Amersfoort en Omstreken
1873.
No. 99.
Zaterdag- 15 November.
Uitgever: A. M. SLOTHOUWER,
Uren van vertrek der algemeene Communicatie-middelen voor Amersfoort.
IETS VOOR HET VOLK.
De dief in het Himalaya gebergte.
WEEKBLAD
VOOR
Dit Blad verschijnt des Zaterdags namiddag.
Abonnementsprijs voor Amersfoort per 3 maanden ƒ0,75.
Franco door het gehcele Kijk0,85.
Afzonderlijke nnminer7 Vn Cent.
Boekhandelaren en Postdirecteuren nemen bestellingen aan.
TE AMERSFOORT.
Advcrtentiën van 15 regels ƒ0,50.
Iedere regel meer0,10.
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen door den belanghebbende in
persoon bezorgd0,25.
"Winterdienst aangevangen 1 November 18T3.
Vertrek van Amersfoort naar Utrecht: NEDERLANDSCHE CENTRAA1-SPOORWEG. Vertrek van Amersfoort naar Zwolle
10,25
12,—
lr
12,15
12,25.
11,32
3,2
9
12,30
12,40
12,50.
O
4,25
9
4,35
4,45.
5,—
II
7,35
9
7,45
7,55.
8,50
n
10,—
9
10,15
10,20.
7 55 (Zaterdags) aank. Utrecht 8,30 Amsterdam 9,35, Rotterdam 9,50, 's Hage 9,55.
9,45
11,4 (sneltr.)
2.17
4.18
8,12
DILIGENCEDIENST OP MAARSBERGEN.
Uit Amersfoort 6,30 's morgens op de trein van 8,41 naar Arnhem (aank. 9,50) en
trein 7,51 naar Utrecht (aank. S,35) en Amsterdam (aank. 9,33), Voorts 'snam. 2,30
op trein 4,9 naar Arnhem (aank. 5,15).
Uit Maarsbergen 10,16 's morgens na aank. der trein die 9,25 en 8,16 's avonds
na aank. der trein die 7,25 uit Arnhem vertrekt.
9,1 vertr. v. Utrecht 8,25 aank. Zwolle 10,55 Groningen 1,50 Leeuwarden 1.57.
9,47 (sneltr.) 9,20 11,8 1,50 1,57.
1,34 12,45 4,10 8,50 8,25.
6,11 (sneltr.) a 5,45 7,40 10,— 10,
8,56 8,15 10,50
DILIGENCEDIENST J. FLOOR OP AMSTERDAM.
Vertrek van Amersfoort 1,30 uur nam., van Socstdijk 2,30 uur, van Baarn 8
uur, Eernncs 3,30 uur, aank. Amsterdam 6 uur.
Vertrek van Amsterdam 8,30 uur voorm., aank. te Amersfoort 1 uur nam.
DILIGENCEDIENST OP BARNEVELD.
Uit Barneveld vertrek 7,45 's morgeus op trein ,9,45 naar Utrecht en trein 9,47
naar Zwolle.
Uit Amersfoort vertrek 6,30 's avonds na aank. der trein 6,11 uit Utrecht.
Verwacht niet, gij, die dit opschrift ziet,
een uitnemend populair geschreven stukje
te zullen lezen. Och neen, dat is volstrekt
ons plan niet, en ligt ook buiten ons vermo
gen. Wij willen alleen maar eenige regelen
wijden aan zaken die uitsluitend voor »het
volk" zijn in het leven geroepen, om te ein
digen met ééne zaak, waarvan zhet volk"
ook hier ter stede kan gebruik maken.
Onder die uitdrukking »het volk" ver
staan wij dat gedeelte der arbeidende klasse,
hetwelk prijs stelt op ontwikkeling, wel
vaart en voortuitgang, en begrijpt, dat alleen
door verhooging van het verstandelijk en
zedelijk peil der zoogenaamd mindere
klasse op den duur het welzijn van een ieder,
en daardoor tevens de bloei van elke ge
meente en eiken staat, ja van de geheele
maatschappij wordt bevorderd.
Want juist die zoogenaamd geringere of
mindere klasse is het, die het grootste ge
deelte van een geheel volk uitmaakt, en mis
schien daarom juist niet oneigenaardig met
den naam van »het volk" wordt bestempeld.
Wanneer nu dit grootste deel als proletariërs
van den eenen dag op den anderen voort
leefde, zonder naar iets verder of meer om te
zien dan wat strekken moet om hunne be
hoeften tot onderhoud van hun lichaam voor
iederen dag, dien zij beleven, te vervullen en
te bevredigen, dan zou zulk een toestand on-
middelijk terugwerken op het geheele volk,
en nooit een volkomen beschaving en wel
vaart kunnen worden verwacht. Die be-
FEUILLETON.
I.
Tien of twaalf jaar geleden had zekere Heer Frederick
Wilsow, een welbekend jager in bet Himalaya gebergte, een
contract gesloten met de Calcutta en Delhi spoorweg-maat
schappij voor de levering van eenc belangrijke hoeveelheid
dwarsleggers. Om hieraan te voldoen, velde hij eenc me
nigte pijn- en cederhoomen op de heuvelachtige oevers van
den Ganges, dicht bij de bronnen der rivier, welke daar door
de inboorlingen Baghirati genoemd wordt. Deze hoornen,
die men in het water liet rollen, werden door den wilden
en bruisenden stroom medegevoerd over een afstand van
honderdvijftig mijlen, en opgcvischt en aan land gebracht
te Hurdwar een bekoorlijk plaatsje, waar de Ganges
plotseling van een onstuimigen bergstroom in eene brecde
cn statige rivier overgaat. Vele van de boomen, die in het
water werden geworpen, werden tegen de steenen en rots
punten van de rivier tot splinters gestooten, maar het ge
tal dat onbeschadigd aankwam was toch nog aanzjenlijk ge-
Inoeg om de znak tot eene goede speculatie te maken. Het
grootste gedeelte van het hout was afkomstig van eene
plaats, die op ongeveer vijftien dagreizen afstand lag van
Mussouri, het naaste Engelsche stationde weg daarheen
was niets dan een smal voetpad. De Heer Wilsow had vcr-
schaving en welvaart zullen eerst dan kun
nen worden bereikt, wanneer ook »het volk"
bekend wordt gemaakt met hetgeen er om*
gaat in de maatschappij, en ook nog andere
belangen leert kennen dan die van voorzie
ning in hunne eigene nooddruft.
Gij begrijpt dus al dadelijk, waarom ook
het andere gedeelte van het geheele volk,
hetwelk niet tot het door ons bedoelde
»volk" behoort, er steeds en overal oj> uit is,
om die ontwikkeling en veredeling der ar
beidende klasse in de hand te werken. Een
ieder moet zorgen, dat het zijn naaste welga,
wil hij kunnen verwachteif- dat het ook hem
zal welgaan.
Dat die ontwikkeling en veredeling ge-
wenscht moeten woruen, is dan ook hoven
alle bedenking verheven, maar dat zij op de
meeste plaatsen van ons land nog zeer ge
ring zijn, blijkt ieder oogenblik op zoo onder
scheidene wijzen, en niet het minst dan,
wanneer het geheele volk wordt opgeroepen
om zijn nationaal gevoel lucht te geven. De
meeste herinneringsfeesten van den laatsten
tijd hebben over het algemeen bewezen, dat
het zedelijk peil van »het volk" nog zeer laag
staat, en wat het verstandelijk peil betreft, wij
vragen het een ieder: is er één feest geweest
met hoeveel geestdrift ook gevierd, waarop
de groote menigte de ware aanleiding tot
zulk een feestbetoon heeft begrepen? Im
mers het is niet genoeg om huizen hoog te
kunnen galmen; voorzoo en zooveel jaren
hebben onze voorvaders dit of dat beroemd
feit verricht, en dus: leve de pret! Neen,
er komt nog wel iets meer kijken; om de
scheiden honderden koelies aan het werk, om de boomen
om te houwen en naar de rivier te vervoerenom hen te
kunnen betalen moest hij van tijd tot tijd geld laten komen
uit de bank van Mussouri. In Engelsch Indië betaalt men
alles met zilver, zoodat het noodig was, vertrouwde inboor
lingen de lange reis tc doen afleggen, met de zakken met
rupijen op hun rug. In den regel zijn de bergbewoners van
die streken eerlijke en trouwhartige lieden, zoodat de Heer
Wilsow niet in het minste bezorgd was voor de veiligheid
der kostbare vracht, die gedurende meer dan een jaar tel
kens met de meeste regelmatigheid en promptheid was over
gebracht.
Op zekeren tijd had hij weder tweeduizend rnpijen noo
dig. Hij koos voor het transport twee koelies uit van wel
bekende eerlijkheid, tweelingbroeders, die zeer aan elkander
gehecht waren, cn onder bevel gesteld werden van een soort
van opzichter, in die streken chuprassie of gordelman
genoemd, omdat hij een met koper beslagen gordel als tec-
ken van zijne waardigheid droeg. Het geld werd to Mus
souri uitbetaald, cn onmiddclijk begon de terugreis, op de
volgende w ijze. Ieder bergbewoner, die een zekeren afstand
moet afleggen, neemt een zak met meel mede, waarvan hij
zich onderweg voedt, door het tusschen warme steenen te
hakken. De zak is gewoonlijk van geitcnvel gemaakt, en in
een net bevestigd, dat over de schouders heen op den rug
wordt gedragen. In plaats van meel bevatten echter de
geitcnvellen der koelies elk ecu zak met rupijen, die echter
met meel bestrooid was, zoodat het geheel het voorkomen
kracht en beteekenis van zulk een feit te be
grijpen, moeten wij vooral en in de eerste
plaats letten op de heilzame gevolgen, die
zulk eene gebeurtenis heeft doen ontstaan.
En dan gelooven wij gerustelijk te kunnen
verklaren dat van die gevolgen het volk"
zich nimmer een helder denkbeeld heeft
gemaakt.
De juistheid van het bovenstaande is nog
onlangs gebleken, toen op 3 November jl.
het grondwetsfeest werd gevierd. Gaat bij
wien gij wilt van »het volk", en zegt hem
welk herinneringsfeest dit was, gij zult al
spoedig het antwoord krijgen of gekregen
hebben: »is het anders niet?" Hoe komt
dat? Enkel en alleen, omdat »het volk" niet
begrijpt, hoe juist door onze tegenwoordige
Grondwet het mogelijk is geworden, dat wij
zoovele jaren lang in rust en vrede hebben
doorgebracht en de weldadige vruchten van
dien vrede hebben kunnen plukken. Daarom
werd er ook zoo weinig geestdrift aan den
dag gelegd, ofschoon het een feest van hoo-
ger beteekenis was dan elk ander herinne
ringsfeest. Doch er waren niet zulke dappere
feiten bij te herdenken, waarbij slechts per
soonlijke moed in aanmerking kwam; 3e
herinnering was niet zoo tastbaar, en van
daar, dat de meesten het ongemerkt lieten
voorbijgaan.
Zoo is het met het nationaal karakter van
»het volk", zoo is het ook met zijn maat
schappelijk karakter. Na het reeds gezegde
behoeven wij dit laatste niet verder te ver
klaren.
Er moet dus veel, zeer veel gedaan worden
van den gewonen reiszak had. Hun instructie verplichtte
hen altijd samen te blijvensteeds op eenzame plaatsen en
nooit in dorpen te overnachten was het noodig zich mond
voorraad aan te schaffen, dan mocht zich daartoe slechts
een man verwijderen, die do zakken onder de hoede der bei
de anderen moest laten. De chuprassie was het hoofd van
het escorte.
Op deze wijze trokken zij verscheiden dagen voort, zon
der dat hun iets bijzonders overkwam, tot zij op een avond
in de onmiddclijke nabijheid van de brug van Dangal kwa
men, welke zij eerst den volgenden morgen konden over
trekken.
Deze brug was het gevaarlijkste punt van hun tocht. De
Ganges, hier slechts veertig voet breed, maar zeer diep, i3
tusschen hooge cn steile rotsen ingedrongen, cn baant zich
met donderend geraas een weg door deze nauwe opening.
De brug is zoo primitief mogelijk|tw ee boomstammen,
slechts los door dunno takken verbonden en aan de beide
uiteinden met losse steenen bezwaard, zijn over den afgrond
heengclcgd. Bij dc minste beweging buigt on schudt de
wankelende massa, zoodat dc beste bergbewoners zelfs
wauneer zij niet beladen zijn, slechts met de uiterste voor
zichtigheid den overgang wagen. Voor den belasten koelie
echter is die overgang altijd zeer gevaarlijkmonig onge
lukkig inboorling heeft er het leven bij verloren.
(Wordt vervolgd.)
