje braafjes
aan. Gróte en dure auto's staan er
wel geparkeerd, maar niet bijster
veel. Een oud, rood Renaultje vijl
doet menig voorbijganger dan ook
niet versteld staan.
Even verderop verdwijnen de win
kels uit het zicht. Kleine boeren
huisjes met luiken in verschillende
kleuren zorgen voor een leuk tafe
reel. In de grote steden zie je dit
niet zo snel. Zou Juliana ook van
zulke luikjes hebben hangen?
Hoewel de Koninginnelaan met
zijn boerenhuisjes braafjes oogt,
dreigt er wel degelijk een gevaar in
de straat. De laan kent namelijk
geen fietspad. Op de smalle twee-
baansweg worden fietsers zowat
van hun sokken gereden. Automo
bilisten lijken het niet te deren dat
zij allen de snelheidsregels overtre
den. Politie is er totaal niet te be
kennen, zodat de snelheidsduivels
er maar weer makkelijk vanaf ko
men.
Dan is er een minuut van stilte in
de straat. Geen auto's, geen fiet
sers en geen voorbijgangers. Even
is er niemand. In de verte komt
een groep schoolgaande kinderen
aan fietsen. Als zij voorbij zijn ge
fietst, keert de rust weer terug in
de straat. De Koninginnelaan is te
gewoontjes. Of zou Juliana dat zo
gewild hebben?
In een flits rijdt de oude, rode
Renault vijf, die zo-even nog stond
geparkeerd, voorbij. Was dat
nou...??
dus waarom zou je het gevaarte
ook eens niet lekker op zijn staar!
trappen. Maar het apparaat maakt
ook nog eens een kabaal van
jewelste door de verrotte uitlaat
die er onder hangt.
Een ander verschijnsel op voitu-
regebied is dat negen op de tien
wagens die langs komen denderen
van het type proletenbak is. In de
zelfde frequentie hebben ze alle
maal wel een nieuwwaarde van
over de halve guldenton. Zo is ei
bijvoorbeeld een grote Jeep, met
daar achter een forse aanhangwa
gen, waarop een felgele quad staat.
Maar wat nou echt overheerst, zijn
de dierengeluiden. Alles valt er wel
te horen. De vogels lijken elkaar te
willen zoeken. Het is tenslotte mei
en dan moeten er weer eieren ge
legd worden. En, natuurlijk, de al
tijd aanwezige hond doet ook zijn
best om dc buurt weer bijeen te
blaffen. Hoewel het geluid van een
paar poedels niet opweegt tegen
dat van, pak-em-beet, de merel.
Door Thiemen Stegeman
De Foekenlaan, een straat waar
aardige huizen aan staan. Héél erg
aardige. In gewoon doodordinair
plat Nederlands noemen we dat
kasten. Een miljoen leveren ze ze
ker op. Als het niet meer is. Het
zijn grote statige huizen met een
lap grond waar je u tegen zegt.
Zo op het eerste gezicht is de Foe
kenlaan, gelegen in het zuidwesten
van Soest, een oase van rust. Ze
ker op een willekeurige woensdag
middag in mei. Op slechts een
paar honderd meter van station
Soest-Zuid liggen de woonpalei
zen tussen de groene bladerde
kens. Op sommige plekken over
dekken ze de gehele weg.
Het enige echt 'verheffende' wat in
dit kwartiertje Foekenlaan gebeurt,
is dat er een enorme Lada langs
komt. Op zich is zo'n oude Russi
sche bak niet zo opvallend, ware
het niet dat deze allereerst met een
enorme vaart langs komt dende
ren. Oké het is rustig op de weg.
Door Sanne Groot Koerkamp
In de buurt van dc Larixlaan is het
lekker rustig. Althans, op het ge
tetter van vogeltjes na. Die lijken
de stilte niet te kunnen verdragen
en fluiten elke seconde vol. Me
neer Eggink loopt net van de auto
naar zijn huis. Al 26 jaar woont hij
met veel plezier in deze buurt.
'Heel fijn', vindt hij de rust cn de
ruimte van Soest. 'Ook mijn twee
Golden Retrievers vinden het hier
heerlijk. Wc wandelen altijd hier
achter.' Hij wijst naar een groot
bos. 'Daar zijn de duinen.'
Opvallend, tot nu toe lijkt elke
Soester wel in het bezit van één of
ander huisdier. Is het voor de vei
ligheid? 'Nee hoor', lacht Eggink.
'Mijn honden zijn half doof en erg
lief, al kunnen ze nog wel flink
blaffen.' Weggaan uit Soest, daar
moet meneer Eggink niet aan den
ken. 'Ik blijf hier nog lekker lang.'
Een eindje verderop komt een
meisje aangefietst. Met een rood
hoofd draait ze de kruising op,
richting een straat met enorme vil
la's. In het mandje aan haar stuur
liggen een paar tekeningen. De 10-
jarige Suzanne is net naar tekenles
geweest. Ze heeft een rood hoofd
van het harde fietsen en heeft maar
even tijd. 'Ik moet op tijd thuis
zijn.' Een minuutje heeft ze wel
om te vertellen hoe fijn het is om
in deze groene buurt te wonen. 'Er
zijn daarachter allemaal bosjes
waar ik kan spelen. Dat is leuk.'
Dat ze een zo'n chique buurt
woont lijkt haar niet zo veel te
doen. Maar zc is wel blij met haar
kamer. 'Die is lekker groot.'
