Soester Courant | 2003 | 30 juli 2003 | pagina 7

'Van heidehut tot residence'

Hulleman optiek

Vrijheid, rust en netheid op chaletpark

T)ogteïom

Soest 50 jaar geleden]

'Kunst op de camping'
ook in Soest

Steigers voor Petrus en Pauluskerk heel gewoon

Twee zeeën (5)

Uit de historie vari Soest(erberg)

200 Soesters ontdekten
de Eem per Eemlijn

Wegens vakantie zijn wij

SCHRAVEMADE B.V.

Financiële Diensten,

Voor al uw Verzekeringen,
Hypotheken en Pensioenen

WOENSDAG 30 JULI 2003

Provincie steunt project

Hindernisbaan
in zwembad
aan de Dalweg

SOESTER COURANT OP SOEST

Boslust, verscholen in de natuur aan de Dolderseweg, bestaat vijfjaar

PAGINA 7

GESLOTEN
t/m maandag 4 augustus.

VOOR OOGZORG

Uit de Soester Courant van Dinsdag 28 Juli 1953

Van week tot week

Eigendom

Vrijheid

Opnieuw is onze plaatsgenoot
Jan Postema, die het schrijven
en het lange-afstands fietsen met
hartstocht combineert, op reis
gegaan. Net als in de afgelopen
jaren - waarin hij o.a. Amerika,
China en de Baltische staten op
de fiets bezocht - doet hij deze
zomer in de Soester Courant als
het even kan via e-mail of fax
verslag van zijn wederwaardig
heden. Ditmaal vormen de Oek
raïne en Rusland zijn reisdoel.

In Anapa ben ik een dag gebleven
om veel te eten (gewichtsverlies!),
te slapen, fiets schoon te maken en
te e-mailen. In de stad spraken mij
wel eens mensen aan. Van hun
woorden herkende ik alleen
'vremja' (tijd) en bereidwillig
strekte ik mijn arm uit om ze mijn
horloge te laten lezen. Op de
avond voor mijn vertrek las ik iets
over treinreizen in Rusland, waar
bij gesproken werd over Moskou-
se tijd. Pas toen drong het tot mij
door dat ik drie dagen een uur
achterliep. Dat zal achteraf wel
wat kwaaie koppen hebben gege
ven. Overigens heeft de Krim, in
zijn streven naar meer onafhanke
lijkheid, geprobeerd de klokken
ook op Moskouse tijd te krijgen,
maar het parlement in Kiev heeft
het plan afgewezen.

Na de stad Krimsk (Rusland),
waar ik nog in een oude GADO-
bus las dat 'rijden zonder geldig
plaatsbewijs u f 60 kost', fietste ik
door de olievelden van de Kuban.
Olietorens, -pompen, -treinen en -
installaties tot aan Krasnodar. Dit
is het gebied dat de Duitsers ver
geefs probeerden in handen te
krijgen. De enige overwinning die
ze in het Kaukasusgebied behaal
den was een propagandistische:
alpinisten van de Wehrmacht had
den het hakenkruis op de hoogste
top (Elbroes) laten wapperen.
Toen Hitier ervan hoorde barstte
hij van woede. 'Die verdammten
Idioten. Majkop muss ich haben!'
(of zoiets). Adolfje moest mok
ken. In augustus 1942 bereikten de
Duitsers Majkop, maar de Russen
hadden de olievelden tijdig on
klaar gemaakt. Vermoedelijk wis
ten ze van de Duitse olienood.
In mijn hotel in Krasnodar ont
moette ik twee jonge Zwitserse
vrouwen die ook fietsten en er al
5000 km op hadden zitten. Door
de Balkan en TYirkije naar de
Zwarte Zee en met een vracht
schip naar Novorossijsk. Ze von
den de lange wegen hier zo saai
dat ze direct na aankomst in
Krasnodar een vlucht naar St. Pe
tersburg hadden geboekt. Evenals
ik hadden ze eerst geprobeerd
naast ons hotel een kamer te krij
gen. Een van hen sprak Russisch
en kon vertellen waarom het niet
ging: geen buitenlanders. Beiden
vonden de overgang van Turkije
naar Rusland een 'cultuurschok'
(ze zeiden het lachend), van har
telijk naar onbehouwen, terwijl ik
juist blij was verlost te zijn van de

dagelijks Oekraïense hufterighe-
den. Iedere keer weer moest ik be
ducht zijn voor voordringen, afzet
ten, blijken van openlijke onwil,
negeren, e.d. Dat is in Rusland
minder het geval. Het is hier wat
welvarender, althans minder arm.
Betere wegen waarop ik veiliger
kan fietsen. Minder rotzooi en
stank, minder gebedel. Minder
oude vrouwtjes met hoofddoekjes
en een merkwaardige verzameling
van rokken, jurken en vesten op
het lijf. En altijd met die grauwe
kousen die volgens mij bedoeld
zijn voor 30 graden boven en on
der nul.

Een ander verschil - ik heb zo mijn
eigen parameters - is dat in de
Oekraïne veel meer auto's met
pech langs de weg staan en niet al
leen maar Lada's met die handige
achterruitverwarming. Als ik langs
zo'n pechwagen fiets denk ik vaak
dat mijn fietsje nog zo gek niet is.
Bij aankomst in een hotel is het
telkens weer de vraag waar mijn
fiets de nacht door mag brengen.
Mag-tie op mijn kamer? De een
haalt zijn schouders op, de ander
voelt zich beledigd. Soms gaat-ie in
de catacomben, dan weer in een
hok of komt te staan onder het oog
van de man die 's nachts de par
keerplaats achter het hotel be
waakt. In Kertq' wees de receptio
niste me op een kaartje aan hoe ik
door de stad naar een parkeer
plaats kon fietsen. Al gauw kreeg
ik een troef in handen om mijn zin
te krijgen. De dezjoemaja (bazin
op een etage) hielp me mijn baga
ge naar mijn kamer te brengen. Dat
schept een band. Zij had er geen
bezwaar tegen dat ik mijn fiets
naar boven bracht. Zij liet zich
door dat jonge ding beneden niet
regisseren en zo waren de verhou
dingen weer genormaliseerd.
Een dezjoemaja is een autoriteit op
haar terrein. Ze kijkt misschien wat
nors (niet die gebakken Ameri
kaanse smile), maar wie haar met
eerbied bejegent kan op haar hulp
rekenen. Lang leve de dezjoemaja!
Weg met al die maffe beelden van
Lenin die maar in de verte staart.
Een standbeeld voor de eeuwige
dezjoemaja. Zij en vele andere
vrouwen zijn hier de steunpilaren
van de maatschappij en niet al die
mannelijk hele en halve zuipschui-
ten die de trottoirs bevolken.
Na Krasnodar ben ik via Bjelorets-
jensk, Majkop, Labinsk en Arma-
vir naar Stavropol gereden. De
Zwitserse dames hadden gelijk. De
wegen zijn lang en saai en de vier
dagen tegenwind maken het er ook
niet beter op. In Stavropol, waar
het vanmorgen koud en mistig was,
heeft Gorbatsjov zijn politieke car
rière gemaakt voor hij naar Mos
kou ging. Zijn vrouw Raisa doceer
de hier aan de 'oeniversitjet'. De
stad ligt aan de* hoofdweg naar
mijn reisdoel. O Astrakan, o As
trakan, 'k weet dat ik je bereiken
kan-

Jan Postema

Stavropol, Rusland,
27 juli 2003

Op 14 juni jl. werd in Soest de
opstapplaats voor de fietsboot
van Eemlijn, de toeristische
lijndienst over de Eem en het
Eemmeer, in gebruik genomen
aan de Verlengde Hooiweg.
Daarbij overhandigde de be
manning aan wethouder Harry
Witte een Bon, waarmee de
Soester bevolking een maand
lang voor één euro kennis kon
maken met de fietsboot en de
Eem.

De bon was afgedrukt in het ge
meentelijke voorlichtingsblad 'Op
't Hoogt'. Ondanks de problemen
in het begin met de diepte van de
rivier bij de opstapplaats maakten
bijna 200 Soesters gebruik van dit
kennismakingsaanbod. Op 24 da
gen-van de actieperiode werden
samen 78 bonnen ingeleverd,
waarmee 184 personen gebruik
maakten van de kennismakings
korting. Vijf en zestig bonnen wer
den geknipt of gescheurd uit de
voorpagina van 'Op 't Hoogt' van
11 juni jl. en dertien uit een her
druk in een volgend nummer. Er is
mooi gebruikgemaakt van het ken
nismakingsaanbod. Maar er zijn
nog veel Soesters voor wie de Eem

een aangename ontdekking kan
worden, zo dicht bij huis!
Tweehonderd enthousiaste passa
giers vertellen hun ervaringen op
de fietsboot ongetwijfeld dóór aan
minstens vierhonderd andere Soes
ters. De bemanning van de fiets
boot verwacht daarom dat de rest
van het vaarseizoen de opstap
plaats van de fietsboot in Soest
meer en meer klanten zal gaan
trekken. Oók voor een vroeg
avondbezoekje aan Amersfoort,
met de fietsboot die om 16:45 uur
vertrekt vanaf de Verlengde Hooi
weg.

Na afloop van het vaarseizoen
komt Eemlijn met een analyse van
het gebruik van de verschillende
opstapplaatsen van de fietsboot
over de Eem en het Eemmeer.

BANKETBAKKERIJ

Voor u zelf of voor een onder
geef 't gebak
met liefde aan elkander

Soesterbergsestraat 53, Soest
Telefoon 035-6012050

tandtechnisch laboratorium

Voor al uw reparaties en adviezen.

Ook voor ziekenfondsverzekerden.
CE gecertificeerd.

Torenstraat 13 - Soest - Telefoon 035 - 602 02 49

[e-mail] SO©St©r

Soesterbergsestraat 26, Soest. 035 - 6029060 Olïd©FliHf|©

STALENHOEF SOEST

NIEUWE GRACHT 29 - TEL. 035 - 602 27 44

Een bijzonder initiatief. Vijf
kunstenaars die van een vouw
wagen hun atelier maken. Bin
nen een week maken zij een
prachtig kunstwerk. De vouw
wagens worden beschilderd,
beplakt, gefotografeerd en één
vouwwagen wordt zelfs een
ademend object. En dit alle
maal gewoon op de camping.
Daar waar kunst normaal ge
sproken geen rol speelt.

'Wanneer maak je het mee dat je
een kunstenaar in de vakantie, op
de camping, aan het werk ziet? Ie
dere dag zal er net een stukje ver
anderd zijn. Je ziet het kunstwerk
voor je ogen ontstaan. En soms
mag je zelf ook meewerken. Het is
een uniek project.' Arjen Schat
van het Grafisch Atelier Utrecht,
mede-initiatiefnemer van het pro
ject, is erg enthousiast. De provin
cie Utrecht ook. Zij heeft het pro
ject dan ook gesubsidieerd vanuit
het Actieprogramma Cultuurbe-
reik.

Moritz Ebinger staat van 4 tot en
met 11 augustus op camping De
Maarnse Berg in Maarn. Hij be
schildert de vouwwagen tot een
bijzondere en fantasievolle voor
stelling. Er wordt gebruikt ge
maakt van donkere en zilveren
kleuren. In het donker lijkt de
vouwwagen te zweven.

Chantal Spieard staat van 4 tot en
met 11 augustus op camping De
Batterijen in Renswoude. Zij foto
grafeert campinggasten in alle
mogelijke situaties en gebruikt de
vouwwagen als een galerie. Ieder
een is ook van harte uitgenodigd
vragen te stellen over haar werk.
Hieke Pars en Wouter Bos staan
van 11 tot en met 18 augustus op
camping De Krakeling in Zeist. Zij
bouwen dc vouwwagen om tot een
multifunctionele ruimte. In de

vouwwagen kan je bijvoorbeeld
overdag relaxen, een vakantiefilm
bekijken en 's avonds lijkt 't wel
een disco. De Alpen Kreuzer is
gedeeltelijk transparant dus ook
van buitenaf zijn de activiteiten
zichtbaar.

Olaf Mooij staat van 18 tot en met
25 augustus op camping Bonte
Vlucht in Doorn. Hij bouwt de
vouwwagen om tot ademend ob
ject. De vouwwagen verkeert in
een diepe slaap.

King's Home

Henk de Vries staat van 18 tot en
met 25 augustus op camping
King's Home in Soest. Hij maakt
een soort militaire bunker van zijn
vouwwagen. De vouwwagen wordt
beschilderd en geluid, film en fo
tografie maken de voorstelling af.
Ook niet-campinggasten zijn van
harte uitgenodigd de kunstwerken
te koken bekijken. Tussen 10:00
en 18:00 uur staan de campings
voor iedere belangstellende open!

In het kader van de Bonte Bees
tenboelactiviteiten ligt er dinsdag 5
en donderdag 7 augustus weer een
hindernisbaan in het bassin van
Spleasure Centrum. Deze baan is
15 meter lang en 1,5 meter hoog,
staat bol van de lucht, heeft obsta
kels en beweegt in het water. Een
maal erop is er geen weg meer te
rug. Het is de vraag wie de hinder
nisbaan als snelste aflegt.
De zomcractiviteiten in het zwem
bad aan de Dalweg zijn beide da
gen van 13:00 tot 16:00 uur. De
entree bedraagt 2,95 tot 15 jaar
en 65+, en anders 3,55 (kinde
ren tot 2 jaar gratis).

BURG. GROTHESTRAAT 10 - 3761 CM SOESTDIJK - TEL [phone]

De regels zijn niet streng, maar
normaal. Afgezien van de ge
bruikelijke huisregels let Gijs
van den Akker vooral op de
netheid, het in acht nemen van
het omliggende bosgebied en
dat er geen geluidsoverlast
wordt veroorzaakt. Kort nadat
hij dat heeft gezegd, vliegt er
een Cougar helikopter over.

's Maandags gesloten

Ons Soester contingent heeft de 4-
daagse uitgelopen met en zonder
blaren en zij hebben de vreugde
van de blijde incomste in Nijme
gen ondergaan, zoals velen van
hen dit al verschillende jaren on
dergingen.

Helaas dit jaar ontbrak de feeste
lijke intocht in hun eigen woon
plaats. Voorheen kwamen zij des
Zaterdagmiddags op het station
Soest aan en werden dan met.
P.V.O. door familieleden en be
langstellenden verwelkomd.

Bij het politiebureau deed de Bur
gemeester het welkom nog eens
dunnetjes over namens de burge
rij en het gemeentebestuur en met
een frisse dronk werd het wandel
festijn dan besloten.

Tot dusver organiseerde de Soes
ter Politie Sport Vereniging dit
welkom en financierde dit even
eens. Vier jaar werd door de poli
tiemannen een belangrijke kasuit
gave gedaan, waaronder men thans
een streep heeft gezet.

Begrijpelijk, maar jammer, jammer
voor onze wandelaars. Hierop
moeten we tegen volgend jaar iets
vinden.

Enige Soester heren zagen Zater
dag op de Stadhouderslaan een
pony tot zijn hals in het water
staan. De Soestenaren maakten
korte metten en haalden het
paardje uit de sloot. Het ging niet
eenvoudig en kleding en schoeisel
hadden bij deze redding uiteraard
nogal te lijden.

De inmiddels gearriveerde verzor
ger van de pony wenste de opmer
kingen van de redders omtrent de
te korte ketting, waaraan de pony
was vastgemaakt, niet te accepte
ren en hij zei dit op een nogal on
gezouten Hollandse wijze. Even
min toonde hij enig medeleven
met de vervuilde kleding van deze
dierenliefhebbers.

De politie kwam er aan te pas en
tenslotte ook de eigenaar van de
pony. Deze laatste gedroeg zich
tegenover de helpende heren als
een heer en maakte de zaak in
orde, zoals het betaamt.

OUDEN VAN DAGEN MAAK
TEN EEN PLEZIERTOCHT.

Zaterdag zijn de ouden van dagen
per bus weer een dagje uit ge

weest. Onder auspiciën van de
Oranje-vereniging "Wilhelmina"
ving de tocht reeds vroeg in de
voormiddag aan, welke voerde
over Amersfoort, Nijkerk, Putten,
Garderen, naar het Udelermeer,
waar, bij stralende zon en een kop
je koffie, genoten werd van de
schoonheid van het Gelderse land
schap. Op het verdere gedeelte van
de tocht door de Soerense bossen,
over Apeldoorn naar Arnhem en
terug over Wageningen werden
nog Beekbergen en de Westerbou-
wing aangedaan.

Te Soesterberg werd weer uitge
stapt aan "'t Zwaantje", waar alle
deelnemers door de gérant, de
heer Huisma, de traditionele
Oranjebitter werd aangeboden en
de voorzitter der Oranje-vereni
ging, de heer Schaafsma, een toe
passelijk woord sprak.

Namens allen sprak een der deel
nemers zijn grote dank uit aan de
heer en mevr. Baars, door wier
bemiddeling deze tocht werd geor
ganiseerd en aan de Oranjevereni
ging-

Alvorens ten hoogste voldaan
huistoe te gaan, gingen alle oudjes
voor rekening der Oranje-vereni
ging nog enige rondjes maken in
de draaimolen op het Lunapark,
waar hen ook door de heer Wij
man een ijsje werd aangeboden.

SOESTER BROMFIETS CLUB.

Zondag trok de S.B.C., vrolijk ge
stemd door het mooie weer, met
21 deelnemers naar het nationale
park "De Hooge Veluwe". De
heentocht voor de deelnemers ging
via A'foort, Barneveld en Otterloo
naar het park, alwaar een rondrit
door het wildrijke park werd ge
maakt, gevolgd door een bezichti
ging van 't Hubertusslot, de kar
pervijver en de mooie zandverstui
ving.

De terugtocht ging over Ede, Lun-
teren en Barneveld, Terschuur en
Amersfoort. Te ongeveer 9 uur 's
avonds waren alle deelnemers
weer thuis.

De volgende rit van de S.B.C. is
vastgesteld tegen Zondag 16 Au
gustus a.s. Dan klinkt 's morgens
te 10 uur het startschot voor een
100 K.M. puzzelrit, welke ook
weer door prachtige streken van
midden Nederland zal voeren.

'Die oefenen regelmatig, maar de
straaljagers maakten vroeger veel
meer herrie. En op een gegeven
moment zullen de helikopters ook
verdwijnen. De trein? Die horen
we niet meer, al helemaal niet
meer nadat ze een jaar of twee ge
leden de rails hebben vervangen.'
Van den Akker is de beheerder
van Chaletpark Boslust. Waar ligt
dat dan weer? Helemaal aan het
eind van de Dolderseweg, verscho
len in de prachtige bossen. Op vijf
minuten fietsen van de winkels in
Den Dolder, maar binnen de ge
meentegrenzen van Soest. Vijfjaar
geleden streek hij neer op de voor
malige camping die in verval was
geraakt, maar van een nieuwe in
frastructuur was voorzien door een
tijdelijke eigenaar die tevens een
omslag had gemaakt naar een cha
letpark.

Omdat zijn ouders kennissen wa
ren van de vroegere campinghou
der Lamers, was Van den Akker er
destijds regelmatig geweest. En
zoals zovelen had hij er tijdens een
verhuizing ook eens een tijdje
overbrugd. Vijf jaar geleden kon
hij het verkavelde, maar groten
deels nog kale terrein overnemen.
Inmiddels is 90 procent van de 26
chalets (én de bijbehorende grond)
in eigendom van de bewoners. Van
den Akker heeft zelf enkele chalets
voor de verhuur, vooral voor men
sen die hun oude huis hebben ver
laten, maar nog geen nieuwe wo
ning tot hun beschikking hebben.
Ook particuliere eigenaren verhu
ren hun chalet, bijvoorbeeld aan
vakantiegangers. De overige bewo
ners worden daarvan keurig op de
hoogte gesteld, zodat iedereen
weet wie er wel of niet op het park
thuishoort.

Maar wat graag had de Soester een
stukje grond naast zijn chaletpark
erbij willen betrekken. 'Voor pas
santen. Er komen nog geregeld
mensen die weten dat hier vroeger
een camping zat en hier even met
hun tentje of caravan willen staan.
Dat kan helaas niet. De gemeente
wilde de grond aan de natuur te
ruggeven.'

De chalethouders betalen Boslust
servicekosten. Zo kunnen ze ge
bruikmaken van onder meer de
energie- en watervoorzieningen
(ook 's winters, want van bevroren
leidingen is nooit sprake) en wordt
geregeld dat het vuilnis wordt op
gehaald. Ook draagt Van den Ak
ker zorg voor het onderhoud aan
het park.

Vrijheid en rust zijn volgens de
beheerder de belangrijkste be
weegredenen voor mensen om een
chalet aan te schaffen. 'Het is hier
altijd rustig, we hebben geen over
last en geen herrie. Als mensen
zich op het park of in het bos ver
dacht zouden ophouden, wordt dat
meteen gemeld en de kop inge
drukt.

Aan het beheer van het park heeft
hij geen volledige taak. Zijn vrouw

verzorgt de administratie, zelf is hij
doordeweeks minimaal twee dagen
in de weer. De andere dagen werkt
hij voor een bedrijf dat is gespecia
liseerd in luchtkoeling. Het werk
op Boslust ziet hij meer als een
hobby. Vooral van het voorjaar tot
het najaar geniet hij. 'Zeker nu,
met dit mooie weer. Wat is er dan
prachtiger dan buiten te zijn. Maar
als het gesneeuwd heeft, is het hier
ook een plaatje hoor.'

Evenwicht

De samenstelling van de bevolking
van Boslust is divers. Er wonen
stadsmensen, maar ook Soesters.
Jong en oud houden elkaar in
evenwicht. 'Ver van de bewoonde
wereld' kunnen ze in hun eigen
tempo doen en laten wat ze willen.
Zo lang ze anderen niet tot last zijn
en er geen rommeltje van maken.
'Dan zeg ik er meteen wat van. Als
ze zelf alles netjes bijhouden, heeft
iedereen er plezier van en kunnen
ze de chalet ook weer gemakkelij
ker verkopen. Verloop is er altijd
wel', aldus Van den Akker die
erop wijst dat het niet is toegestaan
om permanent in de chalets te
wonen.

Op het park zijn langdurige ro
mances ontstaan en Van den Ak-

Het echtpaar Van den Akker
(staand links) toost met bewoners
op het eerste lustrum van Chalet
park Boslust.

Foto: Foto Bell

ker kent zelfs een voorbeeld van
een huwelijk tussen twee mensen
die elkaar op zijn chaletpark had
den leren kennen. Het leven gaat
gewoon verder in het 'kleine buur
tje' in de bossen.

Op hef park zijn verder, naast de
beheerderswoning, een receptie,
een werkplaats en een kleine bar
die normaal niet open is, maar kan
worden benut voor verjaardagen of
gezamenlijke activiteiten. Dat laat
ste geldt ook voor het pleintje,
waar de bewoners een of twee keer
per jaar samen barbecuen. En
waar ze, zoals afgelopen zondag,
bijeenkwamen om in de vorm van
een receptie het vijfjarig bestaan
van Chaletpark Boslust te vieren.
Juist die gezamenlijke activiteiten
dragen bij om het ijs te breken tus
sen mensen die elkaar nog niet
kennen.

Het park is te bereiken via tele
foonnummer 030-2254274 of per
e-mail: [e-mail]

Dat de gemeentetoren van de
Petrus en Pauluskerk aan het
Kerkplein in de steigers staat,
is zo langzamerhand niets bij
zonders meer. Dat is in de afge
lopen tientallen jaren al meer
dan eens het geval geweest. Nu
is de toren rondom van steigers
voorzien en ingepakt om op
nieuw geschilderd te worden,
een klus die om de vijf jaar
wordt herhaald.

Evenals bijna alle befaamde grote
kathedralen is ook de Petrus en
Pauluskerk een paar keer ge
bouwd, gesloopt en herbouwd. De
kerk zoals die nu -sinds 1969- be
staat, heeft op hetzelfde terrein
minstens twee voorgangers gehad.
Het classicistische gebouw uit
1852 dat in 1968 op de karakteris
tieke toren na werd afgebroken;
een vermoedelijk uit omstreeks
1800 daterend kerkje en daarvoor
nog een kerkje uit 1692. Aan de
kerk uit 1800 herinnert nog een
schilderij. Het heeft in de bestaan
de kerk een eervolle plaats gekre
gen, naast een tekening van de ver
trouwde 'Waterstaatskerk', waar
van het schip in 1969 geheel werd
vernieuwd.

Overigens is de hervormde Oude
Kerk aan de Torenstraat de oudste
en oorspronkelijke Soester Petrus
en Pauluskerk en zelfs daarvan
mag men aannemen dat deze in de
vroege middeleeuwen op dezelfde
plek in wat toen het centrum van
het boerendorp was een voorgan
ger heeft gehad, een kleine, een
voudige kapel, gewijd aan beide
heiligen.

De kerk die in 1968 in de steigers
stond, was gebouwd naar een ont
werp van architect Th. Molken-
boer. Het was oorspronkelijk een
neo-barokke basiliek (overigens
niet meer dan een matige negen-
tiende-eeuwse kopie van een Ita
liaanse bouwstijl uit vroeger eeu
wen) met een monumentale in
gangsgevel met toren. Opvallend
daarbij zijn nóg steeds de drie
rondboognissen met daarin de
beelden van Christus, Petrus (met
sleutels en haan) en Paulus met
boek en zwaard). Jaartalstenen
herinneren aan de bouw (1852) en
de eerste grote restauratie (1924).
Sindsdien heeft de kerk vaker in de
steigers gestaan voordat in 1969
het schip werd gesloopt en vervan
gen door een verkleind schip dat
tegen de toren aan werd gebouwd.
Aanvankelijk stuitte nieuwbouw
op bezwaren, maar uiteindelijk was
men het erover eens dat de on
praktische vorm en indeling van de
kerkruimte met het oog op de he
dendaagse liturgie nieuwbouw van
het schip rechtvaardigden. Het
middenschip van de kerk was na
melijk zeer smal (nog geen zeven

meter) en ruim 25 meter lang.
Kerkgangers op de plaatsen in de
zijbeuken hadden, als gevolg van
de rijen zware kolommen, geen
enkel zicht op het altaar, terwijl
minstens de helft van de bezoekers
in het schip door grote afstand
weinig contact had met hetgeen
zich in het liturgisch centrum af
speelde.

Omdat hiervoor het oude gebouw
geen oplossing bood en geen res
tauratie de bezwaren zou kunnen
wegnemen, zat er niets anders op
dan hét schip te slopen. De enor
me pijlers die alle uitzicht bena
men, waren namelijk een zo essen
tieel deel van de architectuur, dat
het slopen hiervan het gebouw als
monument zou ontluisteren. Nadat
een eerder nieuwbouwplan was
afgewezen, zag ir. J. L. Velders zijn
plan aanvaard. Het ging uit van het
handhaven van het stedenbouw
kundig waardevolle silhouet van
de oude kerk en het bewaren van
het historisch interessante front
aan het Kerkplein.

Omdat het geen eenvoudige opga
ve was om de toren te behouden
en er een 'aangepaste' nieuwe
kerkzaal tegenaan de plaatsen,
werd eerst overwogen de toren los
te laten staan. Maar omdat de to
ren in feite slechts een hoog opge
trokken gevelfront is, een 'west-
bouw' van rechthoekige platte
grond met slechts één duidelijke
(voor)zijde (aan het Kerkplein),
zag men hiervan af. Doordat het
nieuwe kerkdak aanmerkelijk lager
zou worden uitgevoerd dan het
oude, kwam na de sloop een deel
van de achterzijde van de toren
bloot, dat nooit bedoeld was om
gezien te worden. Om dit op te
vangen, kreeg de toren aan de ach
terkant dezelfde sympaan als aan
de voorkant.

Nu is de toren opnieuw in staan
de steigers; van de hangsteigers die
vroeger werden gebruikt, mag
men op grond van de Arbo-wet
geen gebruik meer maken. Ze be
vinden zich nog in de toren. Naast
het schilderwerk wordt ook de
zandstenen, geelkleurige buiten
kant, de schil, van de toren aange
pakt. Na een grondige schoon
maak wordt deze geïmpregneerd
met een vuilafstotend middel.
Zoals alle voorgaande keren is het
weer een omvangrijke klus, die
begin september klaar moet zijn.
Het is echter ook een klus die het
opnieuw waard is te worden uitge
voerd, want schreef niet ooit de
oud-wethouder van cultuur Milly
van Stiphout-Croonenberg: 'Te
vaak reeds is men tot de bittere
erkenning gekomen van hoe we
zenlijk belang de historische erfe
nis was wanneer die uit onbera
denheid of onkunde als onherstel
baar was aangetast.'

De toren van de Petrus en Pau
luskerk staat in de steigers; niet
voor de eerste keer. Nu krijgt de ge
meentetoren een schilderbeurt.

Foto: Eemland Pers

Bij de bouw van het nieuwe
schip, dat veel lager was dan het
oude, kreeg de achterkant van de
toren hetzelfde gezicht als de voor
kant

Foto: Eemland Pers