Amersfoort en Omstreken.
1872. Nu. 31.
Zaterdag 27 Juli.
Uitgever: A. M. SLOTHOUWER,
Uren van vertrek der algemeene Communicatie middelen voor Amersfoort.
DE GULDEN EEUW.
MIJNE VROUW
of eindelijk de re elite.
WEEKBLAD
VOOR
Dit Blad verschijnt des Zaterdags namiddag.
Abonnementsprijs voor Amersfoort per 3 maanden f 0.75.
Franco door het geheele Kijk0.85.
Afzonderlijke nummers7'/<j Cent.
Boekhandelaren en Postdirecteuren nemen bestellingen aan.
TE AMERSFOORT.
Advertentiën van 15 regels 0.50.
Iedere regel meer0.10.
Groote'letters «orden berekend naar ph i tsruimte.
Dienstaanbiedingen door den belanghebbende in
peïsoon bezorgdw J) -
Nederlandsche Centraal-Spoorweg Diligence-dienst naar Haaksbergen en Barnkvt.lt>.
Vertrek van Amersfoort naar Utreclit 8.5, 11.542.37, 8.6. Van Amersfoort naar Maarsbergen: Naar l .ruevelcl
Zwolle 8.41, 1.51, 5.54, 8.30. 's morgens 6.45namiddag 6. des av. 81/,, n. aank. d. laatsien tr.
Diligence-dienst J. Floor van Amersfoort naar Amsterdam l1/, uur nam.van Soestdijk 21/„ uvan Baarn 3 u., Eemues 3y„ u.
aankomst te Amsterdam 6 u.
Welk een hitte! Welk eene warmte! Zoo
weerklinkt in deze dagen uit duizende mon
den dezelfde uitroep, en een ieder zoekt naar
honderde middelen van verfrissching. Tot
de meest aangename behoort voorzeker dat,
hetwelk de schrijver dezes, en vele ingeze
tenen dezer stad, niet hem, zich des avonds
veroorlooft, om namelijk rustig voor een
open raam gezeten de heerlijke avondkoelte
met volle teugen te genietendikwijls tot
midden in den nacht. Dan eerst bekomt men
in waarheid van den verschroeienden gloed,
die des daags ons ligekaam heeft afgemat,
en men zou bijna geneigd zijn de oostersehe
levenswijze intevoeren en van den dag nacht,
tn van den nacht dag te maken. Maar ook
nog een ander voordcel brengt dat kalm
avond-, of liever nachtelijk uurtje mede;
dan toch kan men zijne hersens weder eens,
zooals men zegt, bij elkander roepen, en de
gedachten laten gaan over allerlei zaken, die
zich over dag slechts fiaauwelijk aan onzen
geest voordoen, totdat eindelijk ook de na
tuur hare rechten doet gelden, en de ver
kwikkende slaap ons naar bed roept. Zoo
rusten wij aan ten volle uit, in de vaste over
tuiging dat die rust niet zal gestoord worden,
het »lieve klepper, houd de wacht" staat ons
daarbij voor oogen
Zoo denkt men. Maar kent gij uw geluk
wel ten volle, inwoners van Amersfoort? Gij
begeeft u ter ruste in de volle overtuiging
dat daarbuiten voor u en de uwen gewaakt
wordt, maar ik kan u zeggenheil, driewerf
heil, gelukkige stad, die waakzaamheid, dat
wacht houden is overbodig geworden. Een
gulden eeuw is voor deze gemeente aange
broken, de macht van het booze schijnt hier
te zijn overwonnen, en het ideaal der toe
komst, vrede alom en overal, is hier bereikt.
Geen drie weken geleden nog werd ik
weemoedig gestemd wanneer ik in diezelfde
nachtelijke uren den nachtwaker op gezette
en geregelde tijden zijn moeielijke plicht zag
vervullen, want dan dacht ikzoo is het dan
ook hier noodzakelijk ons en het onze te be
waken, en schijnt de macht van den booze.
nog niet te zijn onderdrukt. Maar niet
lang meer zou ik in die droefgeestige stem
ming behoeven te verkeeren, en zou het ook
zeker niet hebben gedaan, indien ik toen ge
weten had, wat ik nu weet. Het was het
keerpunt, de overgang van 4en ouden tot
den nieuwen toestand. Ik heb het bedaard
kunnen opmerken, terwijl ik daar 's avonds
voor mijn open raam zat te mijmeren.
Sedert drie weken hoort of ziet men geen
nachtwaker meer, het onharmonisch geklep
dat ieder vol uur ons gehoorvlies streelde
ïfU EILLETON.
II.
Velen waren betooverd evenals ik, maar
hield mij bepaald voor den eenigen begun
stigde. Hare harpspel en zang zouden
iemand zich-zelf doen vergeten. Zij vroeg
iemand om in een klein groen notitieboekje
het stuk op te schrijven, waarvan hij het
meest hield, en was het b.v. no. 5 dan vroeg
zij den volgenden keer met een vriendelijk
bekoorlijk lachje»Was 't niet no. 5, waar-
van gij zooveel hield?" »Jabevallige
dame;" en dan zong zij no. 5, dat men er
heet en koud van werd in 't zelfde oogen-
hlik. Wanneer zij sprak van a de verborgen
gevoelens van het hart," zoudt gij gezwo
ren hebben, dat zij de gepersonifieerde he-
melsclie sentimentaliteit was. En wanneer
zij danste, o dan was men zoo getroffen
zoo weggesleept, zoo verloren in haren aan
blik, dat men bijna voor haar eenen knieval
zou gedaan hebben.
Eens was ik vreeslijk jaloersch. Een zekere
mijnheer T.een soort van taalmeester,
kwam een bezoek brengen op Groenendaal
hij speelde, zong en kakelde Fransch. Plot
seling schijnt Lina Roze mij te vergeten en
spreekt met mijnheer T.maakt zich zoo
aangenaam bij hem, als ze vroeger vriende-
lijk jegens mij was. Ik was krankzinnigik
zwierf over velden en weiden doch keek
aaar heg noch steg; ik liep intweesloo-
ten tegelijk en keerde naar huis terug ge
voelloos als een steen.
Doch zie, de heer T. was vertrokken en
Lina was weer even hetooverend als ooit, en
ik was onmiddellijk weer even verrukt als
vroeger, daar ik overtuigd was, dat de ge
heele schuld aan mij lag en dat ik een Turk,
een monster ja, een wezenlijke Othello in
jaloezie was!
Ik had allang gezucht en geblakerd en nu
besloot ik mij te verklaren, 't Is waarik
was nog zeer jong, nauwelijks drieëntwintig;
maar ik rekende mij oud genoegik was
een volmaakt luitenant en bovendien de
zoon van eenen vader, die altijd over »zijne
vrouw" sprak, als den grootsten zegen van
zijn leven; en van mijn ouderlijk huis bracht
ik de aangenaamste indrukken van huiselijk
geluk mee. En ten gevolge van dat alles,
stelde ik mijn hoogste ideaal in mijne toe
komstige vrouw.
In mijn geheugen verscheidene formulie
ren en liefdesverklaringen nagaande, ging ik
op eenen goeden dag naar Groenendaal, een
mosroosje op mijn hart dragende, ellendig
geradbraakt op de ellendigste van alle we
gen. De glimlachjes van de lieve Lina zou
den mij voor al de lasten schadeloos stellen.
Ik betrapte mij verscheidene malen op de
woorden»ik bemin U" en ik hoorde haar
herhaaldelijk antwoorden: »ik bemin U
ook! Wat huishouding en huishoudelijke
zaken betreft, daaraan had ik in de verste
verte niet gedachtzelfs nog minder dan
een van de geliefkoosde dichters van ons
heeft opgehouden, en de begeleider de stem
van den waarkeidlievenden man, die ons een
kwartier lang rondbazuindehoe laat het
daar zooeven geslagen had, is tot zwijgen
gebracht. O gulden eeuwZoo heeft dan
eindelijk de deugd gezegepraald, en ligt het
monster der ondeugd geveld aan onze voeten
Welk een voorbeeld niet waar? Nog niet
voorkomende in de jaarboeken van eenige
gemeenteNogmaals dus heil, driewerf heil,
gelukkig Amersfoort, gij gaat een schócre
toekomst te gemoet! Uw voorbeeld zal de
verblinde oogen van anderen deen opepgar u.
Ook van fiuaucieele zijde is zulk ee.i z. -
lijke vooruitgang een gouden ecu ie -
meu. Ofschoon gering in krachten, kan de
Gemeentekas als het ware too veren inethr;.';
middelen; onderzoek slechts het budget.
Iedere besparing wordt terstond gebruikt
tot nuttige doeleinden, geen enkel' 1 j ihng
wordt nutteloos verstrekt. Welnu dan, als
dat waar is, dan kunnen op dit oogen blik ai
dadelijk 1560 gulden eene hetero bestemming
ontvangen, dan die, welke daaraan hu gege
ven wordt. Immers wij zagen dat het ambt
van nachtwaker schijnt vervallen te zijn, en
dies zegenden wij Amersfoort. 12 tracte-
menten, van 130 gulden elk, kunnen dus nu
zonder zorg in de gemeentekas terügvlo ien,
en een schat, groot voor deze gemeente, is
land, die voor zijn huwelijk een vaatje meel,
eene treeft en eenen koffiepot gekocht had.
Ik had alleen gedacht aan 't oude
„Plaats is in bet kleinste butje
Voor een teedcr minnend paar"
en dat hutje, omgeven door geurende rozen,
en daar binnen mijne Lina Roza en ik zelf.
Toen ik op Groenendaal aankwam, ont
moette ik onverwacht twee heeren, evern be
tooverd als ik en door dezelfde feeIk
beklaagde de zuchtende jongeling-.:, dut zij
zich zouden vleien met hoop op een geluk,
waarop ik wist, dat ik alleen wettig: reent
had. Bovendien houden wij er niet van onze
kaars onder eene korenmaat te zettenzijn
wij er niet op gesteld, dat men ons onder de
waarde schat; wij kortom wij laten ons
licht 't liefst schijnen voor de menschen
vooral wanneer het eenen stralenkrans om
ons zeiven werpt; en ik besloot mijnen me
dedingers een' kleine wenk te geven van
mijne vooruitzichten.
Op een zekeren dag lichtte ik dus het
masker, waar achter ik mijn zedig vertrou
wen verborg, een weinig op. Maar toen
hadden er zonderlinge mededeelingen plaats!
Mijne mededingers lieten ook iets van hunne
plannen doorschemerenen zoo waren wij
dan alle drie juist in denzelfden toestand
Wij allen zuchtten, wij allen hadden hoop
wij allen hadden herinneringen, die ons
heimelijk met heerlijke verwachtingen toe
lachten.
Wordt vervolgd.)