Amersfoort en Omstreken. 1872. Nu. 31. Zaterdag 27 Juli. Uitgever: A. M. SLOTHOUWER, Uren van vertrek der algemeene Communicatie middelen voor Amersfoort. DE GULDEN EEUW. MIJNE VROUW of eindelijk de re elite. WEEKBLAD VOOR Dit Blad verschijnt des Zaterdags namiddag. Abonnementsprijs voor Amersfoort per 3 maanden f 0.75. Franco door het geheele Kijk0.85. Afzonderlijke nummers7'/<j Cent. Boekhandelaren en Postdirecteuren nemen bestellingen aan. TE AMERSFOORT. Advertentiën van 15 regels 0.50. Iedere regel meer0.10. Groote'letters «orden berekend naar ph i tsruimte. Dienstaanbiedingen door den belanghebbende in peïsoon bezorgdw J) - Nederlandsche Centraal-Spoorweg Diligence-dienst naar Haaksbergen en Barnkvt.lt>. Vertrek van Amersfoort naar Utreclit 8.5, 11.542.37, 8.6. Van Amersfoort naar Maarsbergen: Naar l .ruevelcl Zwolle 8.41, 1.51, 5.54, 8.30. 's morgens 6.45namiddag 6. des av. 81/,, n. aank. d. laatsien tr. Diligence-dienst J. Floor van Amersfoort naar Amsterdam l1/, uur nam.van Soestdijk 21/„ uvan Baarn 3 u., Eemues 3y„ u. aankomst te Amsterdam 6 u. Welk een hitte! Welk eene warmte! Zoo weerklinkt in deze dagen uit duizende mon den dezelfde uitroep, en een ieder zoekt naar honderde middelen van verfrissching. Tot de meest aangename behoort voorzeker dat, hetwelk de schrijver dezes, en vele ingeze tenen dezer stad, niet hem, zich des avonds veroorlooft, om namelijk rustig voor een open raam gezeten de heerlijke avondkoelte met volle teugen te genietendikwijls tot midden in den nacht. Dan eerst bekomt men in waarheid van den verschroeienden gloed, die des daags ons ligekaam heeft afgemat, en men zou bijna geneigd zijn de oostersehe levenswijze intevoeren en van den dag nacht, tn van den nacht dag te maken. Maar ook nog een ander voordcel brengt dat kalm avond-, of liever nachtelijk uurtje mede; dan toch kan men zijne hersens weder eens, zooals men zegt, bij elkander roepen, en de gedachten laten gaan over allerlei zaken, die zich over dag slechts fiaauwelijk aan onzen geest voordoen, totdat eindelijk ook de na tuur hare rechten doet gelden, en de ver kwikkende slaap ons naar bed roept. Zoo rusten wij aan ten volle uit, in de vaste over tuiging dat die rust niet zal gestoord worden, het »lieve klepper, houd de wacht" staat ons daarbij voor oogen Zoo denkt men. Maar kent gij uw geluk wel ten volle, inwoners van Amersfoort? Gij begeeft u ter ruste in de volle overtuiging dat daarbuiten voor u en de uwen gewaakt wordt, maar ik kan u zeggenheil, driewerf heil, gelukkige stad, die waakzaamheid, dat wacht houden is overbodig geworden. Een gulden eeuw is voor deze gemeente aange broken, de macht van het booze schijnt hier te zijn overwonnen, en het ideaal der toe komst, vrede alom en overal, is hier bereikt. Geen drie weken geleden nog werd ik weemoedig gestemd wanneer ik in diezelfde nachtelijke uren den nachtwaker op gezette en geregelde tijden zijn moeielijke plicht zag vervullen, want dan dacht ikzoo is het dan ook hier noodzakelijk ons en het onze te be waken, en schijnt de macht van den booze. nog niet te zijn onderdrukt. Maar niet lang meer zou ik in die droefgeestige stem ming behoeven te verkeeren, en zou het ook zeker niet hebben gedaan, indien ik toen ge weten had, wat ik nu weet. Het was het keerpunt, de overgang van 4en ouden tot den nieuwen toestand. Ik heb het bedaard kunnen opmerken, terwijl ik daar 's avonds voor mijn open raam zat te mijmeren. Sedert drie weken hoort of ziet men geen nachtwaker meer, het onharmonisch geklep dat ieder vol uur ons gehoorvlies streelde ïfU EILLETON. II. Velen waren betooverd evenals ik, maar hield mij bepaald voor den eenigen begun stigde. Hare harpspel en zang zouden iemand zich-zelf doen vergeten. Zij vroeg iemand om in een klein groen notitieboekje het stuk op te schrijven, waarvan hij het meest hield, en was het b.v. no. 5 dan vroeg zij den volgenden keer met een vriendelijk bekoorlijk lachje»Was 't niet no. 5, waar- van gij zooveel hield?" »Jabevallige dame;" en dan zong zij no. 5, dat men er heet en koud van werd in 't zelfde oogen- hlik. Wanneer zij sprak van a de verborgen gevoelens van het hart," zoudt gij gezwo ren hebben, dat zij de gepersonifieerde he- melsclie sentimentaliteit was. En wanneer zij danste, o dan was men zoo getroffen zoo weggesleept, zoo verloren in haren aan blik, dat men bijna voor haar eenen knieval zou gedaan hebben. Eens was ik vreeslijk jaloersch. Een zekere mijnheer T.een soort van taalmeester, kwam een bezoek brengen op Groenendaal hij speelde, zong en kakelde Fransch. Plot seling schijnt Lina Roze mij te vergeten en spreekt met mijnheer T.maakt zich zoo aangenaam bij hem, als ze vroeger vriende- lijk jegens mij was. Ik was krankzinnigik zwierf over velden en weiden doch keek aaar heg noch steg; ik liep intweesloo- ten tegelijk en keerde naar huis terug ge voelloos als een steen. Doch zie, de heer T. was vertrokken en Lina was weer even hetooverend als ooit, en ik was onmiddellijk weer even verrukt als vroeger, daar ik overtuigd was, dat de ge heele schuld aan mij lag en dat ik een Turk, een monster ja, een wezenlijke Othello in jaloezie was! Ik had allang gezucht en geblakerd en nu besloot ik mij te verklaren, 't Is waarik was nog zeer jong, nauwelijks drieëntwintig; maar ik rekende mij oud genoegik was een volmaakt luitenant en bovendien de zoon van eenen vader, die altijd over »zijne vrouw" sprak, als den grootsten zegen van zijn leven; en van mijn ouderlijk huis bracht ik de aangenaamste indrukken van huiselijk geluk mee. En ten gevolge van dat alles, stelde ik mijn hoogste ideaal in mijne toe komstige vrouw. In mijn geheugen verscheidene formulie ren en liefdesverklaringen nagaande, ging ik op eenen goeden dag naar Groenendaal, een mosroosje op mijn hart dragende, ellendig geradbraakt op de ellendigste van alle we gen. De glimlachjes van de lieve Lina zou den mij voor al de lasten schadeloos stellen. Ik betrapte mij verscheidene malen op de woorden»ik bemin U" en ik hoorde haar herhaaldelijk antwoorden: »ik bemin U ook! Wat huishouding en huishoudelijke zaken betreft, daaraan had ik in de verste verte niet gedachtzelfs nog minder dan een van de geliefkoosde dichters van ons heeft opgehouden, en de begeleider de stem van den waarkeidlievenden man, die ons een kwartier lang rondbazuindehoe laat het daar zooeven geslagen had, is tot zwijgen gebracht. O gulden eeuwZoo heeft dan eindelijk de deugd gezegepraald, en ligt het monster der ondeugd geveld aan onze voeten Welk een voorbeeld niet waar? Nog niet voorkomende in de jaarboeken van eenige gemeenteNogmaals dus heil, driewerf heil, gelukkig Amersfoort, gij gaat een schócre toekomst te gemoet! Uw voorbeeld zal de verblinde oogen van anderen deen opepgar u. Ook van fiuaucieele zijde is zulk ee.i z. - lijke vooruitgang een gouden ecu ie - meu. Ofschoon gering in krachten, kan de Gemeentekas als het ware too veren inethr;.'; middelen; onderzoek slechts het budget. Iedere besparing wordt terstond gebruikt tot nuttige doeleinden, geen enkel' 1 j ihng wordt nutteloos verstrekt. Welnu dan, als dat waar is, dan kunnen op dit oogen blik ai dadelijk 1560 gulden eene hetero bestemming ontvangen, dan die, welke daaraan hu gege ven wordt. Immers wij zagen dat het ambt van nachtwaker schijnt vervallen te zijn, en dies zegenden wij Amersfoort. 12 tracte- menten, van 130 gulden elk, kunnen dus nu zonder zorg in de gemeentekas terügvlo ien, en een schat, groot voor deze gemeente, is land, die voor zijn huwelijk een vaatje meel, eene treeft en eenen koffiepot gekocht had. Ik had alleen gedacht aan 't oude „Plaats is in bet kleinste butje Voor een teedcr minnend paar" en dat hutje, omgeven door geurende rozen, en daar binnen mijne Lina Roza en ik zelf. Toen ik op Groenendaal aankwam, ont moette ik onverwacht twee heeren, evern be tooverd als ik en door dezelfde feeIk beklaagde de zuchtende jongeling-.:, dut zij zich zouden vleien met hoop op een geluk, waarop ik wist, dat ik alleen wettig: reent had. Bovendien houden wij er niet van onze kaars onder eene korenmaat te zettenzijn wij er niet op gesteld, dat men ons onder de waarde schat; wij kortom wij laten ons licht 't liefst schijnen voor de menschen vooral wanneer het eenen stralenkrans om ons zeiven werpt; en ik besloot mijnen me dedingers een' kleine wenk te geven van mijne vooruitzichten. Op een zekeren dag lichtte ik dus het masker, waar achter ik mijn zedig vertrou wen verborg, een weinig op. Maar toen hadden er zonderlinge mededeelingen plaats! Mijne mededingers lieten ook iets van hunne plannen doorschemerenen zoo waren wij dan alle drie juist in denzelfden toestand Wij allen zuchtten, wij allen hadden hoop wij allen hadden herinneringen, die ons heimelijk met heerlijke verwachtingen toe lachten. Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

Weekblad voor Amersfoort en Omstreken | 1872 | | pagina 1