DRAMT
SLECHT BEELD?
'Van heidehut tot residence'
25 jaar 'Kerk Cultuur'
in de Oude Kerk
of als
•ger.
Braspartijen van weleer nu rustige gildemaaltijden
SPOED
2,50
3,95
Edskes gaat verbouwen!
Uit de historie van Soest(erberg)
Muziekkring Eemland
gaat vleugel aanschaffen
Twee zeeën (slot)
Bibliotheek in
zomer dicht op
zaterdagen
MBÉrtfc
NIEUWE
BEZORGERS
"Nog even nagenieten!
Dit weekeinde in de aanbieding:
Zonnebloemen
ennert 0 SCHOEMAKER
Subsidie uit Cultuurfonds
Poortvliet-expositie in september
Beeldhouwwerken
in De Bereklauw
informatie.
liWif,
ïaken in verband met
et Besluit
take het wegver-keer
:n hebben:
zaterdag 6 september
uur door middel van
lotorvoertuigen* van
ienestetlaan af te slui-
n tegen dit besluit be-
n burgemeester en wet-
de datum van de be
lt te worden gericht aan
Postbus 2000, 3760 CA
ngen over bezwaar) en
mdere bepalingen over
;t bestuursrecht zijn van
i ook om een voorlopige
als er tijdelijke maatre-
tot de beslissing op het
wacht. Het verzoek moet
nt van de rechtbank te
DA te Utrecht,
rhuldigd van 116, voor
32, voor een rechtsper-
ne wet bestuursrecht is
:unnen zieke of dode wa-
n in of rond vijvers of an-
jrake zijn van botulisme,
watervogels besmet ra-
ïrfte optreden.
zo spoedig mogelijk ver-
reiding van de ziekte te-
f, maar neem contact op
>3 411 De gemeente zorgt
of verwijdering. Uitslui-
contact opnemen met de
I gesprekstarief).
;els zijn traag en kunnen
vemmen met gestrekte
i/ater hangen. De vogels
rijn niet schoon. Instinctief
t riet of struikgewas. Hoe
risico lopen, kunnen ook
en slachtoffer worden als
I blijven liggen.
De braspartijen van weleer tij
dens de zogeheten teerdagen
van het Groot Gaesbeeker Gil
de bestaan niet meer, maar de
traditie is gebleven. Overigens
is ook die niet onveranderd ge
bleven. Waren de teerdagen -
aan het begin van de activitei
ten- voor de gildebroeders
vroeger vooral bedoeld 'om
den inwendigen mensch duch
tig te versterken, opdat zij "fit"
zullen zijn voor de wedkam
pen', de teerdag van nu (want
het opmaken van het geld is tot
twee dagen teruggebracht) be
tekent juist de afsluiting van de
feestelijkheden voor gildele-
den en gildevrienden.
Teren in verband gebracht met ac
tiviteiten van het gilde heeft te
maken met potverteren, feestvie
ren van gelden uit de gemeen
schappelijke pot. Dat gebeurt te
genwoordig aanzienlijk rustiger
dan vroeger, toen er sprake was
van wilde en onbeschaafde bras
partijen. Toen werden drie koeien
geslacht (voor elke teerdag een) en
was er veel te eten ('net zoveul
vleis a's je lustte'). De bevolking
keek er reikhalzend naar uit, want
vergeleken bij het karige eten thuis
(stamppot met uitgebakken spek,
roggebrood met een schraapseltje
boter of reuzel) was het gilde-eten
een vijfsterrenmaaltijd!
Gedronken werd er vanzelfspre
kend ook. In 1867 besteedde men
het voor die dagen astronomische
bedrag van fl. 598,50 271,59)
aan 'jannever', bier, wijn en likeu
ren De resten werden in ketels ge
daan. Die werden buiten gezet,
zodat de armen en de jeugd ook
een graantje konden meepikken.
De braspartijen van weleer zijn ei
genlijk niet zo verwonderlijk, want
vertier was er toen nauwelijks. De
gildefeesten vormden een evene
ment waar de hoofdzakelijk uit
agrariërs bestaande bevolking van
Soest elk jaar weer naar uitkeek.
Ze waren, met de jaarlijkse kermis,
een welkome afleiding voor de
zware en lange dagen die men
maakte. Het gildefeest was innig
vergroeid met het volksbestaan van
zo menige landbouwende gemeen
schap als die van Soest. Het ging
als lente- of voorzomerfestijn voor
af aan de zware boeren-arbeidstijd
van het hooien en het oogsten. De
feesten waren niet alleen een le
vensfactor, veel meer nog werden
ze als een levensbehoefte be
schouwd. Het was dan ook eeu
wenlang het grootste en meest
volkseigen gebeuren van heel het
jaar in de dorpen die een gilde
hadden. Soest is één van de weinig
gemeenten boven de grote rivieren
waar -net als in de meeste plaatsen
in het zuiden van het land- sprake
is van een bloeiend gildeleven.
Bescuddenisse
I De gilden hadden oorspronkelijk,
1 in de middeleeuwen, de taak 'tot
I eene bescuddenisse' (bescher
ming) te dienen voor erf en goed
l van de burger. Voor de 'weer', zo-
I als dat in tal van handvesten 'cae-
rten' of stichtingsbrieven, te lezen
staat. Maar sinds onheugelijke tij
den niet minder voor 'de teer'.
Daarmee zijn de meeste dorpsgil
den weer tot hun oorspronkelijke
staat teruggebracht: die van broe
derschappen met godsdienstige en
sociale verplichtingen. Daaraan
herinneren nog benamingen als
'dooden- en ziektegilden'.
Dat niet-kenners van de gildege-
schiedenis soms menen te moeten
wijzen op het huns inziens militaire
aspect, is geheel ten onrechte. Hoe
krijgshaftig de stoere gildebroeders
er ook mogen uitzien, het wezen
van het 'boerse' gild is in de ver
ste verte niet militairistisch. In feite
is alle militaire besef hun- vreemd.
De wapens die vroeger meegedra
gen werden, moesten enkel be
schouwd worden als feestattribu-
ten, als decoratief element. Eén
keer per jaar slechts werden en
worden de wapens gebruikt, tij
dens het hoogtepunt van de gilde-
feesten, het koningsschieten.
Terug nu naar het begin van de
feesten, altijd ingezet met een gil-
demis. Het bijwonen hiervan is één
van de eerste plichten van iedere
gildebroeder. In sommige 'caerts'
staat 'dat dit zoo stigtelijck moge
lijks' dient te geschieden-, en verder
dat 'elk lid is verplicht toe te zien
dat niemand der gildebroeders
dronken loopt, noch vloeke of on
eerbaarheid pleeght'. Dat geeft het
gildelid van nu wel te denken over
de voormalige 'stigtelijckheid'!
Verplicht
Het 'teren' dat eens in de vier jaar
op het programma staat, gaat in
deze tijd heel wat rustiger toe.
Geen eet- en drinkgelagen meer
die niet alleen gepaard gingen met
zang, dans en vrolijkheid,' maar
niet zelden ook met twist en on
derlinge strijd waarbij meer dan
eens het mes werd getrokken. Toch
was dit voor niemand reden om de
teerdagen te mijden. De leden wa
ren trouwens verplicht op de teer
dagen aanwezig te zijn 'tot conti
nuatie van goede buurschap ende
vermeerdering van vrientschap',
overigens een verplichting waarvan
het nakomen niemand enige moei
te kostte. Sport, spel of andere re
creatie bestonden immers niet in
Soest waarvan de bevolking
hoofdzakelijk uit boeren, daglo
ners, schaapherders en spinsters
bestond. Zij moesten dagelijks van
de vroege morgen tot de late
avond hard werken voor het
(meestal droge rogge)brood op de
plank. De kermis en de vierjaar
lijkse teerdagen waren hoogtepun
ten waar iedereen reikhalzend naar
uitkeek.
In Soest is het teren blijven bestaan
tot 1927, toen er voor lange tijd
een einde kwam aan het 'mit mal-
cander genoeghlick' feestvieren.
Waarschijnlijk had de langzaam
veranderende samenstelling van de
bevolking ermee te maken. Het
boerenkarakter verdween steeds
meer en op de activiteiten van het
gilde had dit kennelijk het tegen
deel van een motiverende invloed.
Pas in 1960 werd, en met succes,
het Groot Gaesbeeker Gilde
nieuw leven ingeblazen. Dat is uit
historisch oogpunt toe te juichen.
Wat een folklore en plezier zou er
verloren gaan onder het nog steeds
omvangrijke deel van de Soester
bevolking dat zich bij passende
gelegenheden als 'gildebroeders en
-zusters' uitleeft, als het moderne
leven ook dit stuk nostalgie zou
vernietigen. Al is de kans daarop
nu minder groot dan in het begin
van deze eeuw, want bij alle mo
derne zakelijkheid lijkt de roman
tiek zich in ieder geval in volksver
maak en volksfeest te handhaven.
Een beeld uit de optocht bij het
900-jarig bestaan van Soest. Het
gilde defileerde ook mee.
(Bron: archief Eemland Pers).
In 1929 bestond Soest 900 jaar.
Tijdens de viering daarvan werd
een historische optocht gehouden
waaraan ook een groep boogschut
ters van het Groot Gaesbeeker Gil
de deelnam met de postbode vijf
de van linksen de nachtwacht
rechts).
(Bron: archief Eemland Pers).
Tijdens de zomervakantie zal de
Brede Bibliotheek op de zater
dagen gesloten blijven. Deze tij
delijke regeling geldt tot en met
zaterdag 16 augustus. Vanaf 23
augustus kan men ook weer op
zaterdagen, van 11:00 tot 15:00
uur, terecht bij de instelling aan
de Willaertstraat.
De openingstijden van de bi
bliotheek zijn de komende we
ken als volgt: dinsdag tot en
met vrijdag 11:00-20:00 uur;
maandag gesloten.
Geïnteresseerden in verhalen en
gegevens over oud-Soest ontvan
gen door lid te worden van de
Historische Vereniging Soest-
Soesterberg ieder kwartaal het
maandblad 'Van Zoys tot
Soest', vol wetenswaardigheden
over Soest-toen. Informatie:
Juul van de Poll, 886017065.
De Soester Courant
zoekt met spoed
Heb je op woensdag
tijd om een wijk
te lopen?
Bel snel 035-6014152
voor meer informatie.
Ook invalbezorgers
zijn welkom.
Kom bij Jasmijn nog even nagenie
ten van deze prachtige zomer.
Veel leuks voor op uw terras, maar
ook lavendel en zonnebloemen. Dag
in dag uit veilingvers.
1 bos
2 bos
zolang de voorraad strekt en alleen op
do-, vr- en zaterdag a.s.
bloemenhuis
Burg. Grotbestraat 9 - Soest Tel. 035 - 601 03 44
WOENSDAG 13 AUGUSTUS 2003
SOESTER COURANT
Sommige of alle televisiekanalen
sneeuwerig?
Verbazend veel mensen kijken naar
een matig beeld, dit is vaak niet nodig.
Onze specialisten controleren uw antennesignaal én
de kabels met speciale meetapparatuur voor
30,- (incl. voorrijden).
U krijgt een meetrapport over de kwaliteit van alle
zenders én uw bekabeling in huis.
Kijk zonder zorgen naar een goed beeld.
Bel Expert Schoemaker en maak een afspraak.
PAGINA 4
ustus 2003
PAGINA 5
Het College van Burgemeester
en Wethouders heeft de Stich
ting Muziekkring Eemland een
subsidie van 3000 toegekend
voor de aanschaf van een Ya
maha-concertvleugel. Die gaat
gebruikt worden bij de klassie
ke concerten die al sinds jaar
en dag plaatsvinden in het Hil-
ton Royal Parc-hotel in Soest-
duinen.
Tot nu toe huurt de stichting tel
kens een vleugel, maar dat is een
prijzige aangelegenheid. Ook het
transport is 'bewerkelijk en kosten
verhogend', aldus het ambtelijk
advies, dat verder nog wijst op de
extra inspanning van het stemmen.
De stichting was in het seizoen
2002-2003 al zo'n 2500 euro kwijt
aan het huren en speelklaar maken
van het instrument.
Een nieuwe, 'eigen' vleugel zou
dus een uitkomst zijn. Zo'n instru
ment kost echter al met al wel
10.000 euro, en de stichting kan
zelf slechts een aanbetaling op-,
hoesten van 2500. De rest moet
geleend worden en in vier jaar af
gelost. Onder de 'vrienden' van de
stichting - zo'n 300 muzieklief
hebbers uit Soest en omgeving -
wordt al een actie gevoerd, maar
daarvan verwacht men niet meer
dan ongeveer 1000 als 'steuntje
in de rug'. Dan blijft er dus nog
6500 over (plus de rente), en
daarvoor had de stichting graag
een gemeentelijke bijdrage gezien.
Die komt er, want er zit genoeg
geld in het Cultuurfonds en de
aanschaf past heel goed in de doel
stelling van dit nieuwe 'potje' van
de gemeente. Er wordt immers een
'maatschappelijk cultureel belang
binnen de gemeente Soest bevor
derd', aldus het advies van de
ambtenaren, en het gaat om een
incidentele bijdrage. Het gaat ove
rigens wel om een structurele ac
tiviteit, maar de financiering van
de vleugel is éénmalig, staat er ten
overvloede bij. Alsof de Muziek
kring Eemland ieder jaar wel een
concertvleugel zou willen aan
schaffen...
Toen in 1978 het programma
'Kerkepad' van de NCRV ook
de Oude Kerk in Soest aan
deed werd er een commissie in
het leven geroepen om mede
werking te verlenen bij de tot
standkoming van dit program
ma. Na deze periode leek het
de leden van deze commissie
een goede zaak om door het
In de etalage van de kunstwinkel
De Bereklauw aan de Steenhoff-
straat 63 is momenteel een ten
toonstelling te zien van beeld
houwwerken van Fokje Potter. Ja
renlang volgde zij cursussen in De
Bereklauw; de laatste jaren onder
deskundige en bezielende leiding
van Marianne Kluit. Het is beslist
de moeite waard haar figuratieve
en abstracte werken van speksteen,
serpentijn en albast te komen be
zichtigen. Drie aquarellen, tevens
van de hand van Fokje Potter,
omlijsten haar werken.
Voor mensen die ook belangstel
ling hebben om te beeldhouwen
met speksteen, serpentijn en albast
is er nog een workshop in augus
tus (26, 27 en 28) of anders in
september op dinsdagmorgen eens
in de 14 dagen van 9:30 tot 12:00
uur. Inlichtingen bij de kunstzinnig
therapeute Marianne Kluit
(88035-6216607, op werkdagen
19:00-20:00 uur) Voor verdere
opgave kan men terecht bij mevr.
W. Hakvoort bij De Bereklauw, S?
6019176. Openingstijden van de
winkel: dinsdag-vrijdag 10:00-
12:00 en 14:00-17:00 uur; zater
dag de hele dag.
organiseren van tentoonstellin
gen meer de aandacht te vesti
gen op de Oude Kerk.
In de afgelopen 25 jaar werden
dan ook tal van exposities georga
niseerd; velen zullen zich de door
hun uiteenlopende karakter opval
lende exposities herinneren van
plaatselijke kunstenaars als Otto
Schouten, Harry van der Wee,
Juan Sala Santonja, Paul Christi-
aan Bos en nog niet zo lang gele
den Mint Faas. Maar ook werken
van kunstenaars die bekend waren
tot ver over de grenzen van Soest
wisten de commissieleden met ge
paste trots aan de muren van de
Oude Kerk te krijgen. In 1996 was
een gedeelte van de originele
schoolplaten en diverse boekillus
traties van J.H. Isings te zien, en
ook de tentoonstelling van Rien
Poortvliet, 'de Tresoor' trok in
1998 veel aandacht.
In 1998 werd de Stichting Kerk
Cultuur opgericht en vanaf dat
moment zijn de bestuursleden zich
niet alleen gaan bezighouden met
de organisatie van tentoonstellin
gen, maar ook van concerten. De
viering van het 25-jarig jubileum
wordt groots aangepakt. In janua
ri werd het traditionele concert van
het Colenso-Consort gehouden
gevolgd door het Jakob-project in
februari waar gemeenteleden hun
creativiteit rond dit project konden
laten zien. Dat de bestuursleden
ook zelf het een en ander in hun
mars hebben blijkt wel uit de
prachtige ikonenexpositie in april
van bestuurslid Wia Huisman.
Poortvliet en Jansen
Op 7 september zal in de Oude
Kerk opnieuw een tentoonstelling
te zien zijn van Rien Poortvliet;
deze keer de originele werken uit
zijn boek 'Hij was een van ons'.
Op 22 september een bijzonder
concert van onze plaatsgenoten, de
familie Jansen. Dit concert zal een
bijzonder karakter krijgen doordat
het ook de officiële viering is van
het 25 jarig bestaan.
Op 2 november zal het Bilts Barok
Consort een middagconcert geven
in de Oude Kerk en het jubileum
jaar wordt afgesloten door Quin-
tessens; zij verzorgen voor de kerst
een concert met Vespers van o.a.
Monteverdi.
Edskes, de bekende interieur
winkel in Soest-Zuid, is geslo
ten van 8 t/m 18 augustus.
Deze tijd gebruiken Cor en
Jacqueline Edskes om de win
kel aan te passen voor de ko
mendejaren.
Cor Edskes: 'Verder gaan we, zo
als aangekondigd, voor Soest een
geheel nieuw product voeren dat
men vooral kan voelen en ervaren.
De klanten kunnen dat product
testen op een unieke manier. Voor
zover wij weten zijn wij de enige in
Nederland die de consument op
deze manier bet product laat uit
proberen.' Het product wordt in
september aan het publiek gepre
senteerd.
Direct na de verbouwing, op 18
augustus, komt bij Edskes de
nieuwste collectie voor het komen
de winterseizoen binnen. Iedereen
is vanaf 19 augustus hartelijk wel
kom om de nieuwe collecties tapij
ten, gordijnen, inbetweens, binnen-
zonweringen zoals jaloezieën, rol
gordijnen, lamellen, plissés, duet-
Jacqueline Edskes.
tes en vouwgordijnen te bekijken.
Ervaar bij Edskes het nieuwe wo
nen!
Wie op zoek is naar nieuwe klas
sieke meubelen of naar een schit
terend karpet, en daarbij de groot
ste keuze wil hebben, kan bij Eds
kes om een introductiekaart voor
de grootste showrooms in Neder
land vragen.
Succesvol adverteren,
het ligt voor de hand,
dat doen ondernemers
in de Soester Courant
sturen naar:
!St
imer 120
t
iet nodig)
Opnieuw is onze plaatsgenoot
Jan Postema, die het schrijven
en het lange-afstandsfietsen met
hartstocht combineert, op reis
gegaan. Net als in de afgelopen
jaren - waarin hij o.a. Amerika,
China en de Baltische staten op
de fiets bezocht— deed hij deze
zomer in de Soester Courant als
het even kon via e-mail of fax
verslag van zijn wederwaardig
heden. Ditmaal vormden de
Oekraïne en Rusland zijn reis
doel. Hij is inmiddels terug-van-
weggeweest.
Wie Rusland binnenkomt moet
binnen drie dagen zijn visum laten
registreren in een hotel dat daartoe
gerechtigd is. De toerist die een
reis heeft geboekt merkt daar wei
nig van, want het hotel en/of de
reisleider zorgt daarvoor. Omdat
ik alleen reis, moest ik er dus zelf
achter aan. Ik wist niet beter dan
dat mijn visum in het eerste hotel
(in Anapa aan de Zwarte Zee) of
ficieel geregistreerd was, maar mijn
argeloosheid speelde me parten.
Het was geen hotel maar een 'pen-
sionat', een soort vakantie-oord
voor Russen. Op de achterzijde
van mijn immigratiekaart hadden
andere hotels, ook de grotere in
Krasnodar en Stavropol, wel een
stempel gezet, maar alle later dan
de kritische datum van 19 juli.
Zestig kilometer voor Astrachan
was er 'in the middle of nowhere'
een controlepost van douane en
'militsija'. De agent met machine
pistool bungelend aan zijn schou
der bekeek mijn paspoort uit
nieuwsgierigheid, want naar mijn
immigratiekaart vroeg hij niet. En
zo naderde ik als een halve illegaal
mijn reisdoel. Zalig zijn zij die niet
weten.
Het eerste hotel waarvoor ik af
stapte was vol. In het tweede be
studeerde de 'administrator', een
dame als een slagschip, mijn pas
poort en immigratiekaart langdu
rig. Dat ik geen Russisch versta,
was voor haar geen enkel beletsel
om me toch van alles te vragen en
met stijgend geluidsvolume te zeg
gen. Ik kreeg geen kamer. Op naar
hotel drie. Daar stond voor de re
ceptie een Amerikaan met een
Koreaanse vriendin, die vloeiend
Russisch sprak. Ik legde kort mijn
situatie uit en zij was bereid voor
mij het woord te doen. Het resul
taat was het zelfde als bij nummer
twee. Het leek wel of deze korda
te Koreaanse als een terriër een
kluif in de bek had die ze voorlo
pig niet losliet. Terwijl haar vriend
naar een museum ging, sprongen
wij op de bus naar de visumregis
tratiedienst. Die ging pas een uur
later open. Een van de wachten
den had nummer 49... Na de lunch
stond er een pluk Russen bij de
deur te dringen, maar mijn Kore
aanse drukte zich met gepaste on
gegeneerdheid door de mensen
heen, waarbij ze vaak het woord
'Galandia' (Nederland) gebruikte.
Na tien minuten stonden we in het
juiste vertrek waar achter een ba
lie twee jonge mannen zaten. Die
leken aanvankelijk verbaal over
donderd door mijn kleine gids in
visumland. Terwijl ze mijn docu
menten bekeken lispelde ze met
een knik naar de mannen 'Ieft
good, right bad', maar die durfden
zelf geen knoop door te hakken.
Er moest een hogere in rang bij
komen, een vrouw die al in blik,
houding en gebaar de afwijzing
aan haar antwoord vooraf liet
gaan. Ik stelde voor om ze een
schriftelijke verklaring te vragen,
zodat een hotel me toch toe zou
laten. Nee, daarvoor moest ik naar
Moskou... (Ik had een zakenvisum
dat door de uitnodiging van een
bedrijf daar mogelijk was ge
maakt:) Onwil en onzin gaan vaak
samen. De bureaucratie hier is
even Russisch als wodka en het
maakt niet uit of het land bestuurd
wordt door een tsaar, een verkalk
te Opperste Sovjet of een opgebla
zen drinkebroer.
Wegomlegging onderweg naar
Astrachan.
Onze wegen scheidden. Mijn tolk
ging op zoek naar haar Amerikaan
en ik naar het hotel. Aan het ein
de van de dag deed ik nog een
laatste poging de receptie te ver
murwen door te zeggen wat ik al
lemaal had ondernomen: telefoon
tje naar ambassade ('wij kunnen
niets voor u doen, want we zijn
geen partij in deze zaak'.), vergeefs
gebeld en gemaild naar de Russi
sche Fiets Toerclub in Moskou.
Mijn bewering dat de registratie
dienst geen bezwaar had tegen een
nachtje, werd met één telefoontje
gelogenstraft. Toen kwam de gou
den tip van een bewaker: er is nog
een hotel, dat veel buitenlanders
herbergt, waar ze misschien wat
soepeler zijn. Het leek wel of een
andere, milde regisseur mijn gan
gen leidde. Een legerofficier aan
wie ik de weg vroeg, tekende met
geduld de route naar het vierde
hotel, een knul die van plan was
om met vrienden een fietsvakantie
naar de Zwarte Zee te maken,
fietste met me mee en wees de
weg, de receptioniste sprak goed
Engels en ik kreeg een kamer.
Voorwaarde was wel dat ik de vol
gende dag vertrok, want ik had wel
slapende honden wakker gemaakt.
Of ik soms voor Bos Kalis werkte?
Nee, ik ben op de fiets.
De volgende dag was er een van
ontspanning. Ik veegde het ergste
vuil van mijn fiets, liep wat rond
over de markt aan de overkant,
kocht een enkeltje Moskou, infor
meerde bij Intourist (de Russische
VW) naar de route naar het
vliegveld, bekeek mijn laatste e-
mail berichten en wandelde in het
kremlin waar ik al vele malen om
heen had gefietst. (Kremlin is ei
gen- en soortnaam. De eerste is
die van Moskou, de tweede een ci
tadel die ook andere Russische ste
den hebben.)
Voor het instappen op het vlieg
veld sprak een Frangaise me aan
die in Moskou woont en iets doet
in de toeristenbusiness. Of ik be
reid was per e-mail vragen te be
antwoorden over mijn fietservarin-
gen?
In Moskou landden we op Sjere-
metjevo 1 (binnenlandse vluchten)
en vandaar moet je naar Sjereme-
tjevo 2 (internationale vluchten)
waarvan je de terminal al bij het
uitstappen kunt zien. Buiten de
aankomsthal nam ik afscheid van
de reisgenote en werd onmiddellijk
omringd door de taximaffia. Bijna
iedereen wilde me mijn fiets uit
handen nemen voor een taxirit. De
eerste liet me een keurig en offici
eel ogend prijslijstje zien. De rit
van 5 km kostte me $75. Het lijstje
was eigen maaksel. Ik maakte met
een hoofd een gebaar van 'kom
nou!', riep 'hold my bike', rende
naar de Fran^aise en vroeg haar
om hulp. In rustig Russisch bracht
ze de prijs voor mij op 500 en voor
haar (naar huis) op 700 roebel
(resp. 14 en 20 euro).
Op vliegveld 2 bracht ik de nacht
door met hangen, liggen, slenteren
en gapen met mijn ongeschoren
gezicht. Pas in de middag naderde
na de check in het 'moment suprè
me' dat verkeerde in een aangena
me anticlimax. Terwijl ik de immi
gratiebeambten schatte op hun re-
delijkheidsgehalte, tikte een dame
tegen het glas van haar cabine dat
ik aan de beurt was. Ze vroeg
niets, vergeleek de pasfoto met
mijn gezicht en ging over tot het
verlossende stempelen.
Thuisgekomen ging ik me maar
eens wegen. Zeven kilo minder,
ingeleverd door mijn eigen afslan-
koperatie. Na een week trappen
door de steppen met tegenwind
voelde ik een zekere uitputting
mijn lijf besluipen. Dat visumge-
doe kwam me niet helemaal onge
legen. 'Wie bin ich wandermüde -
ist dies etwa der Tod?'
Jan Postema
Soest, 10 augustus 2003
Het kremlin van Astrachan.
Zuidpromenade 9-11 - Soest
Tel. 035 - 6Ö1 68 77 - Fax 035 - 602 92 21
